1 3 0 P l a n t æ R a r i o r e s
C. B. quærit: | Quis vero hoc ex folo nomine Raji determinet ? Similiter fe habet
in Hift. Tom. I. p. 809. ». 5. ubi Erucam ilkm vetbis C. Bauhini defcribit; 8cquæ-
ritur, inquit, an Eruca Monenfis laciniata lutea ab ea différât. C. Baühinus in
Tr. p. 39. ». 2. fuæ caulem brachiatum lùbaiperum,. folia fimiliter (ùbalpera & fi,
liquas brèves tribuit, quod noftræ minime competit. An hæc Monoedenfi qua-
drent, oblèrvatione eget. Quam Tlukenetius Th. Tab. 86. ƒ. 7. & Tetherus Herb.
Brit. Tab. 46. ƒ 7. pro hac figurarunt, nec cum noftra, nec: cum Eruca pumila
Sicula, Burfe paftoris folîo Bocc. Rar. p. 19. Tab. 10. convenit Sicula caules habet
aphyllos, & foliorum alas obtufiores, quibus a Plukenetiana & Petiveriana
differt; a noftra vero diftinguitur, præter caules aphyllos, filiquis gracilioribus 8c
brevioribus dimidiam (altem noftræ longitudinem obtinentibus, 8c floribus parvis.
Et quoniam C. Bauhinus lùæ flores fatis magnos adlcribit, conficitur 8c Sicu-
lam, quæ tum ex figura Bocconi, tum fecundum fpecimina a Boccono G. Sherardo
communicata, florès parvos habet, abutraque 8c noftra ètiam diftinftam ipeciem
eflfe. Cum Sicula eadem eft Eruca minimo flore Monlpelienfis J. B. Hift.T.II. L.21.
p. 862. fi corrigas folia, quæ J. Bauhinus jufto acutiora fafta queritur. Hancin
mûris 8c inter làxa nalci 8c Bocconus. 8c J. Bauhinus referunt ; noftra vero maritima
eft. Petiveriana 8c Plukenetiana figura ab invicem non difcordant : Petiverus omi-
fit flores, quos Plukenetius valdeparvos appingit, quibus, ut 8c filiquis bréviori-
t,u?»..graciliçribus, foliilque in caulibus pluribus, cum noftra conciliari nequit. Si
Plukenetius legiiïèt delcriptionem C..Bauhini, flores làtis magnos longis pediculis
infidentes tribuentis, non fuiflèt abufus èjusmomine 8c pro ipfius planta figuram
fiippofuiflèt^lùam.. Animadvertitur etiam diflèrentia inter figuram Plukenetii 8c
Bqcçoni in Synopfis Stirp. Brit. Editione tertia p. 297. Nimis tarnen fecure ex
Plukenetii auètôritate fynouynia ibi recenfitu. timf. Qu um ca. impiimci etur editio,
Editori relatum erat , Siculam elîè eam Ipeciem, quæ in Britannia Iponte nafcitùr.
Ex quibus conficitur novam plane eflè hanc Lhwÿdianam fpeciem, quæ'.pro
Rajana habita inventori fuit, nec immerito, cum tamparumfueritnota, cu'mque
eandem eflê vei lolum nomen Raji lùadere poterat. Si qui Herbariæ rei gnari ■ in
Euboniam lèu Moncedam navigabunt, vel Cumbriæ oram maritiruam adibunt,
obfervent diligentius, quænam ibi nafcatur planta, quæ fi eadem fît cum noftra,
damnandæ erunt icônes Petiveri.8c Plukenetii.
ERVXJM ORIENTALE ALOPECUROIDES
T È R E N N E , F RU C TU L O N G I S S IM O T O U R N . IN S T .
R. H E R B . CO R . P. X X VI I . T. CX1 I. F. 136.
RA d ix longe lateque répit 8c perennis eft, e qua plures fingulis annis fur-
gunt.caules refiti virentes, ftriati, calami craffitie, altitudine cubitali 8c majore,
in quibus ab imo ad fummum ulque folia nafcuntur e decem 8c pluribus pin-
narum paribus, cum impari in extrema cofta pinna, compofita, oblonga, venis le-
videnfibus prædita, fuperne fàturanter viridia, inferne ex viridi albicantia 8c feri-
ceis pilis alperlà non hac tantum parte, fèd 8c permargines 8c Ihperiore parte, lèd
minus hic, ob. viriditatem prædominantem, conlpicue. Ceterum caules ab imo non
ramofi funt, in luperiori vero parte e fohorum alis ramulos aliquot emittunt, fimi-
libus foliis, fed longe minoribus 8c magis incanis cinctos, fuprema autem caulis
pars