Hoc mihi praeftat. In me quidvis harum rerum con-
venit,
Quae funt dida in ftultum, caudex, ñipes, aíinus, plum-
beus:
In illum nihil poteñ: nam exfuperat ejus ftultitia haec
omnia.
CH. Ohe,jam defineDeos, uxor,gratulandoobtundere,
Tuam eñe inventam gnatam; nifi illos ex tuo ingenio
judicas;
Ut nil credas intelligere, nifi idem didum fit centies.
Sed interina quid illic jamdudum gnatus ceflat cum
Syro ?
ME. Quos ais homines, Chreme, ceñare? CH. Ehem,
Menedeme, advenís?
Dic mihi, Cliniae, quae dixi, nuntiaftin’? ME. Omnia.
CH. Quid ait? ME. Gaudere adeo occepit, quafi qui
cupiunt nuptias.
CH. Ha, ha, hae. ME. Quid rififti? CH. Servi venere
in mentem Syri
Calliditates. ME. Itane? CH. Voltus quoque homi-
num fingit ícelus.
ME. Gnatus quod fe aífimulat laetum, id dicis? CH.
Id. ME. Itidem iftuc mihi
Venit in mentem. CH. Veterator. ME. Magis, fima-
gis noris,. putes
Ita rem eñe. CH. Ain’ tu? ME. Quin tu aufculta. CH.
Mane: hoc prius fcire expeto,
Quid perdideris. Nam ubi defponfam nurttiafti filio,
Continuo injeciffe verba tibi Dromonem fcilicet,
Sponfae veftem, aurum, atque ancillas, opus eñe, ar-
gentüm ut dares.
ME. Non. CH. Quid non? ME. Non, inquam. CH.
Ñeque ipfe gnatus? ME. Nil prorfus, Chreme.
Magis unum etiam inftare, ut hodie conficerentur nup-
tiae.
CH. Mira narras. Quid Syrus meus? ne is quidem quid-
quam? ME. Nihil.
CH. Quamobrem? ME. Nefcio equidem: fed te mi-
ror, qui alia tam plañe fcias.
Sed ille tuus quoque Syrus idem mire finxit filium,
Ut ne paulum quidem fuboleat eñe amicamhanc Cliniae.
CH. Quid ais? ME. Mittojamofculari, atque amplex-
ari: id nil puto.
CH. Quid eft, quod amplius fimuletur? ME. Vah.
CH. Quid eft? ME. Audi modo:
Eft mihi in ultimis conclave aedibus quoddam re tro :
Huc eft intro latus letftus, veftimentis ftratus eft.
CH. Quid, poftquam hoc eft facftum? ME. Diéium ac
faélum, huc abiit Clitipho.
CH. Solus? ME. Solus. CH. Timeo. ME .Bacchis con-
fecuta eft illico.
CH. Sola? ME. Sola. CH. Perii. ME. Ubi abiere intro,
operuere oftium. CH. Hem.
Z 2 Clinia