O f f . Aconitum lycoctonum.
Loc. ln sylvis montanis, subalpinis, atque etiam collinis vulgare est
499. A CON ITUM Napellus.
I co n . T a u r . Vol. X III. tab. 89.
Aconitum foliorum laciniis linearibus, superne latiorìbus linea exa ra tis. Linn
7 5 1 . _ ' ^ F-j
Aconitum caule simplici, spica densa, petiolis unifloris, casside breviter mucronata P
M m torn. 2. n. 1 1 9 7 . , ' ' nALL.|
JacQ. f l . austr. tab. 381.
Aconitum Na p e llu s . C r a n t z , fase. 2. ed. 1. p. 1 3 1 .
Aconitum caeruleum, seu Napellus. B a u h . pin. p. 183 . T o u r n . inst. 42* r
A i x . tab. 2. , ‘ V ’ 'jARid>|
Aconitum magnum purpureo f l o r e , vulgo napellus. B a u h . hist. 311 p. 6 '<
Napellus verus . L o b . hist. 387.
Aconitum napellus, foliorum amlitu circinnato, segmentis linearibus, spicae vciumA
B simplicibus. VILL. prosp. p. 49. ■ * m\
N a p e llo . M a t t h .
O f f . Napellus.
F e r n . Napel.
Loc. Ad orassylvarum locis umbrosis, & alpinis frigidis non infrequens.
500. A CO N ITUM cammarum .
I con. T a u r . Vol. X V . tab. 78. •
Aconitum flo n b u s subpentagynis, foliorum laciniis cuneiformibus incisis acutis ImJ
spec. p. T j i .
J a c q . f l . austr. tab. 424.
Aconitum caule ramoso paniculato, petiolis multiflaris, ca ss iiìs mucrone loneiori Hall
hist. tom. 1. n. 1 198. . * |
Napellus flo re majore. R iV . tab. 129.
Aconitum lycoctonum tauricum. C lu s . hist. 2. p. 95.
Aconitum violaceum , seu napellus. B au h . pin. p. 183. T o u r n . inst. p. 423.
Aconitum napello simile , sed minus caeruleum praecocius . B a u h . hist. 111 6*6
Aconitum paniculatum. Lam. f l . fr a n c ., torn. 3. p. 646.
L o c . In sylvis umbrosis montium, & alpium frequentissime. P e r en n e.
V i r . A c o n i t i genus virulentum est venenis accensendum, & licet aliqua species!
dicatur sine nocumento pro cibo assumpta, prudentis non erit incertis experimen-J
tis rem hanc fidere . Inter venena acria, quae stomachum , atque intestina male]
amciunt, atque convulsiones inde gignunt, locum habet A c o n i tu m , quod &
majoribus animalibus certo necem intulit. A c o n i tum Cammarum illud est, quod]
Napelli nomine in usum internum deducere ausus est Cl. S t o r c h , maximaequel
emcaciae esse seripsit in pertinaci rheumatismo, ischiade, glandulis induratisi
amaurosi, aliisque morbis ex summe glutinosa, & viscida pituita ortis. Daturj
extractum A c o n i t i cum Saccharo commixtum, primis diebus dosi, quae minori
uno grano est: earn usque ad grana quatuor , & ultra augeri posse putat idem!
d a r . Auctor. Summae acrimoniae, maximumque resolvens esse non diffitemur:]
videmus etiam in desperatis, & contumacibus morbis periculosa, & temerarial
remedia esse tentanda , sed semper suadebimus thyrones intra minorem dosimi
si necessitas ad hoc remedium coga t, se continere, atque confidentius celeberri-j
mi S t o r c h i i remedium comméndabìmus, quando aliorum clarissimorum virorumj
observata ipsius effectus confirmabunt.
01. ACONITUM Anthora.
I co n . T aur. V o l. X X III. tab. 87.
Aconitum floribus pentagynis, foliorum laciniis linearibus. LlNN. spec. p. 751.
J a c q . f i . austr. tab. 382.
Aconitum fo l ii s linearibus profundissime tripartitisi lateralibus lob is bipartitis incisis A
mediis duplicato-trilobatis. H a l l . hist. torn. 2. p. 93. n. 1199.
J n t h o r a , s eu Antithora . C am e r . e pit. p. 837.
Aco n itum s a lu t i je r u m , s e u Anthora. B a u h . p in . p . 184. TOURN. in s t . 4 2 5 . ROBERT,
i c . 10.
An titho ra f lo r e lu t e o Aconiti. B au h . h is t . III. 660.
Antithora. L o b . adv. p. 264.
An tho ra r e d o a r ia , Aconitum s a lu t i f e r u m . TabERN. ic. 1 1 9 .
A n th o ra . MaTTH.
O ff. Anthora, si ve Antithora,
Loc. L o b e l iu s , 8¿ Joannes B au h in ü S alpium Sabaudiae indigenam dicunt. Inter ru-
pes locis apricis, & subalpinis praesertim frequentissima pianta e s t. P e r e n n e .
Vir. Anthorae radix immerito habita est pro A c o n i t i antidoto. Sunt qui commen-
dent, & dederint ad febres intermittentes tollendas granorum duodecim, atque
etiam quindecim pondere. Ipse dedi in febri quotidiana, & contumaci intermittente.
Nullam utilitatem obtinui, vomitum, atque alvum exciravinon sine
aliquo cruciatu intestinorumj puto igitur cum affinifcus suspectam plantam esse,
quae multo minorem venenatam acrimoniam habeat.
DELPHINIUM. L inn. gen. n. 602. syst. n. 681. T ou rn . tab. 241.
Pé ta la quatuor oblonga patentia, quintum supremum oblongum in calcar posterius extensum,
quod vaginae itfmodum continet. Nectarium monophyllum, aut diphyllum, petaloideum.
Fructus vel ex un a, vel tribus vaginulis univalvibus constat, quae semina angulosa
continent.
hoxD e LPHINIUM consolida.
Icon. T a u r . Vol. III. tab. 112.
Delphinium nectariis monophyllis, caule subdiviso. LlNN. spec. p. 748. CRANTZ, fase.
2. p. 118.
Delphinium unisiliquum , caule brachiato diffuso, floribus sparsis. H a LL. hist. tom. 2.
n. 1203.
Delphinium nectario monopetalo. B oh em . f l . lips. p. 223. n. 341.
Delphinium nectariis acuminatis subcurvatis pedúnculo longioribus, foliis lineari-pinna-
tifidis. N e k e r . tom. i. p. 233.
Delphinium segetum . L aM. fl . franc., tom. 3 .p . 3x3.
Delphinium segetum flore caeruleo. T o u r n . inst. 426.
Consolida regalis arvensis . B auh. pin. 142.
Consolida arvensis flore minore. B auh. hist. III. part. 1. p. 210.
Loc. Non infrequens est inter stipulas in agro Pedemontano. Frequentissima inagris
calidiorum collium Taurinensium. A nnu um.
i 503. DELPHINIUM peregrinum. tab. 25. fig . 3.
I con. T a u r . Vol. X V . tab. 92.
Delphinium nectariis diphyllis, floribus solitariis, foliis multipartitis, foliolis lineari-acuminatis.
E num. NlC. p. 200. MlSC. T a u r . tom. 2. p. 7 1 . tom. 3. p. 89.
Delphinium nectariis diphyllis, corollis enneapetalis, foliis multipartitis obtusis. LlNN.
syst. i2. p. 371.
Loc. Circa Nicaeam nascitur. A nnuum.
15°4* DELPHINIUM elatum.
Icon. T a u r . Vol. X . tab. 6 3. & Vol. X V . tab. 33.
Delphinium nectariis diphyllis, labellis bifidis apice barbatis, foliis incisis, caule erectos
L inn. spec. p. 749.
Delphinium trisiliquum, foliis semiquinquelobis acute serratis, petalis interioribus qua-
ternis barbatis. H a l l , hist. tom. 2. n. 1201.
Delphinium perenne montanum villosum aconitifolio. ToURN. inst. 426.
Aconitum caeruleum hirsutum flore Consolidae regalis. B a u h . pin. 183.
Aconitum caeruleum, calcare magno. B au h . hist. III. p. 657.