C L A S S I S I. P L A N T M
rum * non modo enim everrit tubum intestinalem , sed etiam' bilem ex vesica
fellea excutit, atque hac agendi ratione in ictero etiam prodesse potest. Vermes
expellit praesertim ascarides, quo in casu suam maxime dabit utilitatem per
clysteres adhibita . Quum mania saepissime pendeat ex viscidis bumoribus at- I
que praesertim ex lenta bile in hypocondriis haerente, ad eos humores valide
educendos utilis erit G r a t io l a prudenter, & repetitis vicibus adhibita. Jacobus
K.OSTRZEWSKI ( Vid. Visserberg. diss. fascic. 3. ) commendai G r a t io l^e usum
in ulceribus, tophis, exostosibus venereis, atque hosce contumaces morbos af-
firmat debellatos usu extracti G r a t io u e , quod sequenti ratione administrabat
RI. Extract, gratiol. dr. 1. sacck. alb. Lapid. cancr. aa dr. n . Ss. semin. foenic
dr. 1. m. f . pulvis tenuissimus, de quo sumantur ab initio ter de die grana decern
, augendo sensim dosim, donee diei spatio drachma integra absumatur. Num
tantam habeat efficaciam observationes in posterum docebunt. Cum Cl. viris
C o s t e , & V il l em e t radici Jalappae utique substitui posse p u to ,'n o n autera
Ipecacuanhae. Hujus vices supplere in dissenteria nonnulli dixerunt: sed vomitus
a G r a t io l a excitatus periculosior estj tonica praeterea & subadstringens vis Ipecacuanhae
9 in dissenteriae curatione plurimi facienda, in G r a t io l a desideratur-
timendum etiam in hoc morbo est ab usu purgantium drasticorum , praesertim I
si febris aliqua adjungatur, Sal fixus G r a t io l a in hydropicis urinae separatio- I
nem promovet. Multiplici ratione adhibetur G r a t io l a . Folia enim siccata & I
in pulverem redacta, aut folia recentia, uti etiam radix vin o , aut aquae infu- I
sa in usum voeantur, praescribitur etiam extractum ex foliis, aut ex radice I
dicitura . Nobis ea maxime probatur dandj ratio, quae foliorum infusum in la- I
c t e , aut in jure insulso maceratorum exhibet, Si extractum praescribatur, cura I
salibus alkalinis fixis jungendum esse videtur, atque in jusculo, aut emulsione I
solvendum, ne cum magnis torminibus, & cruciatibus hypercatharsim inferat. I
Recentium foliorum dosis esse potest a drachma 1. ad 2., siccatorum a drachma I
semisse ad dr. 1 . , si vero ex radice dicitura fuerit, prudentis medici erit intra I
paullo minorem dosim se continere,
3ERINUS. L in n . gen. n. 68 9 ., syst. n. 7 7 k . T ou r n . tab. 422.
C a ly x pentaphyllus. Corolla pene infundibuliformis quinquefida, v ix bilabiata,
segmentis emarginatis. Capsula quadrivalvis polysperma.
5.62. r .R IN U S alpinus.
Erinus floribus racemosis. LlNN. spec. p. 478. H a l l . hist. p. 133,
Ageratum serratum alpinum. B a u h . pin. 221.
Ageratum purpureum Dalechampii. B au h . hist. III. 144.
Ageratum serratum alpinum glabrumì flore purpurascente. T ou rn . inst. p. 6 51,
Ager&tum purpureum Lugd. 1 18 4 .
Loc. Ad rupes in Sabaudia, prope Menton, prope Chamberi, & Salanehes, uti etiam I
inter Tenda, & Savorgio-t reperi etiam circa thermas Vinadii, atque supra Perm I
de Margon, P erennis,
V. A N G I O S P E R MJE
NON RINGENTES
A . 1-4-sTEMONEs
1. CO R O L L A Q U A T U O R , V E L QUINQUEFIDA
V E R O N IC A . L inn. gen. n. 2 5 . , syst. n. 15. T ou rn . tab. 60.
Calyx quadrifidus. Corolla rotata quadrifida, segmento uno minori. Semina duo.
Capsula bilocularis polysperma.
W È V E R O N I C A spicata.
I con. T aur. Vol. X I I . tab. 92. f . 7.
Veronica spica terminali, foliis opposìtis crenatis obtusis, caule adscendente simplicissimo.
L inn . spec. p. 14.
Veronica racemo terminali subspicato, foliis ellipticis subhirsutis obtusis crenatis, ScOP.
Fior. Cam. p. 303. n. 3.
Veronica foliis ellipticis setrdtis conjugatis, floribus spicatis. H a l l . hist. tom. i .n . 542.
Vironica ( orchidea ) corolla orchidea bilabiata , floribus spicatis sessilibus , caule simplicissimo.
CRANTZ. fase. IV . ed. 2. p. 333.
Veronica spicata recta minor, & major. B auh. hist. III. 282.
Veronica spicata minor. Bau h . pin. 24 7. V a il l . Paris, tab. 33. f 4.
Loc. In apricis rupestribus circa arcem la Brunetta copiosissime} sed rara non est
in pascuis siccis montanis, & secus flumina in sabulosis deelivibus. P e r e n n i s .
264. VERONICA officinalis.
I con. T a u r . Vol. I. tab. 3.
V ironica racemis lateralibus subspicatis solitariis, foliis oppositis villosis siccis, caule repente.
SCOP. Flor. Carn. p.- 306. n. 2., ed. 2. n. 21.
V ironica spicis lateralibus pedunculatis, foliis oppositis, caule procumbente. LlNN. spec. p. 14.
Veronica caule decumbenie, foliis scabris petiolatis ovatis, ex alis racemosa. H a l l . hist,
tom. 1. n. 540.
Veronica spicis lateralibus pedunculatisi foliis oppositis ovatis serratisi caule strigoso procumbente,
G e r . p. 322. n. 3.
Veronica tpas supina, & vulgatissima. B auh. pin. 247.
Veronica C amer. epit. 4 6 1 .
O f f . Veronicae herba.
Loc. Abunde in sylvis collinis potissimum, & montanis. P e r e n n is .
V ir . Amara, & subadstringens, ieviter abstergens, & tonica estj pro vulnerario habefur
in morbis pectoris, sed balsamicum principium exiguum est. Puto igitur praesertim
convenire posse ad debilem vim fibrarum erigendam. Urinas aliquantum mo-
v e t , & stomachi imbecillitati medetur. Non- crediderim in-ulceribus pulmonum
eas mereri Iaudes, quae ipsi tributae sunt. In morbis renum ad arenulas ex re-
nibus pellendas, ac tonum fibrarum firmandum vere utilis est, atque juvare etiam
potest in mictu cruento, sed qui citra febrim s it, atque a laxitate fibrarum, non
autem a lotii acrimonia, aut aestu sanguinis producatur. Tanta extitit hujusce
stirpis fama, ut herbae theae succedaneum habitum sit. Si gustum consulas, non
assentiri licebit. Solet ex aqua brevi ebullitione decocta adhiberi.
265. VERONICA pyrenaica N. tab. 4. fig. 3.
I con. T aur, Vol. X . tab. 6. f . 1.
T