ossium maxillarium superfîciem in
humano cranio ne fissura quidem
eiusmodi, nedum sutura, in simiis
tam conspicua notari, monitu
haud opus est.
Quod vero altérant quaestionein
attinet num solus inter mammalia
homo osse intermaxillari careat, fa-
teri utique oportet, pie in pluribus
quadrumanorum craniis incassupi id
quaesivisse.
Desunt enim suturae ïiocce os
defînientes in sceleto Cercopitheci
mortae quod in museo academico as-
servatur; cuius ceteroquin cranium
reliquas suturas satis distincte mon-
strat. 7 %
Neque
aduitis vero ita oblitevetur, ut nuUum
,,ipsius relinqttatur vestigium. Nam re-
perio hune, divisionem vet r ima în po-
vfius esse quant suturant, c u ni os ab
5}Os s e n o n s e p a r e t ne-
u e i n e x t e r i o r i b u s
«a p p a r e a t.”
b) v, JEustaçhii pab. annt. 46. fig. 3.
Neque magis istas in alio eiusdem
speciei sceleto reperi, quod cl. Bill-
mann, cliirurgus Cassellanus dexter-
rimus servat, C[uod vero senioris
mortae fuit et plerasque suturas ob-
literatas habet, adeo ut ex unico
hocce specimine niliil colligere licéat.
Verum tertium inilii innotuit eiusdem
cercopitheci exemplum cuius
notitiam amicissimo Schacht Professor!
Harderovicensi meritissimo de-
beo, quod itidem isto osse caret. Ita
ut utique operae pretium, yideatur in
aliis speciminibus huius anim antis uî-
tro circa întermaxillarîs ossis prae-
sèntiam aut defectum inquirere.
In horrendo immanis yere simiae
anthropomorphae sceleto ex insula
Borneo^ quod in thesauro rerum na-
turalium Principis Arausionensis Hague
Comitum curate et repetitis vici-
bus perquisivi, ne minimum quidem
istarum suturarum vestigium vidi ;
verum grandern natu fuisse hanc si-
C 4 miam