nium cum contumelia damnum. Verum vt ferat ille,
ego meum damnum, meam contumeliam vindicabo:
fed non tamquam pro mea, hoc eft, grauius irafcar.
Quamquam quid denuntiationibus et quafi minis ago?
Quin potius, vt coeperam, rogo, o ro v ; des operam,
ne ille fe , quod validifllme vereor, a me, ego me
neglectum a te putem. Dabis autem, il hoc perinde
curae eft tibi, quam illud mihi, Vale.
IX. C. PLINIVS T A C IT O SVO S. *
ARGVMENTVM.
Cum Nafo, vt in Argumento Ep. 6. vidimus, Plinium
neceffitudine attingerei nulla, Tacitus ab fens non poterai
fcire, illius petitionem tanto huius ardore adiuuari, neque
adeo dubitabat earn commendare amico Romae verfanti. Sed
qui recens a lectione Ep. 6. ad hauc accedit, in eo et ipfo
idem fere ienfus fuboritur, quem initiura eius. habet. Wir
nìus tarnen in follicitudinis natura, cuius vim omnem cum
maxime experiebatur, facile, ne Tacito importunam fedur
litatem exprobrare videatur, excufationem eius reperii, alios-
que ab eodem rogari cupit.
Commendas mihi Julium Nafonem candidatum.
Nafonemniihi? quid firne ipfum? Fero tarnen et ignot
e , vbi Corte banc v. po.te- Quam multa, quae noflra cauf-
ilatem pluribus e’xemplis illu- fa numquamfacer emus, facimus
ftrauit. Liber, qui, npminem caujfa amicorum: vt acerbius in
timens, facit et dicit, quid- aliquem inuehi, infectarique ve-
quid ipfi rectum videtup, Sic bemetitius ; quae in noftris rebus
et infra Ep. 27, 2 Uber et con- non fatis honefte, in amicorum
flans. Ouid, 1 Met. 757. ille fiunt honeftijfme.— Polt haec
ego liber, ille fero x tacui. Eo- mitefcitNofter. quafi minis. Erdern
modo et fortis dr. Se- go denuntiatip leniqre fenfu
nee. de ira II , 1$. fortiora capiendum; quamquam alibi
ingenia ,; ante quam difciplina ipfas minas,., etiam duriores,
molliantur,prona.iniraiti funt. fignificat.
9. Vt ferat, quodfi ferat. IX, I. Verba q u id firne ipfum
hoc efl, grauius irafcar:. Vox quam vim hic habeant, iutef-
verae amicitiae: Cic. Lael. 16, ligitur ex Ep. 6, 2 et 9,
fco. Eundem enim commendaflem tibi, fi, te Ro-
Ä a e morante, ipfè abfuifiem. Habet hoe follicitudo, 2
.«uod omnia neceftaria putat. T u tarnen, cenfeQ,
alios roges'5 ego precum tuarum minifter, adiutor,
ifarticeps ero. Vale.
X. C. PLINIVS ALBINO SVO S.’
ARGVMENTVM.
Vtrginio quid Plinius debuerit, apparpt ex II Ep. I,
|g et 9. qualis autem vir et quanrus. fuerit,' nos in Argumento
illius epiftolae expofuimus. Ex hac noilra igitjir cogno-
, feimus, qüos fenfus in animo grato., magnosque viros reue-
rente, excitet adfpectus locorum, in quibus illi olim vedati
fint. Ae nunc quidem etiam cauffa indignandi accedebat,
«Cum tanti viri monumentum poil decirnurn mortis annum
fjondum effet abfolutum; id quod homini gloriae cupididimo
apprime indignum videri debebat. Longior igitur eil in in-
dignatione fua euomenda.
Cum veniflem in focrus meae villani Alfienfem,
ISuae aliquando Rufi Verginii fuit, ipfe mihi "locus opti-
i3oi illius et maximi viri defiderium non fine dolore re-
ûouauit. Hune enim incolère feceífuip, aíque etiam
■ 2. Habet hoc, haec eíl eius Alßum, oppidum in ora Etru-
rfatura: quae formula non tan* riae. ipfe locus etc. Senec. Ep.
tijbm de hominibus dr. ( I Ep. 49. init. Repofitum in animo
Ï 2 , 7 ) fed etiam de rebus, noßro defiderium loca inter dum
Faneg. $3, 1. Habet hoc ma- euocant, nec exßinctam memo-
gna fortuna.' Abundat Noiler riam reddunt, fed quiefeentem
Äntentiis. Cenfeo dixit, non, irritant. Pro incolere Corte
pirecor, nam precibus opus iam ex Medie, colere malit, quod
ifpn erat. ' * fane interdum pro ilio altero
|X . Albinus fine dubio eil ponitur, vt, ipfo monente, Da-
Êuceius Albinus, de quo III vifius ad Caef. B. G. IV , I.
ifp* 9 i 7* - et Graev. ad Flor. 111, 6, 6
S i .focrus, Pompeiae Cele- docuerunt. Sed non eil, cur
llnae , cuius aliae .villae cotn- in gratiam vnius Cod. rece--
plures recenfentnr I Ep. 4. ptàni lecrionem mutemus. Et