10 C O N T I * U AT IO E P I Alii T E I
xa ì habet ij, quare olim credidi ¡5 rpv/%urfi6v esse glossema nominis góatv.. Nunc etiam
mihi suspectum est.
Servat dein àxóxpa y à p èóvn, ubi de meo àxoxpov y à p èóv tri dederam. Ego falsus
sum, ceteri et R. recte dtóiyum defendunt.
Vulgo [¿ikXov í/oxotéoi àv xaì Tauro. xeveayyeìyg trapalin/g. Equidem euro cod. yer
tere, Galeno, aliis mss. xctí omiseram; R. aliam rationero injit .et raOra, xaì x. ir. eeripsit;
quod fieri potest.
olirà y à p àv . . . . ijxirra àv (ìkà x ro i e Gai. aliis dedit, ubi àv post olirà vulgo abest.
xaì à Seìrai xporaCpekéeiv, xpoauipekoiy àv vulgo; cod. vetos, cuius lectionem rpcepe-
ram, pro xpoaaQekéeiv habet ¡í0ekeív/g, quod ¡etiaro alia mss.- nonnulla fernnt. R. xaì &
ij S e r a i xpoaaQekéeiv x. r. è, , de qua correctione dubito,
§ 61. Seryavit in hac §. R. pristinum yerborum ordinem, qqem eg,o nuoe etiaro vjtiosum
esse iudico et de cuius emendatione dixi in adn. ad editioneui roeam. p. 322.
§ 62. Verba xkypipcupiSx y à p riva è/xxoiéei reljqoii > R, in sede pristina post àia ri¡v
/aerafiokv¡v rijg xoióryrog r&v xorifiv, ¡Quodsi iam nihil afiud ágeos locum perlegas, videbis
inesse ratiocinationem absnrdam. Nempe membrum illud de ..sede eua qberisvii, sieuti dixi,
quum haec edebam- Re,tuli ad locum infra obvium post xai 0ikaSuv,a/a(iTarov oray ig
xiveórv/ra laék6t¡i; sed non nunc prinjum observavi, veruni satis longum Jaropus est, quo animadvert!
aptiore.ro, quo insergtur membrum, locum ess.e pogt èxixokatrnxóv, ita ut legatur
xaì èyxkuSaanxóv re xaì èxixokaartxòv, xkv/fopiupiSa y à p riva iptxoiéei.
Pro xaì xdxiarov èaurou e Galeno scripsit xàxirrov S'èfourop, quod facile probo.
Paulo post vulgo xaì axk^vog Sè aùijyrixòv xaì ijxaróg èuri òxórav x e x u p a p c é v o v
vj. Duo vero codd. xexupafaéva, quos secutas est R. Egteor me punc dubitare quid dan-
dum sit et tamen potius inclino in vulgai.am .quam in alteram lectionem. Sed unaro rem
lubons concedo Reinholdo eamque maximi nunc momenti : nempe si xcxupapifivov legas, ad
hepar referendum est, quod perperam olim negavi, sin xexupafiéva legas, ad lienem et iecur
spectabit; xupoPtxSai de aqua dici non est probabile, qujn etiam ineptum.
De Sé re, quod saepius inferre solet R., disseotio; non puto probaturo scriptorem ita loqui.
Vulgo xpoafìkàxrei Sé r i xaì Sia róSe, in quibus pro Sé r i R. legit S' In . Pieri hoc
sane potest.
§ 63. xippòv x à v r a g Soréov olvov dedit de suo prò xavrekàg, quod omnes feruta;
libri. Non video hoc ferri non posse, ita ut de coniectura jnutandum sit;
àxrotro xeipakijg xaì yvàfoi/g cum cod. v etee legit, ubi rijg re xe(p. xaì rijg yvà/atig
ex aliis libris dederam.
$ 64. Principio x a rà ra ù rà Sì xaì xepì r&v à k k a v xoràv x. r. è. Mjaail e cod.
vet., aliis, qui ra u ra ferunt, quod Iittr. servavi!, sed reate mutatur a R. Turn hae.e lectio,
turn vulgata constare potest.
Ubi porro vulgo ore ouv àv nvog aùr&v xaipòg % %pé.etr6a /, yel simile fere quid aliud,
Iittr. adnotavit ; „11 faut faire attention qu’ici nvóg est règi non par %pée<r6a i, qui se con-
struit toujours avec le datif, mais par xaipòg." R. vero de coniectura dedit 'óre ouv àv nvog
aùràv xaipòg ¡¡j, ,¡¡j ypéerúai %péj x. r . è. , quae emendado ñeque .apta, ñeque necessaria videtur.
Neque satis perspicio, quo iure addiderit de suo exaonp verbis yeypapverai rap' aùrcp
r a voatjfian èxàorcp x. r . è.
§ 65. Initio kourpàv [iév et kourpàv Sé sunt codicum lectt., nisi quod ms. unum kou-
rp&v habet ; plures vero codd. ferunt programma xep'i kourpoP, cod. vetus xepl kourpàv.
Iam vero R. dedit kourpàv S è , kourpov p'ev iv auyyolai x. r . e. Equidem non credo in
traditis loci scripturis eiusmodi quid latere.
Quod servavit ß ka xro iv ro àv où dfiixpâ, non displicet, licet olim alio modo sentirem.
Tandem pcySè rijv xeQ., [xySè rà à k ko aâ[ia dedit, pro n ^ r e — foÿre Non maie,
ut opinor.
§ 66. Aùrixa fiêvroi (¡¿ya [¿èv Sij fiépog %p^l vé/aeiv x. r . î. dedit, multis libris aùrixa
ferentibus et vulgata ¡aêya fcévroi, codice vetere fié y a [ièv Sif cum aliis habente. Ego si
aùrixa rèciperem, malim aùrixa ¡xévroi fié y a r i ¡iépog x. r. è.
§ 67. Edidit /xeyàkyv Çépei ß k d ß y v cum cod. vetere, sine rijv. Turn oîtsiv àv ÿ xoïkly
ùyporépx ¡¡j et oùSè oltriv àv earijxip dedit, partim de coniectura, saltern pertenuia sunt huius
scripturae indicia. Vulgatum à k k ' oùSè Sy servavit et oùSè S i roùg âaûSeaç, ubi alii a k k '
et alterum Sij omittunt.
Ego vero non satis video cur suspecta sint Reinholdo vertja roùg Sè xaipoùg oiSag, quae
reiecit; nullum reperio indicium interpolationis.
Tandem de suo dedit: vjv Sè ëkaacov rou xatpoü fié y , koûeiv, v okov rà oZfia , ijv ri
xpàg r à à k k a àpvjyy,. y rvfv xeQakyv ftouvov. Vulgo.: ijv Sè èkaaaov rou xaipou péy,
koùeiv, ijv re okov rà trâfia xpàg r à à k k a à p ÿ y y , ijv re rijv xeCpakijv fiouvov. Quae
quam vitii suspicionem habeant, me non videre profiteor.
§, 68. Ex xporSéerat rivog xâpra effecit xporSeî r é nvog xâ p ra , quod propter sequens
xpoaSeî probandum esse existimo.
§■1. Pro vulgato hareoxóxou, prò quo cod. vetus xóxov, unum ms. óreo xóxou, dedit
reu xóxou. Lectio me iudice tam incerta est., 'ut utrum ùxò àareoxóxou, an uxó reo xóxou
ab auctoris manu sit, an ùxà xóxou solum, non amplius sciri possit.
Plurale àypuxviai prò àypuxviy vulgatae e multis mss. dedit.
Htyç à v ’éjjn. ràv xpiaipaav yévvjrai servavit;, ìa r ' àv dederam ipse cum cod. vetere et Gal.
xaì xrOrerai x a y ja servavit, ubi ij prò xaì de meo invexeram; fortasse recte xaì tue-
tur in lectione parum certa, licet ij malim, maxime si respiciam § 2.
$ 2. Post od xpìverai sub finem loci vulgo xaì ip%ig èvraOelg xpinxóv, de quibus verbis
non alio modo quam antea sentio. R. prò iis post ij alSoìou x ekiufia de coniectura ad-
scripsit ij àpyiog ’dvraaig.
• ^ 3. In fine loci post è voaéav vulgo: xaì kifiou xptjttyi, Gal. ij xaì kipoou %pyfyi cod.
vet. xaì keipiìfi eì ypviCjoi, quod kipecfi scribens recepi. R. de coniectura xaì yiikou Xpyìyp
provocans ad extremam § 9. Probabili» emendatio mihi videtur.