H o r t i E l t h a m e n s i s . 155
enim fummis ramis innafcebantuf figura & fpecie Ptarmicæ humilis incanæ, fo-
liis laciniatis, Abfinthii aemulis H. L. Bat. i. e. Abfinthio Alpino umbellifero C/uf.
proxime æquales, unde hujus potius, quam Comæ aureæ generi annumeranda vi-
detur hæc planta. Tarnen accuratius inlpicienti nee cum Ptarmicæ genere exadte
convehire videbuntur flores. Nam neque calyce donantur proprie fquamofo, ne-
que foliola lèminibus interponuntur, quin potius capitula delicata lanugine pecu-
fiari modo far&a.obfervantur, quod nee in Ptarmicæ, nee, in Millefolii genera, fi
quidem ea diverfa concedamus, quadrat; quaproptèr novo generi Itruendo hæc
planta merito inlèrvit, præfèrtim quod facie & habitu externo ab u'triufque genere
multum recedàt. ld Erioeephali nomine cum Plukenetio, qui primus denomina-
vit hanc plantam , indigito. Neque euro quod alii generi, Carduo nempe capite
tomentolö, id tribuat Vaillant Comm. Ac. Reg. Scient. Ann. 1718.p. 160. Quod fi
enim Cardui illi genus ab aliis diftin&um mereantur, malim id antiquum & ufi-
tatnm Coronæ fratrum nomen retinere, quam Erioeephali, quod & re & tempore
denominationis rioftrum fibi vendicat genus.
Flores autem hæc planta in fummis ramulis profertflèx, lèptem, o£to &plures,
fingulos fingulis pediculis infidentes, coloris in margine.candidi, cui dilutiflimus
quidam rubor permixtus eft, in difco véro oblcure purpurei. Barbulæ quidem marginales
latiulculæ brevélque tunt, obtufe, in tres, fiibinde in quatuor retulàs h-
cinias divifæ, ftylo brevi fimplici, qua angulum patiuntur & in pediculum tenuan-
tur, donati, quæ lêminibus infident oblongis, compreffis, nudis. Flofculi vero in
quinque acutas lacinias dividuntur, .coloris obfeure purpurei, quibus ftylus ineft,
in duo exilia cornicula divifus & utriculo lutelcente circumdatus. Qui floftuli te-
minibus vel nullis, adeo tenuia funt, vel infoecundis & inanibus infident. Numerus
barbularum admodum mcertus mihi obférvatus,' modo: enim ternæ, modo qua-
ternæ, modo quinæ erant, pofteriorem tâmen numerum magis naturalem exifti-
mo, cum calyci relpondeat in quinqueTegmenta divifo. Flofculi fex, lèptem, plu-
refque funt, & una cum barbulis calyce claudunturdüplici. e quinque nempe fo-
liolis exterioribus carinatis v iren tib u s& quinque intérioribus Iquamulis planis,
exfuccis albidis, verlùs extremitatem fubfulcis, conftruâo. Quod præcipue notabile
eft, lanugo Candida inter utraque hæc lègmenta. hæret, & pauca quædam præterea
inter femiflofculos & flofculos Ipargitur. Seminibus vero, ut diûum, lanugo vel
pappus nullus inhæret. Præterea corpufcula quædam nigricantia, rigida, comprefla
& veluti geminata (fingula fingulis infidentia) ad fquamularum interiorum bafim
hærent, quæ nec ad calycem pertinere, nee pro feminibus habenda videntur. Capitula
cum Partheniaijro quædam habent communia, inmultis tamen ab eo rece-
dunt, nec habitu inter fe conveniunt hæc genera, ut delcriptiones & icônes utriut
que conferenti patebit.
Quæ ut clarius perlpiciantur, more noftro lingulas partes lèorlum appinximus:
nempe figura marginali prima falciculum capitülbrum maturorum lanuginolbrüm,
lècunda & tertia capitula folitaria, quarta ejulmodi capitulum cum calyce exte-
riori, ut interior compareat, explicato, quinta calycis interioris lquamam, lèxta &
feptima flolculos naturali, oftava auâa magnitudine, nona, décima & undecima
femiflolculos, duodecima, décima tertia & décima quarta corpulcula nigricantia ad
Iquamarum bafim hærentia.
L 1 Ceterum