10 40 . RUMEX arifolius N.
Lapathum sexubus separates, foliis sagittatis, hamis brcvtssimis, recta, diver*. J
H a l l . Am. tom. 2. n. 159 8 . Misc. T a u r . tom. 5. p. 94. \
Acetosa montana, lato A ri rotundo fo lio . B o c c. mus. di pìant.'p. i6<. tab ¡
Loc. In pratis alpiura non infrequens e s t. P erènnis.
D e s c r . Ab acetosa differì caule h um ilio r i, foliis non sinuati* , hamis brevi™ J
subrotundis, folia sunt v ir e n t ia , lucentia, m o l ila , triangularía Boni C J
s im ilia . D io ic a est; panícula co a r c ta ta , ramis s implicibus , plumae stinmJj
quae etiam rubent, longiores. Flores mares similes R um ic i acetosae Linn*. 1
m a jo re s , antheris magis ob ae sis . .... * set
2 0 4 1 . RUMEX acetosa.
Ico s . T aur. Voi. V I I. tab. 4.
Rumex florìbus dioicis , foliis oblongis sagittatis. L inn. spec. p. 48 1 .
Lapathum sexubus distinctis, foliis sagittatis, hamis retrorsum porreáis. H a ll m i i J 1
• n. 1 5 9 7 . io«, i l
Lapaihum acetosa. Sc o p . FI. Carn. ed. 2. n. 438.
Lapathum pratense. L am . FI. Frane., tom. 3 p. 8.
Acetosa pratensis. B a u h . pin. 1 1 4 .
Oxalis vulgaris. B auh . hist. II. p. 9*89.
Oxalide r ossia Acetosa. M a t t h .
B. Oxalis sylvatica maxima. B auh. hist. II. p. 890.
Acetosa montana maxima. B auh . pin. 1 1 4 .
O f f . Acetosa.
V e r s . Alivola.
Loc. Nascifur in pratis ubique: b. in montanis. P e r e n s i s .
r i s . Omnes-, acetosae species virjbus conveniunt, grato acido principio scateniJ
Haec in Fharmacopeorum , & culinae usum solet venire. Minus aquosum äl
fortius acidum habent rotundifolius, §& Acetosella. Proprietates , quae tritai
sunt ox yd i, si ve trifolio acetoso oíEcinarum, eae etiam pertinent ad acetosai
exhujus succo similiter sai essentiale parari potest. In Acetosa principiti J
acidum mitius est, quam in oxyde. Longe autem frequentius prima adlil
betur, eo quod omm fere tempore baberi possit in hortis, & pratis familiari
pianta, & , quanto quidem potest ad rem esse, succus prompte parari queaf
In febribus biliosis, ardentibo, putridis, atque ubicumque adest bilis alkalescent!
corrigenda, aut mmius calor attemperando , succum Acetosae imperant Medi!
duarum, aut trium unciarum pondere , pluribusque iteratis vicibus, si e re sii
intra niethemerum exhibent. Utilis etiam est in febribus ipsis peticularibus, iisque
maxime » quae ex degeneri acri bili nascuntur. Solus interdum succus Acetoscm
sufficit ad febres intermitientes tollendas, quae primo vere, & incipiente aestai
nascuntur, & cum aestuante bile conjunctae sunt. Alias hisce in febribus, pri
circumstantiarum opportunitate, amara, antiputredinosa adjunguntur. Utile conni
biutn acidorum cum acribus specificis antiscorbuticis jam alias commemoratili
est. Frequens autem additamentum acidi medicamenti ex Acetosa deproroitur. In
sanguinis rarescentia , atque ex hac caussa nata haemorragia sanguinis multui
prodest succus Acetosae , quantum quidem licet, copiose exhibitus. Si urina®
propter eamdem caussam, aut nimium sanguinis attritum, aut actionem septicai
substantiae, cohaesionem sanguinis destruentis, parce in renibus secretae futui
hydropis metum faciant, acetosa etiam valde utilis est j sed ubi expedit loti!
secrètionem promoveré, radices acetosae praeferuntur, quae praeter aciduli
tenent etiam aliquam majorem salis alkalini fixi quantitatem. Data etiam operi
mitia, non acria, neque calefacientia diuretica ipsi acetosae adjunguntur, sn
Medicus praecise jam debeat serum ad renes deducere. Ex his omnibus, quai
nunc dicta sunt, jam apparebit, & in ipso alvi fluxu dysenterico, mensibusqui
nimium fluentibus succum Acetosae accommodatum, & opportunum medicamento™
esse posse.
rUMEX tuberoso. _
i°41^ fo r ibus dioicis, fo liis lanceolato-oblongis sagittatis, hamis patentibus. LlNN. syst.
12. p• *5 5*
Acetosa tuberosa radice. B au h . pin. 1 1 4 .
Oxalis tuberosa. D o d . pempt. 649.
Loc. In pratis agri Nicaeensis. P e r e s s i s .
RUMEX acetosella.
Rumex floribus dioicis , fo liis lanceolato-hastatis. L in n . spec, p. 4%1.
Lapathum sexubus separatis, fo liis sagittatis, hamis ovatis recurvis. Ha l l . hist. torn.
2. n. i 5 9 6*
Lapathum acetosella. Scop . FI. Carn. ed. 2. n. 4 3 9 -
lapathum arvanse; Lam. FI. Franc, tom. 3. p. 8.
Acetosa arvensis lanceolata. BauH. pin. 1 1 4 ,
Oxalis parva auriculata repens. BaUH. hist. 11. 992.
5 Acetosa arvensis minima non lanceolata. B au h . pin. 1 1 4 .
Oxalide minore. M a t t h .
Loc. In a g r is , & pascuis sabulosis. P e r e n n i s .
10a4. RUMEX multifidus.
Icon. T a u r . V o i X X V I I I . tab. 74.
Rumex floribus d io ic is, fo liis hastatis, auriculis hastaus. LlNN. syst. i l . p. 1 55.
Acetosa minor fo liis multifidis. Ejusdem Bo c c. mus. part. 1 . tab. 1 1 6 .
■ Loc. Circa Nicaeam , & Villafranca ad rupes. P e r en n is .
D escr. Habitus Acetosae pratensis etiam d io ico est : foliis evidenter differt, quae
firmiora sunt, angustiora, longius petiolata, margine crispo, & revoluto, etiam
sinuato} Rami vero duplicati sunt, atque inflexi. Rami florigeri magis divarica
ti, neque subrecti, breviores. Sapor ac ido .
PO L YG O N UM . L in n . gen. n. 4 4 5 - n• 4 9 °* T o u r n . tab. 290. 29 1 .
Calyx colorato profunde quinquefido, segmentis ovatis. Stamina a quinque ad octo.
Stylus 1. 3. Semen trigonum, nudum.
1 0 4 5 P 0 L Y G O N U M bistorta.
I c o n . T a u r . Vol. X. ta b . 40.
Polygonum caule simplicissimo monostachyo, fo liis ovatis in petiolum decurrentibus •
Linn. spec. p. .5 16 . ■ • - ' / ■ u l •
Polygonum radice tignosa contorta, spica ovata, foliorum petiolis alatis. H a l l . hist.
tom. 2. p. 15 59. # .
Polygonum floribus digynis octandris, fo liis caulinis cordato-lanceolatis, semine triquetro.
Scop. FI. Carn. p. 4 2 1. n. ,2.
Bistorta major radice magis intorta. BaUH. pin. 192.
Bistorta media, fo lio minus rugoso. BaUH. hist. 111. p. 53 9 *
Polygonum simplici spica terminatum , fo liis imis appendiculatis, seminibus triquetrts,
Gmel. sib. 3. p. 40.
B. Bistorta radice minus intorta. B au h . pin. 192.
Bistorta. M a t t h .
Off. Bistorta major. . . . *>
Loc. Ubique in pratis subalpinis, & alpinis, praecipue irriguis. P e r e n n e ,
V ir . Multum acidum tenet bistorta, quod longe uberius est in radice coacervatum,
ac gummosae substantiae inhaeret decoctione extrahendum. Radices hujusce
plantae, natura, & viribus suis omnino cum radice Tormentillae conveniunt} valide
adstringunt, fibrarum nexum firmant, atque opportunae sunt iis in morbis, in qùibus
commendata est radix Tormentillae. Animadvertimus etiam in hujusce validi ad-
stringentis usu similes cautelas clinicas esse servandas. Radix Bistortae amaris,