ALCHEMILLA. Linn, gen. n. 153. syst. n. 165. T o u rn . tab. 280.
Ca lyx octofidus. Stamina quatuor. Stylus unus. Semen unicum, calyce xnclusum
X.00o A .L C H EM IL L A vulgaris.
, I co n . T a u r . Voi. 1. tab. 134.
Alchemilla foliis lobatis. Linn. spec. p. 178.
Alchemilla foliis serratis palmatis seminovemfidis. H a l l . hist. tom. 2. n. 1 j 66
- Alchemilla floribus monogynis, foliis lobatisr Scop, FI. Cam. ed. 2. n. 174.
Alchemilla foliis lobatis, stipulis foliaceis serratis. Gou. hort. monsp. p. 73, n t j
Alchemilla vulgaris. B auH. pin. 3 19. G a r id . tab. 4.
P es leonis , seu stellaria. BauH. hist. II. p. 398.
Siellaria. M a t t h .
O f f . Alchemilla, Stellaria, vel Pes leonis.
Loc. In pratis alpinis, & subalpinis ubique abunde. P e r e n n i s .
O b s . Singulärem varietatem in alpibus di Vià legi, quae habet folia ultra mediuJ
in lobos secta, & pubescentia , atque cauliculos humiliores, qui nimirum supra
radicaba folia v ix efferuntur : fortasse haec erit A l c h e m i l l a pubescens minoi
Hort. R . Paris.'
2001. ALCHEMILLA alpina.
I con. T a u r . Vol. 1. tab. 132.
Alchemilla foliis digitalis serratis. LlNN. spec. p. 179.
Alchemilla foliis digitatis apice dentatis sericeis. Ha LL. hist, tom. 2. n. 1567.
Alchemilla foliis digitatis, stipulis membranaceis integerrimis. Gou. hort. mònsp. p. 73I
n. 2.
Alchimilla alpina quinqüefolii folio subtus argenteo. ToURN. inst. 508.
Tormentilla alpina folio sericeo. B au H. pin. 3 2 6.
Pentaphyllum, seu potius Heptaphyllum fore muscoso. BaUH. hist. II. p. 398.
Pentaphyllum alpinum petrosum minimum. Lob. adv. p. 307.
Loc. In siccis pascuis alpinis, & subalpinis vulgaris est. P e r e n n i s .
V i r . Modice abstergit, & non sine aliquo robore adstringit. Inter vulneraria!
locum habet : eminet autem vis adstringens, & virtute sua plurimum convenía
cum Sanícula. Intus datur utiliter ( s i adstringentia locum habeant) in mieta
cruento, Leucorrhoea, & alvi fluxu cohibendo. Gargarisma etiam utiliter ini
greditur in uvulae reiaxatione , ac optime in fotu conducir ad partium relaxa
tarum tonnm firmandum. Species herbarum vulnerariarum magna ex parte sole!
constituere. Succus e planta expressus datur ab uncia una ad uncias duas, and
etiám tres. Hérba sicca in pulverem redacta praescribitur pondere drachma!
unius, aut alterius.
a.001. ALCHEMILLA pentaphyllea.
I c o n T a u r . Vol. VII. tab. 67.
Alchemilla foliis quinatis multifidis glabris. LlNN. spec. p. 179.
Alchemilla foliis glabris quinàtis semimultilobis. H a l l . hist. tom. 2. n, 1568.
Alchimilla alpina pentaphyllea minima, lobis fimbriatis. Bocc. mus. 1 p. 18. tab. 1. 1
Loc. In pascuis, & pratis editiorum, & frigidiorum alpium minime rara estl
P e r e n n i s .
APHANES. Linn. gen. n. 154. syst. n. 166.
C a ly x octofidus. Stamina quatuor. Styli duo. Semina duo, calyce inclusa.
1003 A phanes arvensis.
I c o n T a u r . Vol. I. tab. 135.
Aphanes arvensis. Linn. spec. p. 179.
Alchemilla floribus diginis. Scop. I I . Cam. p. 376. ed. t . n. 17J.
Alchimilla minima montana. C o l . eephr. 145.
Chaerophyllo nonnihil similis. B a uH. pin. 132.
Perchcpier Anglorum. L o b . adv. p. 314..
Perchepier, sive Alchemilla minima.
Loc. In arvis praecipue montanis, & sabulosis agri Pedemontani. A n n u a .
Put. Vires lithontripticae perperam adscriptae sunt. Inusitata pianta est. |
BETA. L in n . gen. n. 174. syst. n. 307. T o u r n . tab. 186.
I' Calyx pentaphyllos. Stamina quinque. Styli duo. Semen intra substantiam baseos calycis.
. „ » ¿ B e t a maritima,
j I con. T a u r . Vol. X X II. tab. 40.
Beta flt/ribus geminis. L inn. syst. n . p. 196.
Beta sylvestris maritima. BauH. pin. 118, Raj* angl. 4. p. 1 1 7*
lo c. In agro Nicaeensi. B i e n n i s .
I ,001. BETA vulgaris,
a Icon. T au r . Vol. II. tab. 132.
Beta floribus congestis. L in n . syst. 1 1. p. 193.
Beta pallide virens major. B aUH. pin. x i8.
Off. Beta.
P ern. Erbéta.
Loc. Agri Nicaeensis indigena quoque pianta est. B ie n n i s .
P ie . Notissimum est B e t « in usum familiärem receptum olus. Plures exìstunt va-
tietates; frequentiores sunt alba, & rubra, quae ex radicis colore suum nomen
acceperunt. B e t ie folia nutrientem aliquam substantiam habent, emolliunt, sed
insupet aliquid habent stimulantis, & leviter abstergentis. Jusculo hujusce plantae
folia incoquuntur , aut etiam ejus succus in jusculo datur, tamquam leve ecco-
proticum, ad alvum ciendam, quam movet non modo lubricando, sed & leniter
stimulatldò. Folia eadem imposita partibus cuticula denudatis juvant emolliendo,
leniterque abstergendo : moderantur etiam atdorem partium inflammatarum in
herpete, ac hetisipelate; praesertim quando phlyctenae disruptae sunt, opportuna
est foliorum B e t « applicatio. Succus foliorum natibus atttactus aliquam stetnu-
tationem ptomovet. Radix B e t « , atque potissimum rubrae, minus emollit, ptin-
\ c ip ia activa Stimulantia paullo uberius tenet, verumque saccharum la rgitut,
quale ex arundine , radice graminis , aliisque . stirpibus potest obtineti. Paullo
efiicacius abstergit, & ap e r it, atque inter dtuteticas radices locum metetut,
laudaturque in morbis renum, si mitia diuretica desiderentur . Radix rubrae, si
bene succosa s i t , in cibum v e n it , atque acetaria ingreditur. Ejusdem succo
utuntur Medici ad ulcera cancerosa abluenda, ut blande ulcus abstergant, dolo-
v remque mitigent. Cancer uteri apertus, qui solet ab omnibus fere remedns
iniectis exasperari, ( quod ad dolorem pertinet )-per injectum succum B e t «
rubrae ad aliquod tempus mitescit,
CHENOPODIUM. L inn . gen. n. 173. syst. n. 30«. T ourn . tab. 188.
Calyx pentaphyllus. Stamina quinque. Stylus unus. Semen lenticulare,
calyce sicco involutum.
»ooöC hENOPODIUM Bonus Henricus.
Icon. T a u r . Vol. XIII. tab. 66.
Chenopodium foliis ■triangulari-sagittatis integerrimis, spicis compositis aphyllis axillaribus.
L inn. syst. 1 1 . p. 194.
Chenopodium foliis triangularibus undulatis integerrimis stibtus farinosis. H a l l , hist. tom. 2,
n, 1378. _ _
Chenopodium foliis triangulo-sagittatis alternis : summis subrhomboideis : fructifications
glomerato-racemosa terminali nuda. N e k e r . tom. 1. p. 1 31 ■
Chenopodium folio triangulo, ToURN. p. 506,