T .xm
H o r t i E l t h a m e n s i s . 31
APOCTNUM FLO RIBUS AMO ENE PURPUREIS,
CO R N ICU L IS SU R R E C T IS T. X X V I I . F. 30,
A Cubitali ad bicubitalem in olla nafcebatur altitudinem, in folo libero elatius
procul dubio futurum, caulibns redtis, teretibus, glabris, calami olorini
craffitie, pluribus ex eadem radice nafcentibus, ad quorum genicula folia erant duas.
tresve uncias lata, très & quatuor uncias longa, in mucronem obtufiorem definen-
tia, craffiuscula & rigida, parte fupina glabra & nonnihil fplendentia, coloria
nunc faturatioris viridis, nunç e luteo virentis, prona parte albicantia & tenui
lanugine undique obfita, nervo medio purpureo diftinfta, a quo multas venae
obliquæ, nunc purpurea, nunc virides, & hinc alias minores tranfVerfae & vagæ
prodeunt, itatamenut folia rugofa non fiant, fed æquabilia fint. Inferiora folia
minora fiint & rotundiora, cujufmodi utrinque ad figuram majorem appidta funt:
Flores in fummis caulibus & fiibinde e foliorum una alterave ala nafeuntur plu-
rimi, umbellatim digefti, inodori, coloris amoene purpurei* fequentium in modum
conftrufiti ; nempe calyx parvus quinque anguftas lacinias ad bafim usque divilàs
habet; (vid. figura marginalis prima) hinc flos fequitur monopetalus, in fundo perforates,
in quinque latiulcula mucronata fegmenta ad bafim fere divifus ; ( vid.
figura fecunda & quarta) inde e medio floris quinque corpufeula corniformia rigi.
da ferriguntur, quam in aliis Ipeciebus magis fibi approximantia, rectiora, longi-
ora, rigidiora, acutiora & minus excavata, extus tumida, intus bafim verfus ful-
cata & ligulam cufpidatam exerentia ; (vid. figura tertia) in corniculorum vero
centro . columna flat brèvis, quinque coftis nonnihil prominentibus angulata, (vid.
figura quarta & quinta) qua embryo protcgitur feUocularis, qnl una cum calyce
figura prima cxhibitus etl. CoipuftuU ilia corniformia vacua fiint & nullo polli-
ne Ipermatico relperla, nec ftamina, nec apices alibi potui repetire, nec in hac,
nec in pluribus aliis, fimiliter formatos flores obtinentibus Apocyni fpeciebus, ni,
ut in Apoçyno Perficariæ mitis folio demonftratum eft, pro ftaminibus habenda
fint fila incurva, (feu ligulæ culpidatæ) e corniculis tubulatis prodeuntia, apices
vero fint brafteæ anguftæ &- pertenues, quæ columnre illi duplicato ad petala numéro
inclufe fiint, quæ figura fexta & feptima appictæ fiint. Quæ bracteæ per len-
tem vitream illius inftar rugofie apparent & colore flavo præditæ funt ; vid. figura
oétava. Sperabam quidem fore, ut in infigni ilia Indiæ Orientalis Apocyni fpe-
cie, quæ Ericu nomine in Hprto Malaiarico, Fart. II. Tab. 31. exhibetur, vel
ftamina vel apices in floribus ejus amplis invenirem, fed Ipes decollavit, nec præ-
ter ligulas bradteatas, easque' pufillas, aliud quid deprehendere potui. In qüa
Ipecie obfervatione dignum eft, quod loco corniculorum larninæ quædam folidæ,
arcuatæ florem ornent, ut flores, ac fi architeÊtonico opéré exfeulpti fint, appareant.
Ceterum noftræ Ipeciei florum fegmenta fimul ac explicantur, deorfum flectuntur,
dein Vero rurfus explicantur & ftellatim expanduntur, per vetuftatem deniqùé
rurfus pendent. Colore funt toti flores, nempé & petala, & cornicula amoenë
furpureo. Julio âutem menfe flores profert. Siliquas â pluribus annis, quibus culta
fiait, adhuc denegavit.'