im Di AD ELPlIÏA.
jusdam induit. Nullibi Finmarkiae tam glaberriina
et.giändis occurrit ac in littoribus Vesterbottniae, et
qualis in Engl. bot. 15. t. 104.6. exhibitor.
P H A C A.
Gen. p lan t, ed. Schreh. n. 1207. G<srtn. de f r u c t . 2. p . 341*
tab, 154.f ig . 2. Oxytropi» De can d .
347. YYL AC A fr ig id a : caulescens erecta glabra, foliis
quadrijugis, racemis fastigiatis paucis, legumi-
nibus exserds pendulis'oblongis depressis sub-
pilosis.
Ph. frigida Linn. syst. nat. 10. p, 1173. Jdcqu.
austr. t. 166. W i l l den. spec. 3. p. 1253*
Ph. alpina Linn. spec, ph p. 1064. f l. svec. n.657.
Mantiss. 2. p. 4q8. Flor. dän. 5. t. 85®*
Falk russ. topogr. 2. p. 227.
Hab. in collibus sterilibus duris fruticulosis juxta
flumina per partem subalpinam LapponiaeKemen-
sis passim copiose , et Lapponiae Tornensi.s rarius;
uti videtur e Sibiria adventariea. Scilicet lecta est
ad ßuvios Utsjokenses ubique frequenter, ad Ka-
masjoki et Ivalojoki in paroecia Enare parcius, in
latere montis subalpini ipsius limitis regnorum
Harimatskaid Tanensis, in fruticeto montis Nu-
nainen prope Enontekis; et in alneto montium
Kuravaara parceciae Jukkasjärvi Lapponiae tornen-
sis meridionalioris.
Planta nostra plerumque peclalis vel paullo ultra.
Radix lignosa, teres, longa; e cujus summitate sur-
gunt caules plures, fasciculati, spithamam unam et
dimidiam circiter a id , glaberrimi. Squamae caulem
inferne amplecfunt. Stipulae majusculae subtrian-
gulares. Folia in sihgulo caule circiter sex: rachide
glabewima: foliolis quadrijugis cum impari, subtus
pallidioribus et pilosiusculis, basi exirnie obtusatis
vel rotundatis. Pedunculi florum prope apicem cau-
lis bini vel terni, crassiores quam caulis superjacens,
folia subposita caulemque dupplo superantes, stricti.
Bracteae Horum majusculae, hirgutae, pedicello lon-
gioreg. Flores pallidi, subconferd. — Planta lap-
ponica procerior est pluribusque racemis instruitur
quam austriaca a Jacquino depicta.
'E diverso adeo ctefinienda Ph. .alpina: caule-
scens erecta subpilosa, foliis multijugis, racemis la-
D IA D E L FH IA . t’89
teralibus numerosis, leguminibus exsertis lunatis
conipressis subpilosis. — Ph alpina. Jacqu. ic. ta t.
, . t. i s i . Gcertn. de fr u c t . 1. c. Ejus stipulae sub-
lanceolatae ; folia circiter -duodecimjuga; pedunculi
Horum laterales numerosi, foliis bracteantibus vix
longiores cauleque multum humiliopes, atque pe-
tiolis folio rum vix crassiores; bracteae -riorum exi-
guæ ; flores laxe racemosi , flavi, etG.
348. PHÄCA montana: subcaulescens procumbens
incana, foliolis duodecimjugis acuminatis, leguminibus
deflexis subtfiquetris.
Ph. montana Crantz austr. 422.
Astragalus montanus Linn. spec. p. 1070. Jacqu.
austr. 2. t. 167. W illd en . spec. 3. p. 1302.
Scop. earn. 2. p. 78- f 45* P a lla s it. sibir.
3. p. 230.
Oxytropis montana Decandol. — Persoon sy«
nops. 2. p. 331. '
Onobrychis floribus Viciæ majoribus cæruleo-pur-
purascentibus. Burser. herb. XIX. n. x43‘ *44*
Icon tab. nostr. XII. ßg. 3* ( fruct. )
Hab. in alpium Lulensium lateribus graminosis me-
ridiei exposids juxta Virih-jaur rarius copiose:
seil, a me reperta ad alpem Lill-T.okin, et in prse-
cipi-tie alpis Jolli ad Sorjasjaür-, tantum.
Radix prorsus lignosa et valida, sursum divisa
in caudices lignescentes perenantes numerosos den-
! sum cespitem constituantes. Tota herba canescens
(qua canescentia specimina helveticä fere carent, de
cætero simillima). Gaules annotini interdum bre-
I vissimi et fere nulli, sæpe vero palinares et ultra*
humi arcte adpressi, teretes. Stipulæ majores quam
in Astragalis alpinis, pilosæ. Petiolus et rachis fo-
liorum plerumque bipollicaris: foliolis plerumque
I 12-j.ugis, lanceolatis, acuminatis, albicanti-pilosis.
I Pedunculi fere crassiores quam caulis superjacens,
S et foliis cauleque dupplo longiores, teretes, erecto-
pilosiusculi. Flo*es fere minores et pauciores“ quam
in sequendbus Astragalis, dilute rubicundi ut fere
rosei, exsiccadone vero cærulescentes, inodori. In
bu jus legumine sutura superior depressa est versus
inferiorem omnino ut in P ha cis Linnæanis,. ibique
I nullüm unqüam adest dissepimenti vestigium, nec
ob hapcstructurarp. adesse potest, quum digsepunenff