St. graminea W illd en . spec. 2. p. 7.1=1.
St. graminea ». Linn . svec. n. 595* lapp. n. 137.
Gmel. sibir. 4- p- ifiT t. .61. f. 2. Georgii f l .
baikal. p. 215. L ig h tf. scot. p. 229. L an d t
fceroens. —
Hab. in pratis siccioribus per partes sylvaticas et sub-
sylvaticas Lapponiarum omnium usque ad tent-
plum Utsjoki sat vulgaris.
Flores niagnitudine circiter Stellarice medics.
Foliola calycina evidenter admodum trinervata', et
insuper hyalino - marginata, acuminata. Petala ca-
lyce fere longiora. Bracteæ;sub ranris paniculæ pror-
sus hyalinæ.
227- STELLARIA uliginosci : foliis lanceolatis integer-
rintis, pedunculis lateralibus paucifloris, calyce enervi
petalis longiore.
St. uliginosa Smith, brit. 2. p. 476. L a n d t f c e -
, roens. — Roth. germ. L 191. II. 489.
St. Alsine LV'illdcn. spec. 2. p. 713.
St. graminea y. Linn. sveç. p. 150. L ig htf. scot.
p. 229. Fl. dan..5. t. 415.
St. lateriflora Krock. siles. 2. p. 52. t. 4.
■ Hab. in uliginosls et aquosis per partem sylvaticam
et subsylvaticam omnium Lapponiarum svecica-
rum , ut etiam in inferalpinis norvegicarum
ubique.
Optima differentia hujus plantæ consistit in minutie
florum, qui Montiae fo n ta n a e vix majores,
et in calyce prorsus enfervi fere toto viridi, petalisque
brevissimis. De cætero figura foliorum sat variabijlis
ut etiam situs florum et directio caulis; legi enim ,
specimina nunrerosissima foliis linearibus, caule
omnino erecto, et floribus paniculatis terminalibus,
eaque tamen hue pertinentia. Alio loco earn vidi
omnino repentent foliis prorsus ovali - oblongis et
flore uno alterove axillari.
Eng l. hot. 15. t. 1074* utpote longe nimium
grandis habitum plaptæ lapponicæ parum exhibet.
228- STELLARIA crassifolia: foliis lanceolatis inte-
gerrimis crassiusculis, pedun^lis lateralibus unifions
, calyce subeneçvi petalis breviore.
St. crassifolia Eh rh . beitr. 3. p. Go. W illden .
spec. 2. p. 7,12.
ß • minor subrepens. ■ .
St. humifusa Fl. dan. 6. t. 978- — an etiam Rott-
boellii act. hafn. X. t. 4? et Swartz act.
Stockh. 1789. t. 4- *-?
Hab. in littoribus maris Nordlandiæ et Finmarkiæ
passim copiose; præcipue- frequenter collecta est
in peninsula Ones Nordlandiæ Saltensis.^
Magnitudine et statura admodum variât; inter-
dum fere major quant Stellaria media et erecta:
alio loco tain pusilla ac Sagina procumbens et prorsus
repens, in quo statu pro Stellaria hlimijusa
habitant fuissesuspicor, et inde synonymadubiaejus-
dem adposui. Caulis semper acute tetragonus (q u i
pro certissima differentia Stellariae humijusae habue-
runt auctores,' qualis in mea Arenaria humifusa
vix adest) et prope radicem ramosissimus. to lia
semper lanceolata et longitudine internodiorum v e l
iis longiora, parüm erassiusCula u tn e r v u s médius
transparet,læte- viridia (nec in his locis glauca). Pe-
dunculi semper axillares et solitarii uniflori, fo 11s
triplo longiores. _ Calyces semper ejusdem magnitud
e s ac in Stellaria graminea vel Stellaria med
ia , obsolete trinerves ; sed petala calycibus ses-
quilongiora sunt, unde flores magis conspicui quant
in præcedentibus, quibus maxime affinis est hæc
species.
229. STELLARIA media: foliis ovatis, caunbus prostratis
linea laterali pilosa alterna. Smith, brit.
St. media W ith , arrang. 418- Eng l. bot. Q.
t. 557< I p /■■'•■■/"/'f -
Alsine media L in n svec. n. 267. lapp. n. 180. ».
Fl. dan. 3. t. 525. L ig h t f scot, p* 172. L a n d t
fa e ro en s , — Falk russisch, topogr. 2. p. 152.
Hab. ad dontos per Lapponias omnes usque versus
Nordcap vulgatissipte. , : ,
Ambigit omnino hæc planta inter Stellarias et
Holostea, tarnen adeo affinis sequenti apparet cujus
quoque varietatem esse statuit Linnens in Flora
Lapponica, ut nonnisi répugnante natura in alio généré
locum obtinere potest. . . . •
230. STELLARIA nemorum : foliis inferioribus petiolatis
cordatis, caule piloso supetne dichotomo,
calycibus patulis glabriusculis.