ris edicta et reftripta data opera otnififfe, et' maiuijfe filentio
ptaeterirej quant inèrUftare, vel cuM dedecore mentinijfe ? Sed
concedàmiTS, nullas t'uiiTe tales leges: fieri tamen facile po-
tnit, vt xnagiftratus Erbium pronincialinm,1 ipfique praefides
proitinciarum, inuifos i'ilos homines,: vel populo concitato id
flagitànte, vel propter coetus'noftulrnos‘, vel propter flagitia
iìs adfìctà, vel propter alias quascunqite caufias, in ins raptos,
licet nullius feeleris conuictos, cöndemnarent. j Neque enim
putandum eft, quod Semlerus fimpliciter credit, magiftratus
prouinciaionn, etiam rémohffimài-um, fub bonis Imperatori-
bus ad vrium am ties fuifife iuftiffimos, neque aufos elle
quemquam, nifi qöi in ipfas Caefaris leges peecatlet, con-
demnàre; TetièaihuS'igitur ea, in quibus Petrus, Iacobnis>
Tacitus, Suetonius, Tertullianus, luftimis Martyr, Eufebius
aliique multi' àmice confpirant ; iisque pofitis, graulfiima,
quae Semlerus obieciti capita concidunt.
Quidquid Plinins bic feciffé narratur et dixifte, id in-
digflum Semlerus iudicat perfona peritiifimi huius> fapien-
tiffimi, iuftiffimi Iuiiseonfulti, diligentiffimi iudicis, viri coit-
fularis, qui .òmnes Rotnanorum leges et inftiruta tenuerit,
atqUe' prouiticila'e maxitrtaé iarii pluresper anups praefuerit.
Tailtarurti igitur virtuturn imagine mot us ipfe omnem
fnqiiirendi et reféréndi rationem definit, quam talis
tàntusque Legätus Propraetor fequi debuerit ,• eaque eft iila
ipfa, quam hodie haud dubie inquifitqrum collegium obfer-
varet, fi quis eoS'rex in prouinciam mififfet, in quo iecta
quaedam occulta et perniciofa glifcerct. Contra haec mult
a 'monehda funi. Piinium omnis iuris Romani peritifil-
jnjurri fuiffej nemo adfirmabit, qni VIII'Ep. 14 legeriti ibi
enim longe äiia 'de fe ipfe narrar/ Quo enim tempore
Pràéróris' munère iam fundus erat, ©0‘ ne, fenatörii quidem
iuri$ fci£ntiäm habebat ; neque ipoftea multum iura leges-
que curauit ; id vntim podus egit, vt ingenii operibus incla-
fefeerer, tum vt libi et amicis in otio viueret. Hinc in
pröuincia cum eilet, de leuiflimis etiatn rebus (quod hie de-
cimus Epiftolarum über fatis dodet) "Caefarem confuluit.
Quanta eius in negotiis •impediti^' expediendis diligentia
fuerit, non habeo equidem dicere. Hoc autem feio, offi-
‘ciorum illiteratorum moleftias eum graüiter feniiffe, I Ep.
lö, 9. interque éas fubinde gemuiffe : O quando has laqueosy
ß foluere negatur'y àbrumpam ! II Epv 8, St- Confulatu non
nifi bimeftri, honoris ca uffa, functus eft, Bithyniae deni-
qne non plurés annos, fe'd omnino 18 menfes praefui't.
Vide qüae Ep. i ? praefati (Vilnus. Breui autem filo ternporis
fpatío multa, vt Traianus ipfe Ep. 44 fciibit, ibi
emendanda erant et ordinanda. Praeterea multis aodificiis
magnificis aliisque operibus fponte Bithyniam, in Traiani
fuamque memoriam, excoluit atque exornauit. Non igitur
ei credo vel vaca fie, vel multum animi faille ad prauae
(quae ipfi videbatur) fuperftitionis numevofos et íntimos re-
ceilus inueftigandos. Quodfi Semleri rationem fequi voluif-
fer, huic vni rei fuiffet integer annus impendendus, neque
■breuis epiftola, fed nauigium Aftis repletum Rom’am mit-
tendum, quod Traianus vereor vt ferena fronte acceperit.
Sed fuerit Pliniii? legum iurisque omnis Romani peritifii-
mus, et fcierir, quantum Cafceilius Aulus, quid, quaefo ei
haec fcientia infignis in hac caufl'a extraordinaria, impróui-
fa, lubrica profuiffet ? In ea nihil melius facere, quam Tra-
ianuin rogare, poterat, vt ignora.ntiam fnam inftrueret. Sa-
pientiifime profefto, fi vmquam alias, et veriffime cogitauit
arque fcripfit baec: Vífa efi mihi res digna confultatione,
máxime propter periclitantium numerum. Cauflae Cluiftia-
nornm fcientiam eúm íam antea habuiffe,'5 facile credo -
• vbeiiqrem noti.defiderabat. Parum igitur nunc fcire labo-
íabat, in quot fecias Chriftiani diuiii eflentj quiid quaeque
de Chiifto.fentiret et ab eo fperaret; quos- antiftites, quos
libros facros haberent; qui.scarmen in Clmftum compofue-
r i t , quibus in aedibus cuiusque loci Chriftiani conuenire
folei-ent, et innúmera id genus alia, quae Semlerus ab eo
inueftigan et ad Caefarem feferri debuifie putabaf Immo
miffis iftis, inquirebat In ea, quae Chriftianis crimini da’
bantur. vifigo, in coetus antelucanos, in facramentum, quo
fe obftnngerent inuicem, in conuiuia promifcua. Ea cum
annoxia,repennet, ftabat ei illico fentenria. Non id molie-
batur, vt, errores eorum, aur, vt ipfe vocat, fuperftitionem
ex an.mis eorum euelleret; fciebac enim, fe talia efficere
non pofle; id vnum impediré poteftate fua volebat, quo
minus 1II1, fapiennam fnam vbique crep'ando, cultum Deo-
rum publicum contemtui traderent, ipfique facia publica
negligerent, quia inde diflidia, fimulrates, feditiones etiam,
an vrbibus et prouinciis prirentur. Hanc vuam pocnitentiam
ab us exigebat, et mre fe exigere putabat. Ipfe enim haud
dubie, aeqqe ac Chriftiani, perfuafum fibi babebat Deos
quos yulgus coleret, nullps elTe; philofophorpm pofius dé
Dus placita ammo alebat; nibilo, tamen minus, vt Socrates
, ohm, Deos públicos, caerimoniis rite obeundis, reuereba*
tur. Si igitur poena in eos, qui fecus facerent, conftitue-
retur, modeftis et fvudennbus Chriftianis nullam fe putabat