H o r t ï H l t h a m e n s i s . 181
tem mucronata, glauca, nervo medio albicante, & venis aliquot fuperficialibus
infcripta. Tota planta hirfuta eft, crebris nempe pilis' oblongis canefcentibus,
præfèrtim inferior foliorum pars, quæ ideo fuperiore ex glauco magis albicat &
ilia hirfutior eft, obfita. Calyces fèü capitula e viridi nigricant & brevibus pilis
obfita funt; pediculi etiam, feu rami fupremi, minus pilofi obfèrvantur. Radice
nititur. pèrenni, crafîiufcula, brevi, in plures fïbras obfolete rubefcentes divifa.
Majo & Jiinio floret & fubinde fub au&umnum reflorefcit.
In hortos tranflata planta faciém, glaucedinem nempe foliorum & florum pal-
lorem fèrvat, diverfaque eft fpecies, tum ab Hieracio murorum laciniato, minus
pilofb C. B. tum ab Hieracio murorum folio pilofiflimo Ejufd. cujus fynonymum
cenfuit Vaillant Comm. Acad. Reg. Scient. A . 1721- p. 185. Hæc verb eft, quas
prope Malharn Cravoniæ vicum inventa fuit a Dr. Richardfon, ut annotatum eft
in Syriopfîs Stirp. Brit. Edit. Tert. p.: 16g. quæque eadem cum Hieracio macro'
caulo hirfuto, folio rotundiore Law [en & Newton habetur, quod an ita fe habeat’
ulteriore obfërvatione dignum eft. Nobis cum nec figura, nec deferiptio illius ex-
tet, -locaque natalia adiré nondum licuerit,certi quid ftatuere impræfentiarum non
licet. Rajus an illud fit Hieracium fruticofum hirfutum, folio fùbrotundo C. B-
quærit in Synops. St. Brit. Edit. Secund. p. 74. cum in Hift. Plant. Tom. II.
App. p. 1857. pro Bauhiniano illud antea habuerit, & fane deferiptio C. Bauhini
in Prodr. p. 67. contraria non videtur, nifi quod noftrum fruticofum, immo nec
macrocaulon proprie dici non mereatur.
HIE R ACIUM MONTANUM TOMENTOSUM
H O R T . IjLEG. B L E S . T. CL. F. 180.
EX fèmine a Bernhardo de Juffieu fub hoc nomine mifîb enata eft planta pede
altior, in ramos aliquot bràchiata, e quibus rami minores & in his capitula
tria quatuorve nafeuntur, quæ dëin in flores explicantur majulculos, eleganti luteo
pallidiore colore infignes, e multiplici fèmiflofculorum, quinque in extremitate
crenis inciforum, exterius latiorum & longiorum, interius breviorum & anguftio-
rum, ferie conltrudos, quibus fubjiciuntur femina (figura prima) oblonga teretia,
ab initio albicantia, per maturitatem nigricantia, pappo tenui candido terminata!
Florum pediculis folia angufta, ramulis mediis latiufcula brévia, in mucronem
fubito terminata, ramorum vero alis latiora & longiora, lente mucronata appo-
nunfur, ima vero folia (figura fecunda) ceteris latiora & obtufiora funt. Quæ fo.
lia, immo tota planta, caules nempe, rami & calyces tomento copiofo crifpo adeo
denfê obfita funt, ut calycum fègmenta & foliorum venas confpeétui eripiant, &
hinc^ etiam fit, ut tota planta valde incana fiat. Ceterum folia ctalfa funt &
mollis, per margines obiter hinc inde & finë ordine finuatà, non raro non finuata.
Calyx in lacinias anguftas dividitur. Julio floret. Biennis eft planta.
In Horto Reg. Blés, quæritur, an fit Hieracium quintum villofùm a Clufio Hiß.
T‘ CNL1 Î. depictum, fub Hieracio Alpino hirfuto folio p. CJCL1. deferiptum &
videtur Morifonus in Horto Regio Blejenfi auâo, quod delcriptionem inter novas
plantas omifërit, pro éodem cum illo habuiflè, quem fequitur Vaillant in Comm-
Acad. Reg. Scient. Am. 1721 .p. 184. num. 20. A t Tournefortio, -qui in Infl. Rei
Herb. p. 471. 473. utrumque fèorfum recenfuit, diftinftionis laus debetur.
Z z Differt