sunt, ubi tunturi lingua, fennica dicuntur: uti Vilma
tu n tu r i, Jauri - tunturi , Suas - tunturi , Pyha tu n.
tu r i, Luosto - tu n tu ri, K a r as tunturi , Oratunturi,
Niiv a tunturi , Kompo - tu n tu ri, Sombio - tunturi,
L u iro - tunturi, N uorttitun turi, R iita tu n tu r i; plu-
res quoque occurrunt in Lapponia Tornensi septentrional!
uti YUastunturi, Jeristunturi, Olios-tun-
tu r i, Ounas - tunturi. In Lapponia Lulensi non-
nisi unicus Gfillivare D a n d e r notus est; Lapponia
vero Pitensis, quæ vario respectu Lapponiæ tornensi
similis est, nonnullis' gaudet montibus bout ibi di-
ctis, uti Kalkis - b ou t, Ardnabout props Arjeplog
sitis. Nomen bout caput calvtim indicat. Lapponia
umensis unicum tantum talem montem in ipso limite
superiore hujus regionis situm habet seil. Naulo - berg
e t prope Sorsele * ).
Regionem subsylvaticam dicimus illam' Zonam
Lapponiæ, ubi Pinus tantum crescit nec ulla Abies.
Præcedentibus regionibus, longe angustior est et ple-
rumque cæteris difficilior determinatu, quia Abies, in
convallibus proEundis sæpe reperitur solito propius
ad alpes. In Lapponiis septentrionalibus interdum
ultra octo miliaria svecica lata et certissime determi-
nata; scil. in LapponiaKemensi inter Kyro Enarensem
et lacum Petsekojaur extenditur; adPeldovuoma^-tunturi
longe angustior fit, Sed in Enontekis iterum valde
dilatatur e Nunainen usque infra Palojoensuu extensa,
quam latitudinem ad Juckasjärvi conservari puto ut-
pote ultra Vuolosjoki procedens. Contrahitur iterum
in Lapponia Lulensi ob convalles ejus profundiores,
in quibus Pinus paullo supra Quickjock procedit præ-
cipue ad Kamajoki. In Lapponia Pitensi iterum la-
tior et rnagis conspicua fit utpote stipra lacum Tjä-
kelwafs usque inter Tjäkelvafs et Rappen extensa;
nec
Montem sic dictum Slotting f jä lh t inter Lyckselam
et Aselam situm -uti alpem elatam descripserunt Geograph!;
est verb nonnisi mons sylvaticus abiete undique cousitus et
baud- ultra 6do pedes parisinos elevatus. Nomen illud f jä ll
non semper alpem arboribus denudatam iudicat, verum smpe
et forsan strictissimo sensu locum, e quo flu v ii oriuntur vel
e quo aquae ad utfumque latus diifluunt. Ita dicunt se fjället
transiisse, quum per sylvam ex. gr. inter ilumen Umense
et Vindeleuse sitam penetrarunt.
nec non e Laisträsk usque supra Adolphström ; sed in
media parte hujus Lapponiæ nonnisi e fine superiore
lacus Hornafvan ad finem superiorem lacus Ilyttetrask
extenditur. P in u s in Lapponia Umensi fere sola inde
\ a Gautstrask usque ad locum Petsigerk procedit, (isque
locus ob defectum Pini finis pinorum in lingva verna-
%ula djctus est). Ante Pinos crescere desinit Carext
MglobulariSf et in magis meridionalibus P ru n e lla vulgaris.
In hac regione cito nobis obveniunt P ed icu -
ilaris lapponica per sylvas undique dispersa, V io la
biflora et Talictrum alpinum ad ripas fluviorum, Sal
ix l anata et Tussilagb fr ig id a ad margines paludum
fontiumque, nec non Ranunculus lapponicus- Cul-
tura Hordei ibi vix succedit, ita ut coloni ibi sint pau-
perimi. Temperiem terræ i ° , 8 thermom. centrigr.
ad Risnäs Lapponiæ umensis reperi. Betula frondescit
inde a solstitio æstivo. Lacus et flumina majora hujus
regionis circiter 1000 pedes parisin. supra mare ele-
vata sunt.
Regio subalpina Betulam adhuc alit, cæteris arboribus
sylvestribus destituta. Finem ejus superiorem
ponimus ubi Betula orgyalem altitudinem haud at tin-*
git. P opulus tremula et P runus P a d u s ante Betu-
lam desistunt, sed Sorbus A ucupar ia fere eundem li-
fmitem attingit. Betula intra Lapponiam semper longe
altius versus alpes adscendit qtiam Pinus et Abies;
ideoque hæc regio longe magis déterminât?, magisque
æonspicua est quam præcedens; tarnen in mappa geographica
difficillime exaratur, quia betula in partem
;jnoiitosam adscendens, montes onmes vario modo cir-
cumcingit et convalles omnes minores pénétrât. Non
sine aliquo dubio limitera ejus superiorem ponimus
ad Sjeckakoski Utsjokensein, ad Kautokeino Finmar«;
-kiæ, ad Naimaka et Torneträsk, ad lacum intermedium
Lulensem, ad lacum Tarrajaur'paroeciæ Quickjock
e. s. p. Prope lacum Bartauri et Ribnitsjaur Lapponiæ
Pitensis nec non Juckt - träsk et Björkvatnet
|Lapponiæ Umensis sola Betula provenit. Betula ibi
ante finem'Junii vix frondescit. Est regio sicca L ich ene
rangiferino quam maxime obtecta, monticulis ro-
tundis arenosi8 consita sine ullis pétris. Montes majores
interdum obveniunt ex alpium jugo quasi proce-
dentes et sylvis accedentes, qui lapponibus semper
Vallivare s. Vallehetje dicuntur. Hic lotis siccioii- '
c