funt vel oppofitae ({wod rariffimnm, vel alternaey vel inordinataei quoad directio-
nem vero patentes id eft angulum acutum cum caule metientes, vel diuergentes feu
a tninco ad angulum rectum erumpentesj quoad formam tandem quae de ramul^
^ fupra diximus hic etiam locum obtine-nt.
Caulis muscorum autem, cuiuscumque fit fpeciei, femper teres inuenitur,
ita vt horifontalis eius fectio a circular! forma parum aberret. Si vero compt'ejfus
videtur vt in Hypno Schfeben., imo quadrangularis vt in Hypno y y DHL et Bryo
tetragono Dickfuni hoc tantum e foliorum difpofitione oritur.
Praeterea caulis eft vel foHofus vt vu lgo , vel nudus vbi foliorum aetate ab*
fumptorum nullum remanet veftigium , quod rariffime occurrit. Saepius etenim,’^
praefertim in muscis aquaticis et infignióri exemplo in Hedwigia aquatica foliorum
aqua corruptorum neruus remanet, et fpinulas feu fquamnlas mentitur quae caulis
fuperficiem fcabram reddurit. Caeterum muscorum caulis omni villofitate et
Iiirfutie caret, et fi nonnullorum e x : g r : Dicrani pellacidi (M ) truncus hirfutus ab
auctoribus dicatur, iJlud de co tomento feu radicularum fuccedanearum congerie
de quâ fupra memorauimus, intelligendum eft.
Co lo r muscorum caulis plerumque viridis eft, în reultis fpecîebus tamen în
albidum, luteolum, aurantiacum, fpadiceum, terreum, ferrugineiim, fuscum,
nigricantem etc. vertitur. Nec défunt quorum truncus carneo vel rubro colore eie-
gantiffime rutilât, rubedine etiam per folia translucente, praefertim fi madefacti
folîs vel lampadis lumini obuertantur. Inter Hypna^ triquetrum et proUferum
eo colore maxime rnicant, vt inter omnes fere muscus Mnium h/fWMm Schreberi,
nobis ruîiîans dicîum, tali caulis fplendore praecipue in ramis eminet.
3^ Foliâ , quae plantae motus organa vulgo d icu n tu r , *') illis partibus în
f o i iA . muscis nullo modo fungi poffunt, quippe quae infertione contexturâ, rigidate
omni
Hic ©hferuari lîceat, fapienti naturae irjftltuto et quo fuccorum motus iuftioii
ratione próiuoueanttír, multas arbores quariim ramÎcraffiores, rigidi, aegrius agi-
taiitur, folüs latis longe petiolatis, ficque minimo flatti mobilibuS gaudere: cônira,
eas quarum folia vel anguftiffima vel in caule feffilia auras minus experiuntur ramos
flexiles et facile motandos ventis obiicere. Inter plura alia quereus et abies funt
cxetnploj
omni fere motui répugnent. Nihilo minus tamen illis fummopere funt vtîlia;
nam praeter alia commoda quae e x iis caeterarum ftirpium inftar percipiunt, iis
potiffimum folis vernalis no xio calore defenduntur, humoretnque genialem abfol-
vendo fructificationis negotio neceffarium ex aere alliciunt et feruant. Hinc fupe-
r iores ftirpis partes verfus vtpote quae foiis radiis magis expofitae funt, et circa
prolificationis organa nouaeque prolis cu nabula, plerumque denfius conferta ma-
ioraque reperìunìur«
Inter muscos hactentfe nbferuatos vna tartum fpecies datur cui folia omnino
defunt, nempe Buxbaumia aphylla, lis autem eo facilius carere poteft quod hye-
fnali tempore in fyìuis pascuisgue yliginofis inter folia deiecta aliosque proceriores
muscos quafi fepulta fiorem friictumque educans, nulio cpnira folis aeftum propugnáculo
egeat. Caeteri omnes hoc veftimento induuntur.
Folia muscorum funt vt in aliis plantis vel radicalìa feu e radice «nata,
vel caulina nempe cauli inferta, vel ramea feu ramos veftientia, vel tamdem floralia
id e ftflo r i próx ima: fed de his vliimis vtpote quae ad florsm pertinent et calyceni
proprium conftituunt infra amplius loquemur.
Radicalie folia in plantis noftris annofioribus omnino deeffe videntur, fiue
quod aetate perpetuaque humiditate corroía perierunt, fiue quod adeo funt minutula
vt oculorum acumen pene effugiant. T ru n c i primarii apicem verfus caulina fenfim
voiumine crefcere obferuationibus conftat et defcAptiouibus noftris afratim patebít.
Non ita de ramets quae plerumque afcendendo minora fíunt et non raro ila exilia
v t v ix oculís percipi poffint, Exemplum praebent Hypni triqnetri exLesKiac af-
tenuatae (H) rarauli.
Quoad infertionem muscorum folia fine vlla exceptione funt fe fftlia , auctoribus
obferuationibusque omnibus in eo confentientibus. Solus Dillenius folia
petiolata in vnâ tantum fpecie deprehendit; fed verofimile eft inferiorem fo lii partem
membranaceum aetate confumptam fuiffe, ficque denudatum neruum petioium
quemdam mentitum effe. Forte etiam , vt Hedwigius fufpicatur, deceptus fuit
Dillenius illâ caulis particuU quae fere femper neruum iequitur, fi folium in feriora
verfus detrahitur.
B 2 Nec