A C T U S III. S C E N A IIL
P A M P H I L U S.
\ T E Q^U E O mearum rerum initium ullum invenire
^ idoneum,
Unde exordiar narrare, quæ nec opinanti accidunt,
Partim quæ perfpexi his oculis, partim quæ accepi au-
ribus :
Qua me propter exanimatum citius eduxi foras.
Nam modo intro me ut corripui timidus, alio fufpicans
Morbo me vifurum affedam, ac fenfi effe, uxorem : hei
mihi?
Poftquam me afpexere ancillæ adveniffe, illico omnes
iimul
Lætæ exclamant, venit, id quod derepente afpexerant.
Sed continuo voltum earum fenfi immutari omnium,
Quia tarn incommode illis fors obtulerat adventum
meum.
Una illarum interea propere præcucurrit, nuntians
Me venifle. Ego ejus videndi cupidus, reda confequor.
Poftquam intro adveni, extemplo ejus morbum cog-
novi mifer.
Namneque,ut celari poflet, tempus fpatium ullum da-
bat:
Neque voce alia, ac res monebat, ipfa poterat conqueri.
Poftquam
Poftquam afpexi ; o facinus indignum! inquam, et corripui
illico
Me inde, Jacrumans, incredibili re atque atroci per-
citus.
Mater confequitur : jam ut limen exirem, ad genua ac-
cidit,
Lacrumans mifera: miferitum eft. Profedo hoc fic eft,
ut puto,
Omnibus nobis ut res dant fefe, ita magni atque hu-
miles fumus.
Hanc habere orationem mecum principio inftitit:
O mi Pamphile, abs te quamobrem hsec abierit, cau-
fam vides :
Nam vitium eft oblatum virgini olim ab nefcio quo improbo
:
Nunc hue confugit, te atque alios partum ut celaret
fuum.
Sed, cum orata ejus reminifcor, nequeo quin lacrumem
mifer.
Quaeque fors fortuna eft, inquit, nobis quae te hodie
obtulit,
Per earn te obfecramus ambae, fi jus, fi fas eft, uti
Advorfa ejus per te teda tacitaque apud omnes fient :
Si unquam erga te animo effe amico fenfifti earn, mi
Pamphile,
Sine labore hanc gratiam, te, utfibidespro ilia, nunc
rogat.
Caete