ir . P oten tillas principio acido scateni, atque adstringunt. P o t e n t i l l a a» ■
viribus adstringemibus modice abstergentes adjungit. Hàbetur inter va|ner " ' '
& commendatur in mmio mensium fluxu, atque ad alvum solutam sistenj'’5'!
P o t e n t il l a reptans non infrequenter a Medicis adhibetur. Magnani habet
mattonem apud rusticos ad febres intermittentes toilendas. Tota pianta «m-M
efficactam habet, sed radix potentius a g i t . Quinqüefolio Medici utuntut iu •
morbis , m qutbus adstringentia locum habere possunt. In febribus interniti.»*
bus utiliter datur succus expressus ab unciis duabus ad uncias quatuor ni;'"'
hons ante accessionem. In iis potissimum convenir febribus intermiti!?
Buae cum quodam bill’s- aestu conjunguntur . Perinde ac succus plantao»0
tollit febres intermittentes. Utilis etiam est generatim in febribus paroxismJk I
praescnptio stirpium amararum corroborantium cum additione Quinquefolii ,1*1
rumque stirpium stipticarum , quo connubio obtinetur medicamentum cottici
ruviano analogum, atque ipsi etiam anteponendum, si metus sit ex usu tempii
ra um tonici, vahdeque humores malae indolis intra minima vasa figemis. "
i486. PO T EN T IL LA rubens.
Pia g a r la ( rubens) fo liis quinatis angustia cuneiformibus, & cuneiformiter serrati,,A
s i s , caulibus f i l l formibus rubentibus . C r a n t z , fase. 1 . p . 75. :
otemi a (ru b en s ) fo liis quinatis, & septenatis, caule subcrecto, petalis parvis corJaA
VILL. prosp. p. 46. ‘ - r \
L o c . Nascitur in calidioribus collibus Liguriae, & Montisferrati: in vineis & J
vias Iocis apricis saxosis , 8c argillaceis. P e r e r r i s .
D e s c r . Caules ex una radice plures, nitidi , suberecti, flexuosi, altera parte J
bentes, longis pilis instruct!. Folia quinata, splendide, 8c obscure virentia gla-1
bra; subtus m costa pilosa. Stipulae de more gentis caulem amplexantes petio.1
lum commune educunt, quod foliolis brevius est, 8c colligit foliola quinqueloj
g a , gracdia, cuneiformia, cuneiformiter, 8c profunde dentata. Stipularum pari.!
na interior maxime pilosa e s t , foliorum quinatorum stipulae habent utrinqael
additum dentem unum. Folia sub ramis ternata sunt cum stipulis simpliciter bi-1
j . • Kami ln summ° dichotomi. Stipulae ibi duae oppositae cum foliis, ut ¡ta|
dicam, connatae duo paria dentium habent, quorum ptimum longius est. In dii
chotomia positus flos longius pedunculatus. C a ly x decern segmentis,alternis minoribtJ
hirsutus. Flos magnus luteus. Petala cordata calyce- maiora. Antherae luteaej
compressae, bisulcae, s'ubovatae; stamina antheris longiora.
F O L I I S T E R N A T I S
1487- PO T EN T IL LA nitida.
P o tent,Ila fo l ii s subternatis tomemosis conniventi-tridentatis, caulibus unifloris, reapA
cults lanatis . L in n . syst. 12 . p . 3 5 1 . 1
JACQ. f l . austr. app. tab.
Heptaphyllum argenteum alpinum trifoliatum Sabaudum. Bocc. mus. i . p. lo . tab. ; |
1 r,folium alpinum argenteum', persici flore. B au h . pin. 3 18 . Pon. Bald. 1 1 1 .
Lomaroides alpina argentea se ricea, persici flo r e . S e g u . Ver. t . p. 4 9 7.
L o c . Nascitur in Sabaudiae montibus, ubi etiam vidit B o c c o n e loco cit. in saxo-j
™ rimis montis P e t it son dicti, eamdemque stirpem in Sabaudia legit BomoN.j
1488. PO T ENT IL LA norvegica.
I con. T a u r . Vol. X I I I . tab. 64.
Potentilla fo liis ternatis, caule dichotomo, pedunculis axillaribus. LlNN. spec. p. 715. I
ragaria fo liis ternatis kir sutis, caulinis tripartitis, stipulis ovato-lanceolatis. Hall. I
hist. tom. 2. n. 1 1 1 y.
L o c . In alpibus montis Silv ii. A nnua.
148 9. PO T EN T IL LA grandiflora.
Potentilla fo l ii s ternatis dentatis utrinque subpilosis, caule decumbente foliis longiort.
L in n . spec. 7 1 y.
poteniilla foliis ternatis sericeis, caule declinato, petalis ealyeem longe superamibus.
Ha ll. hist. tom. 1. n. 1 114 . tab. 1 1 .
fragrarla helvética nana. P a r k . Theatr. p. 557.
- fragaria sterilis amplissimo folio , & flore, petalis cordatis. VaiLL. parís. 55. tab. 10.
PotenftSill’a 1f ’oliis ternatis dentatis, caule superiore dichotomo , petalis caule duplo longio-
ribus. G e r . fl. gallopr.. p. 469. n. 10.
Potentilla grandiflora. Seo?, fl. earn. ed. 2. p. j f y t a i . 21.
fragrarla grandiflora. L am . fl. franc, tom. 3. p. 112.
Loc. In pascuis saxosis alpium frequens: uberrime circa thermas Vaide rii, Si Vinadii.
P erennis.
SIBBALDIA. L inn. gen. n. 354. syst. n. 389.
Differt a Potentilla staminibus quinque, 8c seminibus.quinque.
...„S lB B A LD IA procumbens.
49 Icon. Taur. Vol. X IV . tab. 38. f . 3.
Sibbaldia foliolis tridentaiis. LlNN. syst. i i . p. 1 17 .
Fragaria foliis ternatis retusis tridentatis flore calyci acquali pentastemone. H a l l . hist.
2. h. 1 116;
Fragarias sylvestri affinis planta flore luteo. SlBB. scot. 1. p. 25. tab. 6. fig . 1. O ed .
dan. tab. 31. t
Pentaphylloides fruticosum minimum procumbens flore luteo. P lu k . atm. 284. tab. 212.
Pentaphyllum minimum alpinum nig/um crispum, profunde dissectum. Bocc. mus. p,
18 .2 .
Loe. Ubique in summis alpibus. P er eRnis. •
FRAGARIA. Linn. gen. n. 558. syst. n. 633. T o u rn . tab. 152.
Flos Potentillae, sed semina receptáculo baccato eduli-deciduo insidentia.
M9‘ F b AGAR1A vesca.
Icon Taur. Vol. III. tab. 57.
Fragaria flagellis reptantibus. LlNN. syst. 12. p. 3 49*
Fragrarla foliis ternatis, flagellis reptans. H a l l . hist. tom. 2. n. 1 1 12 .
Fragraria flagellis reptantibus, fructu eduli. C r aNTZ. fase. 2. ed. 2. p. 81.
Potentilla foliis ternatis, fructibus baccatis, stolonibus repentibus. G e r . p. 470. n. 12.
Potentilla vesca. SCOP. Fl. Cam. ed. 2. n. 62y.
Potentilla flagellis reptans, foliis ternatis, B oH EM . lips. p. 423.
Fragaria vulgarts. BaUH. pin. 326.
Fragraria. M a t th .
V e r n . Frola.
Loe. Ubique in montibus, & collibus ad oras sylvarum. P e r e n n is .
V ir . F r a g a r ia fructus edules sunt, grate a c id i, atque attemperantes. Universa
pianta acidum, adstringens principium possidet, quod copiosius in radice repe-
ritur cum quodam sale alkalino fixo. Urinas pellit non modo tubulos renales
irritando, sed etiam earum tonum augendo. Hujusmodi remedii genus maxime
oportunum e s t, si ex debili fibrarum actione, aut aestu sanguinis lotii secretio
imminuta sit. Pro circurostantiarum ■ varietate radici F r a g a r i a aut attemperan-
tia, aut validiora exstimulantia adjungi solenr. In minori morbo radices F r a g a r
i a sufficere possunt ad lotii separationem urgendam. Contemnendum remedium
non est in ictero, si praesertim abstergentia, aut resolventia una adjungantur.
In morbis renum ex calculo etiam commendantur hujusce plantae radices. Non
puto quidem calculum solvere , sed blande potest ilium urgere, ac tonum fibrarum
firmando ejusdem generar ionem etiam ante vertere.