154 P l a n t æ R a r i o r e s
Ceterum planta hæc lignofa eft, ita ut ramis inferioribus refe&is aliquot anno-
rutn fpätio in arbufculam fatis proceram aiîùrgat. Altitudine vero plerumque eft
bicubitali & tricubitali, ramis crebris redtis, non multum fparfis, pedalibus & Ion*
gioribus donata, ternis utplurimum ab eodem principio, aut non longe ab invicem,
enaicentibus, quos longa férié folia falciculatim orta veftiunt, craiïà & oblonga,
(unciam plerumque longa, vix culmum lata) fubteretia, parte nempe interiore,
qua fe mutuo Ipedtant, plana, exteriore feu in dqrfo leniter elevata, avenia,
nullis pediculis donata, nec hirluta, nec glabra, lèmpervirentia, coloris e cine*
reo glauei, odoris & faporis aromatici, veluti fi quis Crithmum & Abfinthium
Romanum inter le commifceat. Folia hæc, ut fupra demonftratum eft, per fkici-
culos nafcuntur, quorum ea quæ exterius, feu in parte inferiore, locantur,breviora
& in très plerumque partes divilà lunt, ea vero quæ centrum occupant, longiora
& indivifa obfervantur. Subinde tarnen fieri folet, ut exteriora folia integra, in-
teriora in plures partes, quinque nempe, divifa fint. Porro folia in plantis junio-
ribus longiora, in annofioribus breviora obfervantur, & nova folia verno tempore
enalcentia ( vid. figura 15 .) pilota funt, quæ lanugo precedente tempore ita di-
Iparet, ut nec glabra, nec villolâ vel hirluta dici queant. Ceteroquin folia, quæ
extremos ramulos occupant, minus crebra denlàque funt, fub umbella vero, vel ad
florum bafim denuo multiplicantur, & hic veluti radius lèdet foliorum, e quo flo-
rum pedictali oriuntur. Caudex qumquennii & fexennii Ipatio unciam & felquiun-
ciam in diamètre habet, cortice veftitus ftriato, cinereo, & rami fimiliter ftriati
funt, coloris e cirtereo in lubfirfcum vergentis. Radix fibris copiofis nigris abun-
dat, & multa gaudet aqua, unde conjkere licet, aquaticam elïè plantam, aut non
longe ab aquis remotam nalci.
Animadvertendum eft in plantis fpontaneis, quales fervantur in Fhytophyla-
cio Sfaerardino, folia eflè breviora & plerumque integra, barbulafque marginales
minus eiiè vifiii obvias, quoniam in liccis lpeciminibus eæ vel comprimuntur, vel
lanugine, quæ poft e^ioeationem calyce egreditur, obteguntur. Quo minus quis
dubitet, quin huic eadem fit, Eriocephalas Bruniades Africana, Lariceis argenteis
& fericeis foliis, capitulis ftaminibus refertis, globulorum inftar cavis & denlà lanugine
teâis Tiah Mant. p. 6g. Tab. 347. 7%.. 7. ubi barbulæ défunt, & notan-
dum, quæ ftamina vocat Plukenetius, non nifi flolculos elïè, qui in ficca fîibfbfci
apparent: folia, ut in liccis & Ipontaneis plantis fit, noftris longe tenuiora lùnt. Ceterum
delectatur Plukenetius pleonalmis ; poterat enim fufficere nomen vel-Erio-
cephali, vel Bruniadis, fi quidem id bene derivavit a Brown, cui mittenti hac in
re gratum animum denominatione ilia teftari voluit. RajoHift. Riant. Tom. III.
p. 233. n. ïo. vocatur, Abrotanum Africanum foliis argenteis anguftis, floribus um-
bellatis, capitulis tomentofis, ut teftatur Hortus Siccus Guil. Sherardi, in quo fpe-
cimen, quod Rajus vidit, adhuc alfervatur.
Hujus porro generis fpecies videtur, Abrotanum Airieanum, foliis aigenteis anguftis,
floribus Ipicatis, capitulis copiofo tomento donatis Raj. Hiß. Riant. Tom:
I I I p. 233. n. 9. Quoniam tarnen folia in eo non fafciculatim, quamvis & id non
neceflàrium fît, led potius vel conjugatim, vel folitarie enalcuntur, nec nifi ficcam
vidi, in qua nec flolculi, nec lèmiflolculi clare comparent, nil determino. Quæ
fpecies non confundenda eft cum Eriocephalo Bruniade Ericæformi Monomota