H orti E l T H A M E N S I S . 45
in in lacinias aliquot fiflos, duabus ftriis profundis 8c aliis minus profundis exara*
ratos, ad quorum bafim ftyli nafcuntur bicornes, intorti, longiores quam flofeulo.
rum, 8c iâturatiore phoeniceo colore tinâi. Flofiuli femiflafculorum inftaf pallide
flavi lunt, in quinque exiguas lacinias divifi. Calyces rigidi e triplici foliolorum
ferie conftant.
Ramulus luperior capitulum feminale demonfitat, quod ex fquamis tigidis echL
natis, ad bafim foliolis oblongis pendulis & marcidis (calycis Iquamis) cin&is con-
ftabat, Iquamis illis echinatis fulcis tum, (ab initio virefeunt) inter quas femina
latebant exterius nonnihil majora, oblonga, ex quadrangulo comprefla, coronula
in fiimmo cava, denticulis pluribus incifi, terminata, interius nonnihil minora &
breviorà, coronula quatuor denticulis divifa prædita. Médius ramulus florem
plané expanfum, inferior nondum plene explicätum demonftrat.
Figura minori prima flolculi, fecunda Iquamulæ, quæ per margines obiter defiti-
culafee lunt, tertiafemjna exteriora, quarta interiora exhibentur:
Tlukenctio in Alm. p. 102. dicitur, Chryfanthemum ex Infulis Câribæis, Leu-
coji incanis & fericeis foliis, argenteis, craffis, quo nomine & in Hiß- Oxon. Tari.
III.p. 25. loco penultimo deferibitur. Particula ejus figuratur Thytogr. Tab. 115,
ßg. 4; quæ præcedentem fpeciem magis, quam hanc, referre videtur. In figura fe-
miflolculi integri exhibentur, vel quod figura a flore non plene explicate delumpta,
vel quod ad ficcam fatta fit. Delcribitur etiam in Hiß. Jamaic. Hol. 1. p. 260. ».
22. ubi & in Cotai. Jam. p. 125.’ dicitur, Chryfanthemum fruticolum maritimum,
foliis glaucis oblongis, flore luteo. A Tournefortio Inß. R. Herb. p. 490. & 3V«-
miero in Cat. Tlant. Amer. p. 10. & in Delin. ut fupra dictum, ad Coronam Solis
refertur, & Corona Solis Americana frutefcens, Lychnidis folio, flore luteo voça-
tur. Lychnidi coronariæ forte comparantur folia, cujus tarnen folia longe amphora
lunt & magis craflà.
A lia datur Ijtecjes inter hanc 8c illam media, foliis minus IplendentibuS, nec tarnen,
hujus inftar, incanis, per ambitum dentibus latiulculis & raris incifis, quant
Tbikenetius Alm.p. 102. nomine Chryfanthemi Bermudenfis, lolio longiore, an-
gufto dentato, annotavit, quam folia præcedentibusæque lata in Horte Elthäteenfi
obtinere obfervavi ; junior autem erat planta, nec ætatem tulit, quarum folia ab
annofioribus non parum variare notum eft.
ASTRAGALUS PRO CE RIO R N O N REPENS,
F L O R E E V IR ID 1 F L A V E S C E N T E T. XXXIX. F 45.
Bi c u b i t a l i 8c tricubitali nalcitur altitudine, caulibus ex eadem radice pro.
deuntibus pluribus ereftis, ad genicula làltem leniter hinc inde indinantiblis,
calamum olorinum craflis, ex tereti nonnihil angulofis, lævibus, tenuiter ftriatis,
coloris e fulco purpurei. Qui caules fimpliceSlunt, fell ramis deftituti, dempta
luperiori parte, qua lubinde lurculi aliquot foliofi 8c floridi prodeünt, foliis ab imo
ad lummum ulque amidti alternate ordine nafeentibus, Galegæ fimilibus, e pluribus
pinnarum (a feptem 8c octo ad viginti ulque) conjugationibus, cum impari
in extremo pinna, compofitis, venis levidenfibus obliquis prseditis, partç lupina
M viridibuä