diumulque divifi, calyce vix confpiclio, iuquinqué exiguas ladniàs divifo, bafi fua
excepti, qui calyx & flos furamo infidentembryoni fubrotundo virenti, qui dein
in fruftum abit purpurafcentem, mollem, non pulpofum, globofum, floris Arbutq
effigie, obiter angulofum, in quatuor loculamenta divifum, in quibus duo tan-
turn, nempe in majoribus loculamentis, deprehendi feraina fubrotunda, in fingulis
loculamentis lingula, altera parte (interfere videlicet) plana, altera (exterior e
nempe) elevata, Candida, cartilaginea, Milii grani magnitudine. , Procul dubio
autem quatuor naturaliter fingulis fruftibus infunt femina, quæ non omnia, ut nec
ipfi fruftus omnes, ad maturitatem pervenire folent. Ceterum fruftus, florum in-
ftar, congregati funt 8c pediculis deftituti. Stamina fingulis floribus quinque brévia
funt, flores non egredientia, quibus infident apices parvi pallidi, ex herbaceo
fiavicantes.
Quoad fruftificationem non parum habet fimilitudinis cum Cufcuta, fed in Culbuta
flos 8c calyx embryonem in finu liio fovent. Differt etiam Cufeuta in eo,
quod fruftus ejus per maturitatem tranfverfim abfcedat, in duo tantum locula-
lamenta, Plantaginis inftar, divifus ; membrana nempe intermedia vafculi lateri-
bus non annectitur, fed libera in medio haeret 8c cum ipfis feminibus elabitur, ut
proprie bicapfularia non lint Cufcutæ 8c Plantaginis vafeula.
Augufto menfe floret, Januario 8c Februario menfibus fruftus maturat. Planta
eft Americas Septentrionalis incola, 8c ex Virginia primum in Angliam illata
fuit, unde 8c noftras hiemes facile tolerat.
Numéro primo ramus cum floribus junioribus 8c foliis parte fepina, fecundo
parte prona cum floribus explicatis, tertio fruftus maturi in furculo foliis, quæ eo
tempore decidunt, deftituto, quarto fruftus dilfeftus, quinto flos feorfem, fexto
femina utraque parte exhibentur.
Verifimile eft hanc plantam figurari a ‘Plukenetio in Analth. Tab. 420; fig . 6.
ubi folia jufto minora (a ficca) fafta funt, quamvis æque parva fubinde in ramulis
minoribus obferventur. Quin 8c ipfe Plukenet. folia ampla tribuit 8c Hypericum
ramofum amplioribus fubrotundis crenatis foliis, Americanum, floribus luteis vo-
cat in Mantilfa p. 104. Crenata folia minime lunt, fed lubinde obiter finuata ;
qua de cauflà autem Hypericum inlcribat, nemo non mirari debet. Flores eum
vidilfe non credo, alias enim pingi curalfet, quoidfi vero vidit, cur luteos vocat ?
Tales enim non funt, 8c fi lint, quid attinet commemorare flores luteos, cum
plerifque omnibus Hypericis lutei flores, familiares lint. (Immerenter enim an-
tecedentem plantam Hypericum latiore folio, feu Androfaemum perforatum ele-
gans, flore carneo Marilandicum Mant. ƒ>. 104. vocari exiftimo, 8c Plukenetio
non nifi ficcam, quod vel figura ipfius Tab. 41g. num: 6. teftatur, plantam fuilfe
vifam exiftimo.) Forte nomen vulgare-Hortulanorum, St. Veters wort, quo
vulgo venit 8c forte primum tranfmiflüm fuit, appellationi ifti anlàm dedit. Ceterum
perperam noftra hac planta ad Vitem Idaeam refertur 8c Vitis Idæa Caroli-
niana, foliis fubrotundis hirlutis, ex adverfo nafcentibus, floribus minimis herba-
ceis, fruftu parvo rubello, dicitur Cat. Tlant. Hortul. Londin. p. 85. Tab. 20.
TAGETES