Ad, lìbrum Epidemiorum V II.
p. 640. vs. 15. àg xare^ypaa/iévyg ryg 0 d puyyog xai ryg xdayg aSuvafityg xapeou-
ayg tradita est lectio. R. proponi! xai ryg xaraavrdaiog àSuv. xapeoùayq, et sane probabile
est eiusmodi quid dedisse auctorem; iróaiog, praesertim xaraxóaioq congrua sunt.
p. 642. vs. 13. proponit yaXaxroxorijaavri y dX a x r i irexupa/iévip: non novi exempla
huius dictionis; cf. adnn.
p. 643. vs. 5. riva coniicit pro réjv; mihi conieotura parum probabilis est.,:
p. 644. vs. 9. pernegligenter sane àxe(f>6ov reddituin est non coctum; probe enim novi
ab d0 é0 a duci!
Ibid. vs. penult. iXiyoxoaiy Si è%pyro xai fie ra rò airiov r $ xorip y aùaryporéptp
ryg àXaaipiou. Vulgatam hanc lect. pulcherrima conieotura emendat R. scribens xai fie ra
rò airlov trorip olvip aùaryporéptp fiy reÒaXaaaafiévtp.
p. 645! vs. 1. explet Kryaixpdréì rò \Sveiov\ èv r $ àXeóptp fidXXov x. r . è. Est hoc
aliquid ; sed mirum tamen oveiov y dX a èv rip àXeóptp, quum potius exspectes àXeupov èv
y d X a x r i òveiip. V iderain iam olim num forte rò . . . . L'òv r x àXeóptp dandum sii ; sed
nondum reperi quod sit eiusmodi, ut in eo acquiescam.
p. 647. vs. 7. coniicit. xai yp&fia è x' ò06aXfiou Se^iou, oiov eìapirou ùQaipiov. Pul-
chre sane hoc repertum est et tamen quaeris, quum quid ii0 aifiov sit nemo antiquorum igno-
raverit, quare oiov eìapirou addatur; nempe saepius rò ¡¡0 aifiov solum de oculis ponitur.
Ibid. vs. 18. In rpd%yXog Sia iravròg àxtvyroq ■ ¡¡ufixepidyeiv r y xe0 aXy èSeiro. R.
requirit f ufiirepidyeiv rvjv xe0aXyv [àXXov] èSei. ¡-r Mihi non certo constat vitium loco
inesse; ^ufixepidyeiv ròv rpd%yXov r y xe0 aXy recte dici videtur; èSeiro si reddas „roga-
bat” i. e. rogare sólebat, vulgata probum sensum refert.
Ibid. vs. 23. ySy òppuSeg mutatum cupit in ùSap&Seg-, fateor me cur aliquid mutandum
sit non satis perspicere.
p. 648. vs. 18. In prima adn. ad prinoipium eapitis videbis me reiecisse insiticia quae-
dam mihi visa. Horum partem recipere viilt R. legens : xveufia' — rò èaStvòv yaaov, àxà
fiéaou yfiépyg fidXXov — xuxvórepov fiixptp ■ ß ij^ x. r. è. Mihi rò xveufia fiixpórepov
jitxptp unum non divellendum emblema nunc etiam esse yidetur.
p. 652. vs. 4. corrigendum esse arbitrator : xai èirì ò06aX/iou rou Seigtou rò Ù0 aifiov
oiov Saxpuov vjv oupov Sè [ùSàruSeg] atei' Ad ùSartSSeg adnotat: ou irpódypa/ifia av rò
o rotai xaiaì xovypóv èan. Mihi haec parum firma videntur. Vulgatum xai èirì ò06aX[iou
rouSe^tou rò Ù0aifiov tjv-xai. Sdxpuòv vfv parum elegantem habet repetitionem verbi yv-, —
possis. fortasse reete priore loco eiicere verum rò ¡¡Qaifiov o io v SdXpvov y v parum con-
gruum mihi videtur, nam quae inter illa erit similittìdo? — Eius coniectura ùSardSeg pro-
fluxit e loco Prognostici, quem citavi in adn.; sed non facile, me iudice, demonstraveris
auctorem non scripsisse o rotai iraiaì xovypóv è a n aìet.
p. 656. vs. 10. E vulgata ó Sè BdXetog èx rou òpeog irdvra yfiapryxòig 16' yX&aaa
xovypy, ùxépuSpog xai x a rà 0uv$v yv èv r y péfifiy elicit R.: ò Sè BaXoteùg, èri roO
òépeog . . , xavryfiap raxeìg èv rivi péfifiy . . . . . è xry yX&aaa ùxépuòpog a/itxpa xare-
0p6vet. Ex adnotatis describo: „roXfiypòv y dp rò xa rà 0avyv yv èv r y péfifiy ayfiaiveiv
àl-iouv et voce vacillabat.”»:#^; iFoësius ita est interpretatus, quem seeutus sum, ut aliquid
darem. Credo probabiliter illud èv r y péfifiy referri ad Baliensis huius vagationem quarn-
dam. Verum èri rou Òépeog incertum est; xavrÿfiap raxeìg èv rivi pifißy mirum sonat;
ferrem Xifia raxeìg, sed etiamsi feras, iure quaeris num in vulgata lateat; quod mihi parum
probabile. -Non magis intelligo, qua ratione e vulgato textn deducat Ofiixpà xare0 póvei.
Sunt huiusmodi loci ita corrupti, ut ulcus intactum relinquere fere praestare videatur. Quod
dein R. in seqq. p. 656. vs. ult. ante 0av1f inserii et ante iróSeg p. 657. vs. 2. y' , non
sine causa factum videtur.
p. 661. vs. 14. vulgo ot 06001 Sè irivoùay fieydXot èyiyvovro. K. lenissima mutatione
multo aptius: 0ó 0 ò t Sé ol.irivoóay fiey. è yiyv . — Sine dubio ita locum legere oportet.
p. 665. vs. 5. R. coniicit . . . ijei xai 6 TÓvog SiéXiirev. "ESpy tto ]. T erdpry
èg èp%iag xai èg ijßyv xai xoiXiyv x. r . è. Illud èSpy è^a[aro] non-est eiusmodi, ut
piane satisfaciat, sed non facile est illud èSpy et èSpy è£a librorum cum ceteris ita coniun-
gere ut sensus idonens emergat. In reliquis cum R. cònsentio, ni si quod hayjag prae ’ópyiag
praetulerim.
p. 668. vs. 23. fid X X o v scripsi lacunam notans; . R. fidXXov in fiêXav mutat.
Parum probabile est fiéXav in fidXXov abiisse; sputa primum £i%pa, postero die fiéXava,
tertio irpaai^ovra fieri non admodum vero simile.
p. 670. ‘vs. 20. yX&aaa . . . àxparéjg scripsi, ubi libri dxpoirig. R. Galeni glossam
àxpoairìq yX&aaa ad hunc. modum emendat: àxpoppa0yg yX&aaa- ourag élpyrai èv np
V TÔv èirtSyfiiâv y oiov àxparyg Siaruirdaat (rouréanv y àSidpÔparog ùirò Svaxivyaiag). —
p. 673. vs. 16.,'tentât: airaa/idSyg, à0pòg Sè où iravw xai rpiry xai r e r d p r y iréfurry
èireaéjfiyve r y yX 'd a a y àxpoppa0 yq ' xai ò airaapiòg x. r . è. , reiicit autem pro scholio
o5% ológ re yv Xéyeiv, àXX' ìayero èv ryai àp%yai rdv òvofidrav xai èirraiev y yX&aaa
a06Sp«A Pag. 694. vs. 17. fie ra raura àxpoirig mss., ubi item àxparyg dedi; R. vero eo
loco requirit fie ra raùra àxpécov 0ußig. — In hisce Reinholdi tentaminibus multum boni
inest, et gavisus sum eum rétractasse, quae omnino corrupta erant, necdum ad pristinam
integritatem restituta'; sunt tamen in quibus dissentio. Incipiam a Galeni glossa: Foësius in
Oecon. iam monuit àxpoairìg yXdaaa extra literarum ordinem legi; hinc puto factum est,
ut R. âxpoppaÇéjg oorrigeret: praecedit àxpòvrXoa, sequitur àxpoaarég. Verum nunc quaero
sitne àxpoppa0ifg vocabulum, quod significet ryv àxpary Siuruxâaai, — vel linguam, y lacero
èv rvjat àpxyai r&v òvo/idrav. — Formatur nomen a pdirra. èt dxpoppa0èjg debebit esse
lingua extrema suà parte consuta, sin passivo sensu non sumendum dicas, sed activo, erit
lingua extrema consuens. Aut ego fallor aut, scholion e p. 673, rectissime ab R. expulsum
ad verum ducit: ìa%ero èv ryat àp%yai r&v òvofidrav, sola vocabulorum principia pronun-
tiare valebat, non tota; itaque fuit àxpoexljg, quemadmodum àfierpoexyq est qui ultra modum
loquax verba fundit. — Quin àxpoexig foemininum esse potest illius axpoexéfg et, ut
saepe fit, veritatem, quae, in propinquo erat in àxpoxig, àxpoaxtg, e longinquo repetivimus
dxpoppa0éjg et àxparéjg legentes. — Itaque p.. 670. vs. 20. iam lego: yXuaaa ^ y p y , axpo