se. Primo enim loco earn venustis-
simam ut vidimus 62.) cranii for-
niam prae se fert ista stirps , ex qua,
tanquam ex figuratione media et pri-
migenîa, reliquae utrincpie usque ad
ultima bina extrema ( hinc scilicet
Mongolicum, illinc contra Aethiopi-
Cum) simplicissima gradatione fluunt.
Turn vero eadem albo colore est,
quern itidem pro primitivo generis
humani habere licet, cum ex eo, ut
supra exposuimus (§ . 45.), facilis
in fuscum degenératio sit, longe dif-
ficilior contra ex fusco , (quando
nempe hujus pigmenti carbonaçei se-
cretio et praecipitatio (§* 440 kernel
inveterata radices egit,) in can-
didum*
§. 86.
B) Varietas JM o fi g o l i c et*
Eadem quam quondam vulgo,
sed ambiguo et vago sensu, Tataricam
Cäm Yocabant t j , quae quidem de-
nominatio in ipso quod agimus va-
rietatum generis humani studio , mi-
ris erroribus ansam praebuit: ita ut
V. c. Buffonius ejusque sequaces ap-
pellatione ista seducti characteres
gentilitiosMongolorum/a priseis auc-
toribus mutuatos uj) qui eos sub Tataroj
) de örigine erroneäe htijus cOnfitsionis»
linde Tatarorum nomen ad Mongolicas
gentes transferri cepit, cfr. Jo. Eberh.
Fischer conjeßürae de gente et nomine
JTatarorum infer Ej. quaeßioties Petropo-
litanas pag. 46. it. Ej. Sibirische Geschichte
T . I. pag. 28. 142.’
U) Primarium fontem, ex quo toties repe-
tita descriptio Mongolorum, sub nomine
Tatarorum in nuperos historiae na tu*
falis audiores derivata est, reperi in epi-
Stola Yvonis cujusdam Narbonensis Cle*
rici a. 1243* Vindobonae ad Giraldum ar-
chiepiscopu'm Burdegalensem data, et a
coaetaneo suo Matthaeo Paris monacho
Albanensi anglo historiae quam vocat
majori inserta, pag. 530. ed. Londin.
1686, fob Agit ea epistola Yvonis de
horribili vastatione inhumanae gentis,
quam Tartaros vocant, hosque sequenti*
y bus