locis sterihbus apricis tom regionis syîvatîcæ tuns
alpmæ utuqqe creseit Festùca opina. Alpes de
cætero inhabitant norinullæ Àiræ et Agrostis una
alterave eum P o a alpina. Vix vero uilæ sunt in
Lapponia Festucæ majores, Bromi, Poæ majores
aquaticæ etc.
Cavyophyllearum 29 species, eæque complures A ls i-
nacecs, magnam partent vegetationis alpinæ effi-
ciunt etdBotanicis magnam nsessens præbent. De
cætero haud ita conspicuæ sunt. In sylvaticis re-
giombusvix ulli Dianthi vel Lychnides occurrunt.
Hicornium 20 species multo insigniores sunt et in
sylvis et m alpibus. F a c c in ia et Arbutus in syl-
vis pareras occurrunt quam in Svecia, utpote quæ
nonmsi m lucis lætioribus et ad prata sylvatica terrain
lapponicam tegant, et baccas parcius proférant;
ultra partem sylvaticam superiorem baccas
rarius maturant Myrtillus et F itis idesa. Jam
circa Sorsele M y rtilli vix nisi ad pagum ÖrnäS
ntatureseunt. Andromèdes, A za le a et FA a-
penzia alpes admodum ornant et illis faciem re
vera lapponicam præbent.
Amentacearum 28 species in subalpinis et alpibus
înferionbus lange maximam partem vegetationis
constituunt, et magis conférant ad summum
septentnonem habitabilem reddendum, quam
fere omnes aliæ plantæ. Betula alba longe altius
versus alpes propagator' quam reliquæ arbores;
et oalices plures præcipue S. glauca in alpibus
fruticeta orgyalia formant, in quibus tentoria sua
tendunt Lappones, quarum ligno Utuntur et quarum
foins rangiferos alunt. S a lix Idnata quo-
que materiam saccharinam, certe ultimam, pro-
fe r t, myriades apium alpinarum alentem. Majori
itaque scopo inserviunt in bac terra quam in
uLa alia. Minutæ illæ species «51. herbacea et reticulata
vi destructivæ niyis melius resistunt, et
ideo altius versus limitem nivalem propagantur,
quam aliæ plantæ fruticulosæ.
Composites capitatoeïn Lapponia paucissimæ, et vix
5 speciesqxhibent,quarum una Serratula in alpibus
crescit. Cardui in slvis admodum rari, omnesque
fere mermes sunt. De cætero quoque plantæ vel
rrutices aeuleati in Lapponia non crescunt, ita ut
nulla vegetatio in toto orbe innocentior s it, quam
Lapponica. Spinas horrendas producunt Africæ
plantæ, calore quasi induratæ ; sed frigus omnem
vegetationem mitiorem reddit.
Semifiosculosarum 14 species insigném occupant
locum inter vegetabilia lapponica, utpote quæ admodum
herbosæ et succosæ s in t Soncho alpino,
in lucis subalpinis etSalicetis alpium copiosis-
sitno , homines etiam vescuntur; et L eon to don
Taraxacum admodum vulgare est.
Discoidearum 20 species Botanicis magis placent
quam incolis ; sunt eninl pleræque Cnà phalia et
dirigera, parum insignia in alpibus quærenda-
Nec Achillean! magni faciunt incolæ amaras plantas
parum curantes.
Junci, eorumque affines, 22 species efficiunt, quarum
nsultæ alpibus familiäres et Botanicis pergratæ
su n t, alteque ad nivem perennem propagantur
ex. gr. J. arcuatus et biglumis. Respectu ad modem
et utilitatem non magni momenti sunt.
Senticosarùm 17 species longe insigniorem et utilio-
rem partem vegetationis lapponicæ tum in sylvis
tum in alpibus constituunt. Memorabilis ille
Chamoemorus (excep to Empetro) baccas ultimas
in alpibüs offert, easque tam præstantes et copio-
sas, ut etiam aliarum terrarum incolæ iis delecta-
rentur. Bubiis arcticus vero in .Lapponia baccas
vix profert. De cætero A lch em ille s , P o ten tillte ,
D r y as, Sibbaldia etc. valde insignes herbæ alpium
sunt.
Multisiliquarum 20 species, quarum Ranunculi in
alpibus complures occurrunt, et peregrinantium
oculos magis oblectant, quant incolis utiles sunt.
Hi,unacum Suceulentis, Vegetationen! illam nivalem
constituunt, eamque ob causam valde memo-
rabiles sunt.
Succulentarum 17 species, e quibus Saxifrages 15
in alpibus alterant partem vegetationis nivalis efficiunt.
Nullæ enim plantæ in locis , a nive interdiras
perennanti devastatis, citius succrescunt, et
igitur altius ad limitem nivalem propagantur.
Rhodiola quoque radice sua odora, stiptica et
crassa, cæteris plantis alpinis fere omnibus præ-
stat. In sylvia vero vix ullæSaxifragæ et Seda occurrunt.
«