AN. Quantus metus eil mihi, venire huc falvum nunc
patruum, G e ta !
Nam per ejus unam, ut audio, aut vivamaut moriarfen-
tentiam.
GE. Phaedria tibi adeft. AN. Ubinam? GE. Eccum al>
fua palaeftra exit foras.
A C T U S III. S C E N A II.
P HJE D R I A , DO R IO, A N T I P H 0, G E TA.
T ^ vO R IO , audi obfecro. DO. Non audio. PH. Pa-
rumper. DO. Quin omitte me.
PH. Audi quod dicam. DO. At enim taedet jam audi-
re eadem millies.
PH. At nunc dicam, quod lubenter audias. DO. Loque-
re, audio.
PH. Nequeo te exorare, ut maneas triduum hoc? quo
nunc abis?
DO. Mirabar, fi tu mihi quidquam afferres novi.
AN. Hei, metuolenonem, ne quid fuo fuat capiti. GE.
Idem ego metuo.
PH. Non mihi credis? D 0. Hariolare. PH. Sin fidem
do. D 0. Fabulae.'
PH. Feneratum iltuc beneficium pulchre tibi dices.
DO. Logi.
PH. Crede mihi, gaudebis fafto: verum hercle hoceft.
DO. Somnia. PH.
PH. Experire, non eil longum. DO. Cantilenam ean-
dem canis.
PH. Tu mihi cognatus, tu parens, tu amicus, tu—
DO. Garri modo.
PH. Adeon’ ingenio effe duro te atque inexorabili,
Ut neque mifericordia neque precibus molliri queas?
DO. Adeon’ te effe incogitantem atque impudentem,
Phaedria,
Ut phaleratis diftis ducas me, et meam duftes gratiis?
A N. Miferitum eil. PH. Hei , veris vincor. GE. Quam
Uterque eil fimilis iui?
PH. Neque, Antipho alia cum occupatus effet iblici-
tudine,
Tum hoc effe mihi objeftum malum? AN. Ah, quid
iftuc autem eil, Phaedria?
PH. O fortunatiffime Antipho! AN. Egone? PH. Cui
quod amas, domi eil;
Nec cum hujufmodi unquamufus venit utconfliftares
malo.
AN. Mihin’domi’ ft? immo, id quod aiunt, auribus te-
neo lupum:
Nam neque, quomodo a me amittam, neque uti retine
am, fcio.
DO. Ipfum iftuc mihi in hoceft. AN. Heia, ne parum
leno fies.
Numquid hie confecit? PH. Hiccine? quod homo in-
humaniifimus:
Pam