IV .
lAmbrofius
GrxcA qui-
dcm lingua
périt ns ,fed
Syriac<e
ignarus.
quem ex Bcllarmino, Labbæo aliifque re- t-
centioribus circa annum obitus Ambrofii
hauftum in capite 3. Prolegomenorum ad-
mififlë nos fatemur : ibi enirn vitam ejus ad
annum Chrifti [450. produximus , quum
ex Auguftino conftet ilium 12. Kal. No-
vemb anno Chrilii 1439. Florentiæ obiiflê :
quod & Mavtene atque Durandus loc. cit.
num. 19. egregie'confirmant ex "Mauro ejus I
difcipulo in funebri Oratione , ubi Euge-
nium I V . Pontificem ait de interim tanti
viri in primis indoluiiTe . Inde, ut puto ,
orta eft errandi occafio , quod primam Ser-
monum Ambrofianorum , editionem anno
1490. Brixi.fi curatam fuiffe, nonnulli tra-
diderunt : quorum tarnen opinionem in Pro-
legomems cap1 3. relatis antiquioribus an- C
ni 14 7 y. Sc 1481. editionibus confutavi.
Porro Ambrofium Emmanuele Chryfo-
lora Byzantino magiftro adeo in litevis
Græcis profeciffe , ut five Græce five Latine
converteret Sc explicaret, in concilio
præfertim Llorentino , Græcus magis credere
tu r quam Latinus, res eft omnibus comporta
& explorata . At ilium Syriacam etiam I
linguam calluilie, ex qua in Latinum Ephræ-
mianos Sermones tranftuierit, nemo alius
præter Kohlium id fibi in animum induxit.
Dubium movet Kohlius psg 269. utrum
ex Syriaco ipfi, an Graeca tzemeppfiita Sermones
illi afcetici ab Ambroßo comierfi re-
ctius dicantur. Deinde in utramque partem
audores adducit : Si pro Græco quidem I
fermone Andreas Rivetus , inquit, poßre-
mum afferit in Critico (aero lib. 3. cap. 2 r.
pag. 335. ubi de Ephræmi feriptis agit ,
his verbis : Ambrofius Camaldulenßs mona-
ebus Sermones fub Ephraemi nomine non
paucos c Graeco in Latinums carroerfos emi-
fit ; pro Syriaco autem : ;,, Hoc, ait, elici
„ poflê videtur ex vita Ambrofi hujus, ab I
„ Auguftino llorentino contexta, hiftoriæ-
„ que ipfius Camaldulenfi inferta, ubi hæc
„ inter alia leguntur : Delatum ad eumefi
,, e Syria “B. Ephræmi Eremitoe Syri volumen
„ egregium , quod in Latinum nunqmm
„ ea tenus prodierat. Id igttur Latinitate do-
„ natum , ip/i Cofmo ohtulit. Denique ad
argumenta Tentzelii refpondet, qui allatum
ex Auguftino locum de Graeco codice e Syria
allato commode expofuerat: „Dubium hoc
„ quidem omne, inquit pag. 270-, folvere
„ fe putat Tentzelius loc. cit. pag. 280. fic
„ pronuncians : cave autem ex Auguftini
„ verbis colligas, Ambrofium ex Syriaco
„ nativoque Ephrtemi idiomate vertifie .
,, Nam.ex Grsco tantum ilium tranftulifle
„ ex ipfaPrfifationemanifeftiffimecolligitur.»
Ad hanc enim Tentzelii ratiocinationem fic
Kohlius reponit: „ neicio tarnen , an dubio
„ huic plane (atisfadiuin fit. Ilia certe ,
„ qua Tentzelii folutio nititur , argumen-
„ tatio non fufficit. Nimirum ad verba
„ ilia Camaldulenfis in Prfifatione provo-
„ cat , qua mera ufus allegoria , Ephrfi-
mum ut fenem aliquem e Syria profe-
„ (Sum introducit, quem quum in confa-
„ bulando Gratcum effe ienierit, in cellam
„ invitatum, Latine etiam loqui ut dilcat, .
„ rogaverit, ac per verba ilia , animadver-
,, terit Grete# loqmtionis gmmrn , nihil
„ aliud, nifi verfionem Gracam , q jam in
,, Latinaip converterit, indicari tenet : ad
„ quam tarnen haeo quidem judicio non
„ refpexit, nihil aliud hie fibi volens, quam
,, ut in Grficam etiam linguam aliquan-
„ do jam traduiäa effe Ephrtemi feripta in-
,, nuat „ At bona cum Kohlii venia, 110-
verat AmbrofiusFphrfimum Syrum fuiffe ,
non Graecum : adeoque nifi Crscam fer-
monum ipfius verfionem quam Latine red-
dendam fufeeperat , per allata verba reipe-
xiffet, non Graecae loquutionis:, led Syria-'
cx gnarum eum dixiflet, Quid? quod Syriacam
linguam in Etruria vel alia I tali®
parte per ea tempora cultam a quoquam fuiffe
, nullibi legimus : nec Sermones illos,
quos Ambrofius Latinos fecit, Syriace ex-
ftare in ulla Bibliotheca five Florentina ,
five Veneta aut Romana novimus. E contrario
Grace exftant ubique, quemadmo-
dum ex allatis Catalogis perlpicuum eft.
Primus, qui Syriacis literis operam dediffe
narratur, Ambrofius Thefeus fuit Ordinis
S'. Auguftini Canonicus Regularis, prsece-
ceptores nadus Jofephum Archipresbyterum,
Eliam Diaconum Sc Eliam alterum Sub-
diaconum , Petri Maronitarum Patriarch«
ad
I N O P E R A S. E P H R A E M S Y R I . xxm
ad Concilium Lateranenfe fub Leone X . A nee fedutis caufa in hunc mundum ixnijjet •
legatos , ut ex Præfatione ad novum Te-
ftamenturn Syriacum anno 15 y y- Viennæ
imprelïum Joannes Albertus VVidmanftadius
affirmât.
V» Intérim in iis , quæ fupra a Kohlio &
hSp Auguftino producuntur, majorera non im-
obm merito quis requiefierit diligentiam : nam
Kohlius quidem dum Auguftini verba pro-
I V . Admonitio fecunda, p. 13. fnit. Caoxn-
dum eß a confilio malo. V . Admonitio de Prudentiel.
pag. itf. Init. Efto prudens ßcut
ferpens. V I . Admonitio tertia de malis co-
gitationibus reprimendis. p. 17. Init. De quibus
rebus ad me fcripßßi, de his fcdicet cogita-
tionibus , quæ mentem ipfam perturbare f i lent.
V I I . Admonitio auarta, imperfecta ,
fert, feipfum carpere videtur, qui Ambro- B pag- 22. Init. Dixit quidam e numéro fanfiurn
totius Ordinis Camaldulenfium Abba-
tem generalcm fuifle præfraâe negat, quum
id tamen ex ipfius audoris teftimonio refei-
re levi regotio potuiflët : Augultinus autem
dum feribit , volumen illud K. Ephræmi
in Latinum nunquam eatenus prodiiflê ,
ofcitantiæ &c falfitatis convincitur ex quatuor
fermonibus , qui ante Ambrofii tem
ctomm hominum,» meditare bona ne mala me-
diteris •
Miratur Kohlius pag. 2 7y. ntillam aZino
faâam fuiffe Ambrofianæ verfionis mentio-
nem : boc idem de Voffio expoftulant Lam-
becius, Tillemontius, Fabricius, Kohlius,
aliique : quod nimirum neque Zinum, ne-
que Ambrofium aut Julium Clementem
pora Latine exftabant, quique nova ab eo- C laudaverit , quorum tamen verfionibus lit
dem Ambrofio verfione poftea donati funt,
tk in Prolcgomenis pag L X X X I . a no-
bis referuntur.
Ad Zinum & Voflîum progredior. Ne-
que Tentzelius , neque Kohlius, poft Am-
S brofium alios agnofeunt Ephræmianorum
fermonum e Græco Latinos interprètes
e J ~ men per Aloyfium Lipomanum & Lauren-
tium Suiium anno 1 y 5 4. Si iy70. To-
fialë misapparet, Julium Clementem Canonicum
wf|, Secularem S . G eorgii in Alga operam fuam
„ in Teftamento S. Ephræmi è Græciscodi- |f- cibus Latinitate donando contuliffe : apparet
etiam ex catalogis Tomo priori pag. C . Si
C 1 1 ■ a nobis præfixis , quædam alia opuf- E furn nova interpretatione adornavit ( eft aucula
è Græco Latine verla atque édita a Ja-
cobo Gretfero , Francifco Combefifio , Si
Joanne Baptifta Cotelerio. Demum in cod.
ms. Vat. S i 70. exftantfequentes S.Ephræ-
ini fermones e Græco in Latinum a Car-
; dinali Sirleto translati. Videlicet : I. Epi-
ßohi ad fratres de die mortis, pag. r. Ini-
tium . Tranlituri fumus , fratres ■ II. P
Epifiola ad 'Joannem monachum de patientta
(3 temperantia. pag. 3. Initium : Quum
\ fæpe & multum admonuerimus religiofijfmum
I Theodorum. I I I . De virtute ad monachum
juniorem , Admonitio prima , pag. 9. Init.
! Quum Dominus noßer fifits Cbrißus buma-
VII .
Et Zmtm
-tmbrefia-
n*> rerfio-
nis, e t tof-
fium zinia-
nd mentio-
nmfeeiße.
ufus. Verum pro VolTio quidem, in Pro-
legomenis cap. 7. pag. X I X . injuftis hifee
querelis me latis feciffe arbitror; hoc unum
nunc addo , expreffam Zini mentionern a
Voflio fieri tom. 3. pag. 1 1 6. in notis ad
confeffioncm S . Ephratmi, ubi caulam red-
dit, cur fermonem iftum jam olim a Zino
prxter Voffium Sc Zinum . Ex editis ta- D translatum, ipfe interpretandum fufeepit :
„ quod nimirum in hoc haud pauca repe-
,, riantur, qua: in priore Zini translatione
„ ob defedum forte exemplarium deiunt :
„ turn etiam quod nonnulla hie aliter quam
,, ibi habeantur atque legantur.
At vero Zinus , quod unum dumtaxat
fermonem jam olim ab Ambrofio convertem
ille , cujus initium apud Ambrofium
firm. 7. cor meum doleo , apud Zinum
firm. 12. exerutior: ) fupervacaneum du-
x it, mentionern ejus fäcere, quem cetero-
quin fuppreflo nomine laudavit in Epiftola
ad Auguftinum Valerium data Venetiis pri-
die Idus Maji 1374- his verbis Si ma-
„ gno illi Aloyfio Lipomano, u t , ipfe te-
„ ffatur, in ardua Poloniea Legatione unus
„ vel alter eorum tantum attuftt cOnfeda-
„ tionis Sic „ Ubi Ephræmi fermones ft-
gnificat , quos Aloyfius Lipomanus affirmât
, fe ex Legatione Poloniea in Italiam
redeuntem Sc hexaphoro vedum, ne itineris