2 que etiam ínter maiores fuos Propertium numerai, Ts
cura recitaret, ita coepit dicere, Prifce iubes? Ad hoc
Jauolenus Piifcus (aderat eniin, vt Paullo amiciíTimus)
Ego vero non iíibeo. Cogita, qui rifus hominum, qui
3 ioci, Efl granino Prifcus dubiae íanitatis: intereíl ta-
Ep. 25, I. Natus fplendide ptis, qui faepe in Pandectis
legitur VI Ep. 33, 2. VII Ep. laudantur, inclaruit, et ex
22, 2. Pro gentilicium alii fchola eius ipfe Saluius Julia-
gentile, quod Catan. alienum nus, eximium ICtorum decus,
ab h. I. iudicat. Inimo vtrum- prodiit, Ego vero. V. ad III
que in vfu fuir. Plin. H. N. Ep. 8, 4-
19, 1 f. 3. in Serranorum fa- 5. dubiae fanitatis. Hoc
rnilid gentilitium ejfe, feminas Plinii de Jauoleno indicium
hntea vefie nonvti. Tacit. An. valde difplicuit ICtis receflrio-
^ 11, I4. leuitas gentilis Ara- ribus. Ritterus in. Differ r.
bum, ei genti com/nunis. de Saluio Juliano,r.(;q.uae legi-
Fropertii patria erat Meuania, tur in Syllog. Opufcc. p. 801)
ymhnae oppidum. „Quid, quaefo, inquit, ftoli-
2. Prifce .iubes 1 His verbis „diratis ineft illi Jauoleni di-
Cellarius Paffienum putat ,,cto ? Et quid'mirum, li fe-
ipfum Jauolenum Prifcum ap. ,,nex occupatiflitnus, pertaefus
pellaffe; honoris enim caufla „moleftiilimi illius officii,, re-
veniam recitandi a fpectatiffi- „citationes frigidiffimas audi-
wisauditorum petiille recitan- „en d i, Paffieni infaniam fetes.
Sic etiam Ritter, ad Hei- „nili dicacitate perftrinxerit,
nec, Hift. Jur. I jf. 286. Sed „quam non minore libertate
ille recitantium mosmihi qui- „multo ante perftrinxerat Ju-
dem veri parum fimilis effe „venal, Sat. I, 2. Ill, 8-(< Sed
videtur. Credo, primordium multo acerbius in Noftrum in-
primi carminis, quod ille re- vectus ell: G. A- Jenichen, ICtus
citaret, fuiffe Prifce iubes ? Lipfienfis, in Difp. de P.rifco
ita vt alius Prifcus, cui liber- Jauoleno, ICto incomparabi-
effet dedicatus, intelligeretur.. li a. 1734 Lipfiae edira. Is
Tanto maiorem rifum audien- enim hoc iudicio exacerbatus
tibus exetwere dehebat Jauo- Plinium nugatorem vocat,
leni refponfio. mendacem, intolerabilis am-
Prifcus Jauolenus t qui ex bitionis hominem et nefarii
Praetura Africam et Syrjam confilii reum, qui Paullum,
adminiftrauit, tempore Traia- gloriae fuae praeeonem, nimis
ni infignis ICtus et erat, et amarit,,* poctam autem ilium
habebatur j libris etiam fcri- fuiffe, vt ex Martial. II Epigr.
rhen officiis, adhíbetur cqnílliis, atque etíam ius ciuile
publice refpondet: quo magis, quod tunc fe c it, et ri-
20 appareat, plagiarium, quem fuilTe eius recifationes. 3,
Prifcus a jplagiis antea fruftra Nullo argumento oftendi pot-
reaocarit, -nunc autem falfe eft, Paffienum fuiffe praeco-
et gráuiter reprehenderit. nem gloriae Plinianae. Si
Age igitur, nos quoque, poft fuiflet ; Nofter, qui omnes
Gefnerum, Plinii cauffam aga- fuas laudes fedulo colligeret,
mus, videamusque, an macu- profecto non tacuiffer, fed ilia
lam ei et Paffieuo iliatam e- praeconia eprftolis fuis intex-
luere poffimus. I , Nullo iure ta pofteris tradidiffet, quem-
vir iuris prudentiífimus fumit, admodum III Ep. 21. IV Ep.
quod et Gefner. monet, Paffi- 27 fernauit, quae ex Martia-
enum noftrum effe eundem lis et Sentii Augurini carmini-
Paullum, quem Martial, d. 1. bus excerpferat. 4, Keuoca-
carmina emta ait recitare vtfua. t-urn antea Paffienum fruftra
Si enim tempore Domitiani, efle a vanitate fua, nemo ve-
fub quo primos fuos libellos terum tradidit. Itaque et hoc
Martialis edidit, Paullus qui- finxerunt IGti illi. 5, Jure
dam carmina emta recitauit, igitur vituperandus erat Jauo-
fub Traiano autem Paullus lenus , qui in coetu follemni,
Paffienus, quem Plinius in non fenili dicacitate, fed pue-
primis eruditum iudicat , ad rili fcurrilitate, et fe ridendum
Propertii exemplum elegos praebuerat, et amico recitan-
fcripfit, non continuo fequi- ti frigus attulerat. Si pertae-
tur, eundem Paullum intel- fus erat molefti officii, quod
ligendum effe. Innúmeros recitantes exigebant, praefta-
Paullos Roma habuit. EtMar- bat abeffe, quam humanita-
tialis fortaffe fub hoc nomine tis legibus violandis deliratio-
communi rifit vanitatem, ñon nem fuam, id eft, interprete
vnius et certi cuiusdam homi- Cic. Senect. 11. fenilem ftul-
nis, fed plurium. 2, Si Paf- titiam palam proponete. 6,
iienus nofter diuerfus fuit ab Non carpit Nofter merita Jail!#
Paullo, nullo modo pro- voleni ; id vnum modo tradir,
nuntiare nobis licet, qualia eum fenem dubiae interdum
fuerint eius carmina, quales fuiflefanitatis. Et quis tan-
eius mores, fed fides habenda dem neaet.C3 . ' ICtos qI uoo1ue noeft
Plinio* qui eum hie, et biles, vrgente fenectute, huic
multo jnagis IX Ep. 22 maul tis naturae humanae imbecillitati
ornar laudibus, Nullo igitur efle obnoxios ? Aut quis vm-
iute infaniae accufatur ; nullo quam teftimoniis Veterum eui-
iure contendimi-, frigidiffimas cit, Jauolenum ad extremum