SIlCBÏ-
L IU S .
lOO
Sex illa genera 202 fpeoies diftinctas, nonnullis varietatibus annumeratis,
complectitur. Quot vitiis autem laboret ifta methodus minime tamen contemnenda
cum meliorum fequentium origo fnerit, quamque vel incerti vel falfi fint horum
generum caracteres facile vklebit, qui recentiorum obferuationum non omnino in-
fcius e r it ; nam. neque Sphagna calyptrà ca rent, nec Hijpna fola perichaetio gaudent,
nec Fontinales omnes funt fetfiles. Pigct infuper tantum virum generibus
fpeciebusque fuis ordinandis operam praecipuam dantem non accuratiores de muscorum
fexu obferuationes inftituiffe. Singularis fane fuit et illa ipfà rudi muscolo-
giae aetate vix admittenda eius de muscorum capfulae muneribus opinio , dum in
appendice ad Florae fuae Gieffenfis catalogiim muscos quidem ftminibus carere dicit,
at eorum capitulo farinam contineri fioridam, nempe cuius beneficio extrema folia
germinandi et fefe propagandi facultatem acquiiere videantur, proniintiat. A t
quamuis capitulis mascula organa eo modo tribuiffet et foemìneum munus PolytH-
chorum ftellulis addixiffet, in fua muscorum hiftoria haec capitula nomine capfulae
feminis receptaculum cauum apud omnes botánicos fignificante, vulgo defignat,
Hinc colligere fas eft, illum certam conftantemque de .muscorum fructificationis par.
tibus opinionem non habuiffe. Nec illud mirum, fi ad huius viri in aliis muscologiae
partibus illuftrandis immenfos omnemque fidem fere fuperantes labores
attendimus»
Eodem fere tempora, quo D ilk n ii laboribus tot nouae muscorum fpecies inno-
tescebai.t, nempe anno 1729 . Michelìus Florentinus hortulanus paulo altius in natu-
rae advla penetraffe videtur. E.quidern muscorum methodus, quam ìn fuo opere Noua
plantarum genera dicto tradidìt, fine ad ordinem et claritatem, fiue ad fpecierumco-
piam refp iciatur , Dillenianae nullatenus aequiparari poteft. Omnes nempe muscos
in duas fectiones diuidit, vnam muscos flore campanulato a fructu feparato conti.ueo-
tem fub qua nouem genera, Marchantia, Hepática, Lunularia, M a r fe a , Jungcrman-
nia, Targionia, Sphaerocarpos, Anthoceros, Blafià, militant; alteram vero muscos
flore nudo apetalo a fruotu fegregato complectentsm, cui feptem genera Riccia, Sal-
i-inia Lichen, Korkir, Faifa et Muscus aocenfentur. Inter multa alia magnum huiusi
methodi vitlum in fumma generum inaequahtate verfatur. Sic genus Blajia vnam
«antum fpeciem, Muscus vero circiter ducentas comprehendit. Hinc ex illa me-
thodo ad muscorum frondoforum disquifitionem rite inftituendam commoda nulla
percipiuntur, cum omnes fub vno genere militent, eoque refpectu Dilleniana louge
potior. A t muscorum fructificationis partes melius et accuratius Dillenio obfer-
v auit, et parum abfuit, quin veram viam inueniret et muscorum nuplias in propatulo
tulo poneret. Corpuscula etenim Cylindrica filis fucculentis affocìata in Mniorum
nonnviWoTum «t Fontinalis antipyreticae gemmulis detexit, veramque eorum naturam
et vfum primus fufpicatus eft; poftea vero in priftinum errorem relapfus ftelli-
geras ftirpes pro foeminis et vrceoligeras pro maribus habuit, V t vt fit, Miche-
lio potius inueftigandi tempus et bonae notae microfcopia quam ars obferuandl,
iudicium a c re , e t in naturae exploratione conftantia defuiffe videntur.
D illen ii methodum magni nominis Botanici fecuti funt nonnullis tamen L u bw i.-
immulatis. Sic Ludwigius Defin. Gen. plant, p . 2p0. huius genera quidem retinuit
a t proprio modo ita définit:
Polytrichum. Gaules erecti; pedunculi e ramuli apice prodeuntes; capfulae
tectae calyptra villofa decidua.
Bryum cum Polytricho conuenit, fed calyptra laeuis eft.
Hypnum. Pedunculus e foliorum alis ; capfula opereulo tecta; calyptra de.
cidua acuminata.
Mnion. Capitula m ollia , n u d a , prorfus nulla calyptrà nullaque membrani
cincta e fummis caulibus vel ramulis.
Sphagnum. Pianta caulífera vel acau lis ; capfulae ouatae vel cylindricae,
nulla calyptrà tectae in fummis ramulis feffiles ; capfulae apex in ofculum denticulatum
dehiscens et puluerem emittens,
Fontinalis. Capfulae nuIIà calyptrà tectae, in alis foliorum feffiles vel
breuiffimo petiolo inftructae per maturitatem diffilientes.
Hae generum deflnitiones autem Dillenianis multo funt vitiofiores: nam,
vt alia taceam cur ab anelale Fontinalibus calyptra denegatur, quam Dillenius lis iure
tribuit? Unde capfulae in M n iis praetervifae? Quare periftomatis denticuli pro
Sphagni caractere venditantur, cum in plerisque Dillenianis Sphagnis defint? etc.
Sed diutius hio immorari non lubet.
Multo cautius et felicio ri fucceffu Dillenii methodum’ quails in plantarumjjj»,^j.j.j^jj,_
Gieffanfium catalogo inuenitur Ernftningius emendare aggreffus eft. In Principiis eius.
Botanicis, quae anno 174 8 . ediiht Dilleniana genera Co determinata inuenio :
'N j Mnium