H o r t i E l t h a m e n s i s . 129
minus bene denominata fuit hæcfpecies, quoniam folia ejus cum Polio parum ha-
bent fimilitudinis, nifi diferimen fit magnum inter plantam fpontaneam & in hor-
to cultam. Ego quidem in Phytophylacio Sherardino lub hoc nomine trium, ut
videntur, plantarum diverferum reperio Ipecimina in Africa lecta : primam minus
lanuginolàm & parum incanam, foliis anguftioribus, Polii montani repentis fimili-
bus : alteram foliis latioribus, utrinque, fed præcipue inferiori parte, lanugine lub-
fulva obfitis, per ambitum obiter incifis, Polii Monipeflblani quodammodo figura,
fed latiore bafi prsditis: tertiam fimiflbus foliis prsditam, led per ambitum non,
aut obiter laltem, incifis, parte Ihperiori glabris.. Omnium flores parvi flint &com-
pafti, & prima quidem Ipeciei capitula, quam ceterarum, longe minora & magis
lucida funt: color ubique idem, nempe ex luteo ad phoeniceum inclinans, quod
ex state contingere videtur; nam & noftræ fpeciei flores aliquot annorum Ipatio
fubphoeniceum acquirunt colorem, cum ab initio lutei elîent. Quænam ex his 01-
denlandii fit fpecies, non nifi ex collatione Herbarii Tournefortiani determinari
poteft. De fecunda mihi confiât, elfe Chryfocomem Africanam flore phoeniceo,
ferratifoliam Breyn. Fafc. p. xx. cui. procul dubio idem eft, Elichryfum Æthiopi-
cum foliis latioribus denticulatis, fubtus tantummodo lanuginofis, floribus phoeni-
ceis Tluk- Marit. ƒ. 67. qui folia fubtus tantum lanuginolà dixit, quod hac parte
ea magis, quam altera, lanuginolà fint. Tertiam cum noftra hac eandem habeo.
Specimen palmum longitudine æquat, inramulos aliquot divilum, foliis amiftos
crebris, præfertim fubter flores, brevioribus & nonnihil anguftioribus, quam in
hortenfi planta, floribus in corymbos pyramidatos denfe congeftis, quoniam videlicet
plantæ præmaf-nre lectse fiant. Ceterum ftrigofitas & foliorum ex breviori
diftantia frequentia loco natali debetur. A d banc refero, Gnaphalium minus
Æthiopicum, latiore folio virefcente, floribus lànguineis conglomeratis Tluk. Aim;
p. 17 1. Tab. 298. fig. 7. quae figura vitiolà eft, a plantæ ficcæ & minus perfedtæ par-
ticula ptove&a; nec vere lànguineus color vel in hac, vel in alia Ipecie oblèrvatur.
A lia vero & a noftra reliquilque plane diverlâ Ipecies a pluribus annis in Hor-
to Elthamenfi colitur, quæ folia habet Poliomontano’ & vulgari magis fimilia,
breviora nempe, obtufiora & utrinque incana, quæque ideo nobis dicitur,
e l i c h r t s u m f r u t e s c e n s p o l i i f o l io ,
U T R IN Q U E L A N U G I N O S O T. CFI I . F- 129.
HÆ c fpecies planta eft robuftior, lignofior & magis fruticofa, caulibus bi &
tricubitalibus, digitum minorem tarnen craflitie non facile fuperantibus,
cortice cinereo ftriato veftitis, ab imo ad fummum ufque magis, quam præcedens
ilia, ramofa, ramis palmaribus dodrantalibus & pedalibus, in quibus folia nafcun-
tur, Polii vulgaris monta'ni fimilia, fed nonnihil obtufiora, lanugine incana utrinque
veftita, in ramis minoribus breviora & verlus bafim horum ramülorum ro-
tundiora, in ramis majoribus & ad alas ramorum minorum longiora, venis, præ-
ter nervum medium, carentia, odore ac fi quis fernen Staphylini & Lamii folia
commifeeat, fapore fîcco, lubadftringente & lubamaro, colore in inferioribus ci-
neraceo aut ex cinereo rufefeente, in reliquis candicante. Hujus ramum priori
abfeue floribus, quoniam eos per annos aliquot denegaVit, adjicerenècelîèhabui.
K k ELI