Et quod ex ¿AA’ èg elicit àXég, certa emendatio est; malim tamen töov Sè àXèg, Ta%ù,
Xeuxòv^ fiyj xáxoSpiov el éxSiSoí, eùpBea r à à x à ravSé éXxea.
p. 128. vs. 4. Mai ut' èvvoipg x o ö 0 o i vulgata, ubi cum aliis x a 0 o ( dedi. R. coniicit
xu0o(, quod fortasse alicui arrideat, quia sequitur 0 'jyj/v Sè àfieiSéeg, àfieiXiyoi, ita ut
quod proxime antecedit ad corpus referendum videri possit. Praefero tamen xc>0 oi.
p. 184. vs. 8. &TeXúBv¡ xo rè kuì eöfipxeg àpppxrov x a r à [ r á ] TXevva 'óxag m. t . è.
coniicit R. Non apparet causa cur rà inferatur; àpppxrov in hac re parum congruum vide-
tu r; contra nihil est quod offendit in àxptrov Marò, t Xeuva me iudice.
Ibid. vs. ulti oùSè y à p t¡ t í ir r ig a 'í fia r o g exxpiaig. Reinholdi emendatio oiiSvfyap
äTurrog a'ífiarog ixxpitrig recipienda erit, nisi Ira y à p Sv¡ d. malis.
p. 188. vs. 2. R. legendum esse opinatur: äx p a rov (s. àxpprov) Si úsr’ átrBeveípg iíj
s. éfi. Obstat me iudice antecedens àvattrtrip, quod intransitivum est et cuius subiectum i\
rp o 0 ij esse debebit.
p. 141. vs. ult. codd.: Soia! y à p a’itryteg fioùvai èTpXXayfiévui yir&veg (fióvoi àTtjX-
Aaypiévoi yiraveg alii). — Pulchre-R. elicit : Soioì y à p èg yietrfiòv \áXXf¡Xoi<rí\ èTpXXuy-
fiévoi yiraveg. Quin ne àXXfpX0/07 quidem addito opus esse videtur: confldenter legerim
S010Ì y à p èg yjetrpiòv èTpXXay fiévoi yjraveg.
p. 144. vs. 1. coniicitur rouréip av èg èaurépg TOvéei vf Qépfip, [5^] xaì èx rijg xa rà
aiaBptriv etraóev èyeiperai Sinog • 0ótrtog ¿è èri èg fiè ra Tepuoùtrpg r à àXyea. Video quidem
illum vj Tepiùurriyfg, quod pro glossemate ad 0ùinog rijg èg fié ^ a expulcfam, servare
velie, sed mihi nunc etiam nihil nisi glossema in textum receptum esse videtur; itaque nunc
dissentio ab R. Num vero roùrcp av principio legendum sit, valde dubito, roüro apte erit
accusativus rei a Tovéeiv pendens.
p. 152. vs. 9. oùx èg toXXòv de xaì eSpa SpAofcodd., ubi SpX'X de meo dedi, '¿Spa
autem dici pufabam de piena morbi confirmatione ; obversabatur ob mentem èv ISpip '¡Tel vj
fieXayyoXip p . 256. 17. — R. proponit oùx èg sroAÀòv <5e xat ' i r ep a SpXot. Coniectura
non displicet.
p. 161. vs. 2. t pò r&v ò06aXfiav à f i 0 a t p i o v a 1 (à0 aipéoutri alii) n v à 0euSéa IvSdX-
fia ra codd. Pro corrupto verbo àfi0a,ipèou<ri dedi Tafi0aivoutri, quam lectionem certam
esse haud affirmo. R. proponit àfi0époùtri, i. e. àva0èpoutri; me iudice piane inCongruum
hoc; intransitivo àva0 épeiv locus non est; transitivum igitur? Sed quid erit subiectum? roi-
yßypat,¡Dfy? Sequi debebit àva0épet, non àva0épov<ri; quin ipsum àva0èpei sensu parum
congruo poneretur. — Displicet Reinholdi coniectura; non plane satisfacit mea ipsi mihi;
X a ß ira Sè xaì àXXog.
p. 161. vs. 16. fi*/ S ió X X u r a i rijg rpo0íjg i¡ èyxatpip mss.; R. SióXprat scriptum
cupit ; equidem SioXXóprai dederam. Praestat aoristum dare.
p. 172. vs. ult. Tpijatret Sè Séppiy Tpotrvjvé'i r à S e xaì ripSe xal rav àXXav Trapfiix&v
xpéatrov. Pro ráSe R. desiderai r à roiáSe; quod scribi sane potest, sed quare ràSe constare
non possit, non satis apparet.
p. 174. vs. 1. libri: Spifiù Sè rò èzÌTXacpia xal ùxéag èpuófffiara èvreu^ov, ùxéag
Sè olSaXepÓp/iévai • el xivSuvog Sè 0Xuxraivù<riog xaì rp a fià ra v , ijuveyéag èTaipeiv rò
èTÌTXaa/ia x. r . è. R. in his legit: xal ùxéag èpuùpfiara èvreutjov olSaXéa 16ù yiyvó-
pieva- alel Sè xivSuvog 0Xuxraivùaiog xaì rp a fiàrav- £uve%éag [Sv] èTaipetv x. r . è. —
Non dicam non speciose ista esse reperta; sed tamen non ab omni parte satisfaciunt. Num
in tradito textu ùxéag Sé sit insiticium v dubium ; olSaXéa 16ù yiyvófieva non facile dedu-
' citur ex olSaXevfSijfievat, et ipsum illud 16ò olSaXéov yiyvetrOai non magnam per se mihi
facit fldem. — Mihi locus nondum ad pristinam lectionem restitutus videtur. Quod ipse
dedi olSaXéa Béfievov, vel propter medium male se habet. Postrema ale1 Sè x. r . è. omnino
placent in Reinholdi lectione. Mihi in corrupta voce olSaXéa Bé/ievai latere videtur, sed hoc
cum vicinis coniungi nequit, nisi aliquid excidisse statuas. Possitne legi: Sptpiu Se ro. èTÌ-
t Xarpia xaì ùxéag èpuSéffiara èvreu^ov, ùxéag Sè [Suvafievoii] OlSaXéa Bépievar aleì Sè
xivSuvog 0Xuxraivù<rtog xaì rp a fiàrav • ^uveyéag [wv] èTaipeiv rò èTiTXair/ia xaOopeovra
fiij r i roùrav ^u /ijìy? : : .
p. 177.' vs. 17. probat coniecturam, quam in adn. protuli, fjv Sè xaì vaurip fiiv èXy.
Idemque facit p. 179. 4. ubi item vult: toXXòv Sè roùrav 0apfiaxefy TOixiXarépp xaì
TXéav v\Sp XéXexrai.
p. 182. vs. 3. 0ó<rag Sè Sie^iouai iSie^iouirai cod. Angl.) rijrSe rpg voùsou TaiSeg (Tai-
Slouri cod. Angl. et Par. unus) tradita scriptura est. — R. proponit : 0ùaai Sp |'jivf[ Siegioù-
aat rijirSe rijg voùtrou x é S a i e le i. Non mihi nota sunt exempla eiusmodi dictionis; neque
omnino probare possum coniecturam v iri. eruditissimi. Quod ipse dedi non magis satisfacit.
Possis e cod. Anglico fortasse deducere: 0u<rai Sè Sie^ioùtrai [èri] rijirSe rijg voùirou TaiSi-
oiai, 'àyaCóvi] '--'¡'i
p. 186. vs. 10. requirit àxò rav Tapuròfituv re xaì rou fiùppxog, nempe roO abest e
vulg. ; consentio.
p. 187. vs. 12. desiderai %oA$ fiópav, ìj p ó a v uSan XeavSévrav. Codd. ferunt poiSv,
R. proponit póav provocans ad Gal. in Exeg. voce póa, cum quo confer Diosc. I. 180.
Ego cum R. consentio, cuius lectione difficultates omnes, de quibus in adn. dixi, tolluntur.^
Ibid. .vs. 14. ijv Sè SXxea [èip] ètryapéav T rù c i vult. R., ubi libri fjv Sè éXxea è<r%dpav
èatri. Malim nunc etiam fjv Sè èXxea èi; ècyapéav lo c i, x. r. e. In R. lectione saltern
èxTrùtri dandum esset; turn vel sic IXxeà èuri èoyapéav èxTrùat non satis apte dici
videtur pro oratione nitida nostri; pro eivat saltern yiyvetrùai vellem.
p. 191. vs. 16. vult xaì èpiov Ùévra fiaXBaxòv %ùv àX ei0 a n Bepfiy fie ra Tvfyàvou ìj
àiifjóov à0e0fffiarog. Cf. adn. nostra et indicem in e’ipia. J _
p. 192. vs. 18. Seurépvfv Sè %ùpvfv è%ou<ri oì %6vSpoi òXlyoitri roitri Tntrdvpg ayadoi
xaì dpitrroi èóvreg librorum est lectio. R. vero proponit: . . . . 01 %6vSpot, òXiya vptrtrov
rijg Tncdvpg àyaùoì, xaì àpicroi èóvreg. Mihi haec parum placent; illud xaì apitrrot
èóvreg fere abundat in illa loci scriptura. Nondum melius quid reperì quam quod exhibui.
Ibidem vs. penult. Adnotavit * . . . . xaxiav Sè èT ' aùrav = ; His detenor — ; — Non
satis eum intelligo: èT' aùrùv est è ri rav TXeupirrxóv: „His” mihi est dativus.
p. 196. vs. 9. pro èg àv èxXeiyfia Qupijv requirit ùg àv è. 0 . — Consentio.
p. 201. vs. 15. virpcp fj pprivp rij rijg repfiivdou recte emendai,
p. 203. vs. ult. pro ràfiveiv desiderai ràfivovtrt, quod recipere oportebit.