GN. Quam hocmunus gratum Thaidi arbitrare effe?
PA. Hoc nunc dicis,
Ejecftos hinc nos. Omnium rerum, heus, viciffitudo eft.
GN. Sex ego te totos, Parmeno, hos menfes quietum
reddam ;
Ne furfum deorfum curiites; neve ufque ad lucem vigiles.
Ecquid beo te? PA. Men’? Papæ! G'N. Sic foleo ami-
cos. PA. Laudo.
GN. Detineo te: fortaffe tu profetìus alio fueras.
PA. Nufquam. GN. Tum tu igitur paululum damihi
operæ : fac ut admittar
Ad illam. PA. Age modo, nunc tibi patent fores hæ,
quia iftam ducis.
GN. Num quem evoçari hinc vis foràs? PA. Sine bi-
duum hoc prætereat:
Qui mihi nunc uno digitulo fores aperis fortunatus,
Næ tu iftas, faxo, calcibus fæpe infultabis fruftra.
GN. Etiam nunc hic ftas, Parmèno? eho, numnam
hic relicftus cuftos,
Nequisforteinternuntius clam a milite ad iftam curiitet?
PA. Facete dicftum. Mira vero, militi quæ placeant.
Sed video herilem filium minorera hue advenire.
Miror, quid ex Piræeo abierit : nam ibi cuftos publice
eft nunc.
Non temere eft : et properans venit : nefeio quid cir-
cumfpeflat.
A C f US
A C T U S II. S C E N A III.
C H A E R E A , P A R M E N O .
/ A C C IDI .
Neque virgo eft ufquam, neque ego, qui illam
e confpecftu amili meo.
Ubi quaeram? ubi inveftigem? quem perconter? quam
infiftam viam?
Incertus fum : una haec fpes eft ; ubi ubi eft, diu celari
non poteft.
O faciem pulchram! deleo omnes dehinc ex animo
mulieres :
Taedet quotidianarum harum formarum. PA. Ecce au-
tem alterum.
Nefeio quid de amore loquitur. O infortunatum fenem!
Hic vero eft, qui fi occeperit, ludum jocumque dices
Fuiffe illum alterum, praeut hujus rabies quae dabit.
CH. Ut illum Dì Deaeque fenium perdant, qui me ho-
die remoratus eft;
Meque adeo, qui reftiterim: tum autem qui illum
fiocci fecerim.
Sed eccum Parmenonem. Salve. PA. Quid tu es trif-
tis ? quidve alacris ?
Unde is?' CH. Egone ? . nefeio hercle, neque unde
eam, neque quorfum eam:
Ita