§ 4. Ubi initio vulgo flip rrveupidrav àrrokij0t, ego absurdum piij reieceram. R. nega-
tionem in è r i mutavit, quod sane non displicet. Videant tamen futuri editores num totum
illud fi*i rveupidrav àrokijtpt, utpote otiosum, reiicere oporteat.
Servavit vulgatum ij rveupiàrav rpotrràtrteq òpSorvoìv/q èfppijg, ubi cum cod. vetere ij
omiseram et ex aliis libris rporàtrteq _et rveópiaroq dederam. Fateor haec tam obscura mihi
esse, ut de vulgata decedere parum tutum videatur. Credo tamen potius rveópiaroq rpo-
trràtrteq quam rveupiàrav rpotrràtrtsq congruere.
Sub finem èretra Sè è ri xkutrpiàv vulgo, ubi xki«rpióv cum cod. vetere et duobus aliis
Littr. et ipse dedimus. Hinc R. è retra Sè ipriav xkutrpiàv. Ego aut cum cod. vet. idem
quod olim scripserim, aut ftretra Sè xkutrpiàv x. r . è .— Illud ^jr/av in ¿sr/latere, non credo.
§ 5. Quod praesentia ytyvopiévou et ènxparéip recepit, non displicet.
5 6. De iy àkkpq aìrìvpq ltrypipijq nondum alio modo quam in adn. dixi, sentio. Neque
de lacuna post tr0 uypioì sententiam mutavi.
§ 7. De prima periodo, in quam àrokijsptoq et rpoyévvprat introduxit R., cum eo non
consentio: rpoyévtprat mihi non ferendum adeoque neque à ro k tj0 toq admittendum videtur.
Nondnm aliter de his sentio, quam in adnotatione significavi.
De èv aórtp, pro quo èv aùrjjtrt reponendum sum arbitratus, nunc R. quoque a me dissentire
video, quippe vulgatam servat. Portasse mea culpa vulgata nondum mihi satisfacit.
Quod od Suvapiévav servat, ubi pivi S. e Vossiano dederam, recte puto illum facere.
§ 8.. De seriptura rv\v Sè x à ra xotkfyv, ijv pii; ùroyapitp xkutrpiip, Svou y à k a è08òv
SiSou consentio, licet structure piane vitiosa sit et ij Sè x d ra xotkìtp ijv pii) ùroyapétp xkutrpiip
potius exspectaveris !
§ 9. Plane nunc consentio cum R. de scripture rìjq y à p ùroretvopiévviq trra0 ùkpq èxa-
répuSev 0 k ètp ra y e ìa . Item consentio de his e textu remóvendis; omnino emblema refe-
runt. Item consentio de ijSe ùrò ßivpq x. r . è.
§ 10. Cum Littréo xaì vtrpàSeq tp scribit, e cod. vetere ¡j recepto. Consentio. Item consentio
de roìtq òritrdev révovraq ro ìtq èv Tip rpaytjkcp. Postea ubi libri inter o/ et otov fluctuant,
utrumque recipiens xaì Soxéei oì olov réravoq èvreràtrtìat dedif. Num xa ì ante Stà rijv
Sipyv dandum siti, ren non, vix certo scio; unns tantum, codex copulam praebet.
t 11. Ego nunc etiam malim veoßpän èóvrt, nempe non duo casus proponi arbitrar, sed
unum, ita ut codici veteri obtemperandum sit ^ ante veofipàtt Emittenti. Sed post ùreoùtrviq
non est distinguendum j'ommate : uno tenore legendum Ta/.atvq xórpou ùreoùtrtpq veofipàri èóvrt.
§ 12. De omittendis a k k ' ij rerapraìov post ètra rptàv {¡piepéav pii) 0apfiaxsùsiv consentio.
Quod attinet ad %pà, %peópievoq utraque lectione recepta, sentio ita legi posse, licet
non credam scriptorem id dedisse ; hie solum y p à scripsisse mihi videtur. Pro pitpSè piek-
kóvrav de suo R. ij fi., qua mutatione opus esse non credo.
j 13. Ubi vulgo ìjyeìo, R. dedit v)yeìou; puto tutissimum esse cum vetere cod. {¡you dare.
Vide num elxóraq emblema sit; ego abiicere vellem.
Si óSe et: ouroq noster semper solito modo distinguerei, praeferrem sane x a rà Sè ròv
Xpóvov rourov' sed hoc non facit, quare puto potius codicis veteris lectiònem recentem esse
quam vulgatam. Num àpiapriptrei noster, an àpiaprjtretq dederit, nescio.
§ 14. Si touS’ ouv eivexa malit quam toùtou S'eivexa, non multum adversor, quamquam
o8v in tradita lectione non. apparet 'ifrrr cIva abiecit e verbis rvjv àva xotkìipv sivai ;
mihi non reiiciendum videtur; — xaì ik x s ra t x a ì èp ié etv è tìé k e t xaì ijv rovijpà èpiétp
x. T. è. servat; mihi nunc quoque probabile videtur notata verba esse scholion, vid. adn.
nostra p. 336.
De ijv pivi ìSpàtrtp et xaì ijv s. xìjv pivi ISpóxrtp sic sentio: utrumque sensum sanum refert.
§ 16. aùroì Sè à 0 ' èauruv servavit, ubi e cod. A. èQ' recepì; per me licet.
à q Sè TOt&vSs èóvrav, ijv vj xoiklvj ùypij | xaì ^uvTyxlp, Soxéet piot x. t . è. . In his
vulgatum ótrav in àq mutavit; structura facilis non est loci ita descripti. Si R. vestigiis insistere
lubeat, malis fere : àq ouv rotavSs èóvrav ijv ip xoikiv/ x. r. è.
xaì r à rrópiara r à tr ra k n x à xaì olvaSétrrspa xaì trruTrtxàrspa. De his non aliter
sentio quam olim in adn. significavi.
$ 17. 'Oxótrottrt S' èv rtp r u p s r a prò Si r&v rrupsràv dedit. Equidem potius èv tru-
perip sine articulo scripserim, si ita locum constituere vellem.
Sub finem à k ka q itr% st pierafìokdq e vulgata lectione dedit; cum Littréo e cod. vetere
et altero bonae notae itr%etv dederam; quid praestet vix scio.
§ 18. Edidit àq rkstarov ypóvov èrrì r à aùrà xaprspéovra, de suo àq addens, quod
non displicet... De t-uvrsivoutrt prò ¡¡uvrsivovrat nunc etiam dubito.
§ 21- Prope initium ixa q piìj S ta k ijtT s i r i tre, p iijr s r à v rrpoQatrlav pi^re ràv
xa rà koyttrpiòv, òxótra x. r. è. edidit". Vulgo StaMptrerat rtq ràv rrpo0atrlav, pitpre ràv
x. k ., ftèjrs òxótra x. r. è., in quibus rtq om. cod. vetus, alii r i habent. Potest sane locus
ita constitui. Fortasse recte pàjre transtulit. Sub finem loci èrspopporréaq vitiosum est: aut
èrepoppexéaq, aut èrspoppórrouq scribendum.
§, 22. xarapzavBàvstv Sè x a ì r a .S e • èv rijjtri x. r. è: dedit e Galeni loco, ubi xaì rà.
Non displicet haèc loci seriptura, si x a ì el rou rrveópiaroq eù0opltp aùròv èyet servetur;
malim tamen nunc etiam ij prò xa ì legere de rebus inter se oppositis. Quodsi ij legas, ràSe
ferri quidem potest, sed ego tamen non receperim e solo Galeni commentario. Item in se-
quentibus ij el xaùapóv malim dare quam xaì eì x.
§ 23. Dedit óxórav Sè pivi ùrraxoùtp rìp (ìa kd va , è v e ìv a t Sè S o x é y r o u rrveùpia-
r o q eù0o-pìyp, ijv S ta v a tr r à tr i èrrì r ò v Spóvov ij a ù roO èv r y x k ìv tp à 0 u% ìv i
è y y é v v p r a i x. r. è. Vulgata prò notatis illis: èvijj (èrripv cod. vetus) Jè {xa ìinterponit cod.
vetus) rou rrveùpiaroq eù0 opìvf (àQopìtp alii duo) ìyp (sic) mutatum in y eì secundà manu cod.
vet.) Stavatrr àq èrrì ròv 8póvov ij aùrou èv rij xkìvtp ijv (*i prò ijv Gal.) àtlvuyiy èvip (èvyé-
v /r x i cod: vetus) x. r . è. R. suum èveìvat Sè Soxétp debet Galeni in commentario verbis
Soxet S' eù06paq è%stv ò xàpivav, quae auctoritas in textu constituendo saltem perparum
firma. Non multum placet Stavatrr àtri, nempe aut anacoluthos structura est, quemadmodum
dixi in adn., aut Stavatrràvrt legendum. Summatim ego malim nunc etiam locum describere,
quemadmodum edidi, quam Reinholdi rationem Sequi.
In altera capituli periodo $ dv y à p àvopioìaq rò rrveupia Si' àpiQoìv èkxprat legit. Vulgo
ijv (Siv y à p cod. vetus) òpioìciq rò rrveupia S ì &pi0orépav (àpi0oìv cod. vetus) èkXtprat. Utrum
iam § y à p dv e cod. vet. legas, an ijv non multum refert, sed àvopioìaq non congruere