Siliquosarum s i species minoris plerumque mo-
mend sunt, praeter Cochlearias in -maridmis ex-
cellentes, D r abas alpinas Botanicis pergratas,
itemque Cardaminem unam et Cheiranthum Lapponiae
proprium.
Persohatarum 19 species, quarum Pediculares
maximum ornamentum Lapponiae in summis
eriam alpibus sunt. Veronicaè quoque haud sper-
nendae sunt, nec Bartsia.
Papilionacearum xo species plerasque in parte syl-
vatica inferiore crescere desinunt, nec ihi in pra-
tis satis vulgares sunt. Alpes inhabitant tantum
Astragali duo et'Phaca una alterave.
Orchidearum 14. species in Lapponia sparsim modo
crescunt et exiguam tantum partem totius vegeta -
tionis constjjuunt. Ex iis tarnen alpes salutant
Ophrys alpina, Orchis albida et conopsca et
viridis. , ' i
Filicibus affines Tetradidymce 11\ species exhibent,
quarum 6 in alpibus copiosius proveniunt, et reli-
quae fere omnes ex. gr. Equiseta,in sylvis vulgares
sün t, ita ut partem haud spernendam vegetatio-
nis lapponicae constituent.
Filicum 19 species in radicibus alpium juxta mare
occidentale plerumque crescunt, ubi etiam mag-
n a m molem vegetadonis constituunt et in Oeco-
nomia incolarurn haud spernuntur. In alpibus
quoque 6 species occurrunt locis occuldoribus et
dispersis. Sed in sylvis Lapponiae svecicae paucae
et dispersae admodum crescunt Alices.
Holoracearum 12 species sunt, quarum pleraeque
parcius crescunt; tarnen Rum ex A c e to sä et A c e -
tosella nec non Polygonum viviparum per totam
Lapponiam copiose inveniuntur et quidem usque
ad superiores alpes, ubi iis se adjungit Rheum
digynum. Igiturminime spernendae sunt, etprop-
teracidum suum ferculis Lapponicis primariis an-
numerantur.
Campanacearum 11 species in Lapponia parcius
crescunt, praeter solain Campanulam rotundifo-
liam et Parnassiam vulgadus crescentes. Alpinae
tantum sunt una alterave Campanula etViola una.
Rotacearum 9 species, quarum drientalis orpnes
sylvas fertiliores admodum Ornat^ et Gentians®
nonnullse alpium decus sunt.
Corydales, quarum 7 species su n t, parcius occiir-
ru n t, et una alterave Pingvicula in alpibus crescit,
Umbelldtarum 9 species, quarum tantum quatuor
in regione sylvadcà ctfpiosius occurrupt, et una
Angelica in subalpinis et salicetis alpium copiose
crescens, lapponibus pergrata est. Plantæ aliæ
caliçlæ vel oleo volatili præditæ in Lapponia non
occurrunt.
C a l y can them arum 6 species sun t, e quibus E p ilo -
biurn angustifoliurn sane summum ornamentum
Lapponiæ-est. In alpibus species una alterave
Epilobii occurrit. •
Con ifer arum 5 tantum species sunt, sed ,Pini duæ
longe maximam molem sylvaruin Lapponiæ» con-
sdtuunt, quamquam in alpes haud adscendant,
uti pineta alpium Europæ magis australis. Sola
Juniperus in alpibus passim occurrit, sed sparsim
et adeo occulte crescit, ut limitera nullum exhibes
t.
Asperifoliarum 6 species su n t, quarum sola M yosotis
scorpioides vulgaris est turn in sylvis turn
in alpibus.
Fungorum 94 species in sylvis tantum habitant, ita
ut solummodo pauci fungilli epiphylli et unus al-
terve Agaricus in alpibus legantur. Fungos scîe-
xocarpos in Lapponia satis diligenter quaesivi, ut
eorum tantum pauci me fügere potuerint; sed
Fungi carnosi majores certe minus indagati sunt
quant alia vegetabilia. Tarnen non dubito, quin
fungi in ton Lapponia multo rarius quani in Sve-
cia totaque Europa inveniantur.
Algarum aquaticarum 55 species in mari fers
omnes habitant, ubi partem valde considerabilem
et memorabilem vegetadonis hyperboreæ constituunt.
. Tanta enim est moles F u c i dig ita ti. sac-
charini etc* ut plantarum terres triuni omnium
molem Fere æquiparent. Materiam nutrientem
bonam habenti^. esculentu's, palmatus etc., quo
respectu nonnisi lichenibus>viïicuntur. S u n tig i—
tur post Licbenes omnino præstandssima“vegeta-
bilia frigidissimi seplentrionis. Ultra Pormon-
torium septentrionale plerique propagantur,- et
' secundum observations in idnere Phippiano in-
stitutas, muiti adhuc occurrere vid'entur, ubi