ST. Abiit. Vah, rogaffe vellem? CL. Quid Syre? ST.
Unde mihi peterem cibum:
Ita nos alienavit. Tibi jam effe ad fororem intelligo.
CZ.Adeon’ rem rediiffe, ut periclum etiam fame mihi
fit, Syre?
ST. Modo liceat vivere, eft fpes. CL. Quae? ST. Nos
efurituros fatis.
C L. Irrides in re tanta, neque me quidquam confilio
adjuvas?
ST. Imo et ibi nunc fum, et ufque dudum id egi, dum
loquitur pater:
Et, "quantum ego intelligere poffum CL. Quid?
ST. Non aberit longius.
CL. Quid id ergo? S r. Sic eft: non effe horum te arbitrar.
CL. Quid iftuc, Syre?
Satin’ fanus es ? S r. Ego dicam, quod mihi in mentem :
tu dijudica.
Dum iftis fuifti folus, dum nulla alia dele&atio,
Quae propior effet, te indulgebant, t'ibi dabant : nunc
filia
Poftquam eft inventa vera, inventa eft caufa,’qua te
expellerent.
CL. Eft verifimile. SE. Antuob peccatum hoc effe ilium
iratum putas?
CL. Non arbitrar. S T Nunc aliud fpeéìa : matres om-
nes filiis
In peccato adjutrices, auxilio in paterna injuria
Solent
Soient effie: id non fit. CL. Verum dicis. Quid ergo
nunc faciam, Syre?
S r . Sufpicionem iftanc ex illis quære : rem profer palam.
Si non eft verum, ad mifericordiam ambos adduces cito,
aut
Scibis cujus fis. CL. Recfte fuades: faciam. ST Sat
reâe hoc mihi
In mentem venit: namque adolefcens, q u a m in mi-
nima fpe fitus erit,
Tarn facillime patris pacem in leges conficiet fuas.
Etiam haud fcio an uxorem ducat, ac Syro nil gratiæ.
Quid hoc autem? fenex exit foras: ego fugio. Adhuc
quod faftum eft,
Miror non jufliffe illico arripi me. Ad Menedemum
hinc pergam :
Eum mihi precatorem para : feni noftro fidei nihil habeo.
A C T U S V. S C E N A ¡¡S
S 0 S T R A T A , C H R E M E S ,
PR O F E C TO , nilî caves tu homo, aliquid gnato
conficies mali :
Idque adeo miror, quomodo
Tam ineptum quidquam tibi, venire in mentem, mi vir,
potuerit.
CH. Oh, pergiff mulier effe? nullamne ego rem un-
quam in vita mea
A a Volui,