teneas. Imo vero in soriptura nostra dyeiv uno significata legitur, non duobus. Quae reieci
Stjkoì Si 11 vaunkiij adnotatio sunt, non totus hie aph. emblema esse videtur. Me iudice
ratio Reinholdi arbitraria, neque apta. Id, quod retinuit, Svjkoì Si h— rapaceli adnotatio
recentior est. Si, scripturam R. sequi velis, puto saltern locos ita e3se dandos :
13. T oìcri Si' èkkefiópou pi) pv/iSìag ava xaùaipopévotn xpà Tifi xiatog xppuypuivei»
rà c d p a ra xkéovi rpoQ# xaì avaxaùm.
14, 15. 'JZxifv Tty Tip èkkéfiopov, ìjv ¡j à v ßoöky p ä k ko v d y e iv , xlvci r è a&pa- ìjv Si
xaueaäai ß o u k y , ùxvov sto lei xaì pìj xivei.
21. Quod R. òxóatp &v x k s ia %pdpara y .x a ì ab xovypóv in fine huius loci reiicìt ;
reote fecisse mihi videtur. Apte puto voce àpeivov sententiam concluseris. ;
22, 23. Hos aphorismos ita descriptos dedit R.:
22. Noci/p d ru v ò£jéav àpyopévav ìjv %okv\ pékaiva ava ìj x a r u ù x ékd y, Savdaipov.
23. 'Oxóaoiai èx voaypdrav xoku%poviav kekexTvapévoiai %ok»j pékaiva òxoìov a i peci
piékav 3.v ùxékùy , r y òtSTEpaiy dxoövfexouai.
Dixi olim de äva ij x d ru ù x ékù y , quod tuno ferendum putavi. Non nego me nunc ava
ij potius deletum cupere. In altero loco delere vellem bxoiov ai pia p é k a v , quemadmodum
olim abieoi. Ceterum ad utriusque aphorismi intelligentiam multum profeoisse opinor Rein-
holdum.
25. ìjv % pékava r à ùxo%. de ooniectura pro iis, quae resecui. Equidem emblema ita
incrustari puto, quod abi'icere oportet.
28. Post yflkaSéav in altero membro nunc etiam Siayjnpypdrav addendum videtur j
antithesis et parallelismus inter utrumque membrum id requirunt.
31. Quod ai ante àxoardaisg e nonnullis mas. recepit, mihi arridet.
32. Huius loci Reinholdi scriptura melior quam vulgata et ceterorum.
33. à rà p xaì ìjv recte!
35. è^ai0vvig àxoarpa0ij scripeit; equidem è$-ai(pvtjg sine causa idonea eum addere
opinor; num dxo<rrpa0y prae èxiarpa0ìjt praestet, dubito; non dedit R. VII. 59. De oìdi/
parog (lì) èóvrog eodem modo, quo .ohm, sentio; reiiciendum videtur.
40. xa ì post p e ra ß o k a i abiici malim, sicuti olim abegi.
41. De dveu rivòg aìrfyg 0avepijg nunc etiam Bentio quemadmodum olim in adn. de iis
scripsi. Quod pro r è c a p a dedit rpo0 ìjv k a p ß d vo vn non displicet.
45. iy y ly v o v ra i recepit pro simplici verbo ante ourot. Oonsentio.
46. ix e p x ìx r y pro è x ix ix r y èv scribit. Non adversor.
47. ordirai pro èxiordoai dedit; ego compositum praefero. Retinuit ìjv Sé t i , ubi ego
ìjv y a p r i scripseram; fonasse fieri potest. De iis, quae resecanda sum arbitrates, nondum
alio modo sentio.
49. ìj Ò0póg non recepit, fortasse praestat id omittere. Turn ij ìjv pii ß k i x y ìj pii
àxoóy dedii , quod sane fieri potest.
50. bxou S' dv rtp èv x . effecit, e Galeni lectione, uti videtur. Nihil obstat.
52. oì i0 6 a kp o i recepit e paucioribus mss.; ego abesse malim: x a rà xpoaipsoiv ad
oculos miro modo referri mihi videtur.
64. Hunc aph. omisit.
66. Utroque loco oì omisit, quo facile caremus.
67. Nunc quoque oì omittit.
. 68. Item r ó omisit.
69. xa%éa retinuit; turn èx roórou scripsit, pro quo tarnen èx roóruv malim. De
roiaura ép%erai non adversor.
70. Sé omittit.
72. xovtfpóv dedit; nihil obstat, sed minus placet ìjv — è xi0aivyrai, si Coacam in adn.
laudatam respiciam.
74. De interpolatis non alio modo quam olim sentio. Illud oìov èv roïoi xoxidSeot xu-
perotei rcrapraioiai d p yerai yiyvsoOai post yevópevov delendum est.
75. ìj xuov dedit; xaì xuov praefero: solus sanguis emissus non indicat certo ékxaaiv.
77. Nunc etiam èv otiosum mihi videtur.
78. àxb xóvou rav ve0 pùv (ßkeßiou fiijigig i-uvéfix mihi arbitrarium videtur; àxò xóvou
non credo auctorem loci voluisse.
É i i » !
8. rouroteiv èg èp xu yp a peQterarai dedit; nihil obstat sane.
10. Cum scriptura Reinholdi consentio, modo asterisci tollantur; consentio autem potius
propter Coacam in adn. laudatam quam propter Celsi locum.
11. r è x ró ttp a retinuit; fieri posse non nego, sed dubito num ab auctoris manu sit.
13. èpéouTi dedit; vid. adn. nostram.
16. xkeovdxtg %peopévcp non displicet, sed malim post %pcopévcp quam post antecedens
T a ira distinguere. De ra u ra èg ódvarov non aliter sentio quam olim.
20. De mihi omittendis visis non alio modo quam olim sentio.
21. In fine Ùéppy Si rerdvav. póerai scripsit, quod non displicet.
22. Sxou èxxuyrtxóv non facit ut sanus sensus ex iis, quae soppressi, oriatur ; j— r à
Si èv XE0. x a ì xapyßapfy nunc etiam offendit. Quod ad èkxd p am attinet, non adversor.
23. Mihi ùiSÌ non valde placet; ad prima, quae sequuntur, referri apte sane potest, séd
non ad sequentia omnia, quare ego omitti malim. Caput rei sunt casus, in quibus calidum
prosit, non modus quo administretur.
24. De uncinis intersepiendis non dissentio ab iis , quae olim visa sunt.
25. Dissentio ab R. vide adn. nostram.
27. xdvu Si0&oi nune etiam aegre fero.
28. Quomodo eiusmodi scholion ferre possit R., non capio, vid. adnn. nostras.
29. yooov Sé emblema esse nunc etiam mihi videtur; cf. adn. ad Aph. 1. IV.
S I. ìjv — $ praestare puto prae eì — ebf, quod dedi.
84. (tuy kivjv per me licet.
42. ìjv bis pro si, non male!
49. ùorépav èxxr&eiog si velis, per me licet!