triduum amici, foediifimis ìnfuper tempeftatibus, aderan't.
I l i Ep, 18, 4- T ' . . , ; . . . , ,
Ab iiiitio carmina in pnmis et hijtoriae recitari loleb
ant , quamquam interdum et orationes et dialogi. Sueton.
Aug. 89* Sed orationes inox ex horum librorum numero
exemtae fuiffe videntur, quia ìneptum videbatur recitari
paucis, quae quis iam coram magna hominiim corona dixif-
fet • tum quia inter legendum praecipua a&ionis adiumenta
.praepediebantur ; deniquè quia ab auditorio aberant, quae
in iudicio vel maxime commendabant orationem. Itaque
et Plinius, rogatus a Cereali, vi prifcum recitandi orationes
mórem teuocaret, ab initio, quid faceret, veheménter addu-
bitabat, II Ep. 19. poftea tamen trahi fé paffus eft ad eas
r e c i ta l idas ; curaqtie eo nomine a multis, tamquam nouae
et ineptae rei au£tor, grauiter vituperaretur, pluribus hoc
fuum inftitutum defendit VII Ep. 17. neque profefto temere,
fiquidem recitator id fpe&abat, vt orationes vulgan-
das, amicorum iudiciis edoftus, emendatiores redderet.
Nonnulli amicis paucis in cubiculo legebant, V Ep. 13«
V I Ep. 21. ad exemplum qufdem Augufti, de quo Sueton.
§5. fed plerumqùe id faciebant coram multis in auditorio
vel fuo vel alieno. Regulus ingens adhibebat auditorium,
cum librnm de vita filii recitaret IV Ep. 7 ,^ . Titinium
Capitonem iam fupra vidimus domum fuam rqcitantibus
-praqbuiffe. Quid igitur recitaturo curandutn fuerit, inDial.
de Cor. Eloq. 9 narratur. Rogare vitro et ambire cogitur,
v t fin t, qui digtientur audire: et ne id quidem gratis. Nam
et domum mutuatur, et auditorium exftruit, et Jubfellia con-
ducit, et libellos difpergit. limitari auditores varie folebant,
etiam per' libellos et codicillos, multo ante et identidem ad-
• moderi HI Ep, 18, 4- Rogabantur primum amici, tum.
fautores ingeniorum, etiam ii, quibus reeitatufus antea ad-
fuerat, tamquam debitores. I Ep. 13, 7. Inuitati’ adhiberi
dicebantur verbo follemni, I Ep. 5, 4- pto quo tamen VII
Ep. 17, 5 adfumi et f. 12 aduocari legitur. Lufus fuos No-
fter in triclinio, tamquam loco maxime idoneo, recitabat,
’ pofitis ante lectos triclinar'es cathedris, in quibus auditores
confiderent. V i l i Ep. 2 1 ,2. Vxor in proximo fedebat, velo
difcreta, laudesque mariti auidiilìmis auribus excipiebat.
IV Ep. 19, 3- ' , • .,
Ampliffimi audirorii adfpeftus. reuerentiam lcriptonbus
et metum iniiciebat, cui Nofter vim in emendandis fcriptis
maximam tribuebat. V Ep. 13, 1. Reóitaturus oratiunculam,
quarti publkare cogito, aduocaui aliquos, v t vererer ; pauscos,
■vt verum audirem. Nam mihi duplex ratio recitandi ; vna,-
vt follicitudine intendar ; altera, vt admonear, f i quid fo r te
me, v t meum, fa lla i. Similiter -VII Ep. 17^ 13. Timor ejb
emendatór afperrimus. ' Hoc ipfum, quod nos recitaturos co-
g it amusemenda t: quod auditorium ingredimur, emendai:
quod pallemus, horrefcimus, circumfpicimus, emendat. T um
V Ep. 3, 8* Itaque has recitandi cauj/às fequor : primum
quod ipfe, qui recitai, aliquanto acrius fcriptis fuis intenditi
deinde, quod de quibus dubitai, quafi ex .confila fententia Jia-
tuit. Has igitur recitandi rafiones aut vere habuir, aut,
quod ex pluribus locis colligas, vanitati fuae praetendit.
Nam, fi rem vere aeftimes, fatis graues reuerendi caulTas
habet, qui inter fcribendum cogitat, fe librimi effe publi-
caturum; iudicia autem fubita de locis, quae celeri lapfu
aurem praeteruolant et omnibus pronuntiationis ornamen-
tis adiuuantur, parum valent ad emendandum, praefertim
cum olim ab iis proferrentur, qui non nifi laudandi caufl’a,
ex more temporum, conueniffenf. Simplicius ergo , alii totani
rem ad oftentationem referebant ; vnde et recitationi-
bus nomen oftentationum, emoel^sM, haefir, ipfique fcriptores
f e oftentare et fe p r o f erre dicebantur. Eundem fenfum Aff-
£ìor ipfe cum alibi prodidit, turn II Ep. IO, 9 f. vbi Ocla-
vium applaufu commemorato ad recitandum impellit, addit-
que: Hoc fructu tanto define Jludia tua fraudare. Sed ple-
rumque laus fic collefta nec late ferpebaq nec diu durabat*
Dial, de Cor. Eloq. 9. V t beatijjimus recitationem'euentus
profequatur, omnis illa laus intra vnum aut alterùm diem,
velut in herba vel flore praecepta, ad nullam certam et fo li -
dam peruenit frugem — nil inde refert, nifi clamorem va-
gum, et voces inanes, et gaudium volucre. Et cp. io. Quando
recitationum fama in totam vrbem penetrai ? nedum v t per
tot prouincias innotefcat.
Scriptor, vbi ad* recitandum prodierat, primum praefa-
tionem dicebat (I Ep. 13, 2), qua de confilio fuo nonnulla
differere, tum fe. librumque fuum audientium beneuolen-
tiae commendare, aut alia,, quae res et tempus fuppedita-
rent, qualia VIII Ep. 2.1, 2 commemorantur, exponere fo-
lebat. Tum librimi, quem plicatum fecum attulerat, euol-
vebat, legebatque vel, vt Plinius, totum opus ordine, vel,
quod alii malebant, ele&a tantum, fiue vt facilius laudem
inueniret, fiue ne taedium adferret fodalibus, VIITEp. 2 1 ,
4 f. quod taedium Plinius non pertimefcebat, cum amico-
rum effe exiftimaret, non voluptatis cauffa conuenire, fed
vt librum reoitantis bonum redderent. Tum quisque,