H o r t i E l t h a m e n s ï s . 109
vifum.” Ex quibus quis Corni. eflèfpeciem amplius dübitet? Accèdunt folia, quæ
figura 8c venis fuis Cornum non male reprælèntant. Porro non tantum hujus
plante fpecimina belle ficcata cum floribus & fruftu, lèd 8c imaginem præterea
idem mifit, quam, quoniam Clufii figura fruflum male’repræfëntat -, flore autem
plane deftituitur, æri ut incidatur, eo magis dignam judicavi.
Flores feorfum figura prima, fecunda, tertia 8c quarta, magnitudine naturali^
quinta, fexta & feptima auéta magnitudinë, oflava, nona & décima officula, quæ
fecundum longitudinem ftriam, loculamenti indicem, habent, exhibentur.
Flures nafcuntur in Americæ Provinciis Septentrionalibus Corni fpecies, quæ
perianthium habent amplum 8c. Ipeciofiim, a Plukenetio 8c Rajo enumerate, duæ
vero novae lünt in Phytophylacio Sherardino, humiles, ut noftra, 8c repentes,
perianthio fimili, fed flofculis luteôlis præditæ, quarum altera a Sarraceno trant
millà, & Cornus pumila repens, Herbæ Paris facie, diâta fuit, ideo quod folia fil-
periora, illius inftar, difpofita lint; altera vero Sarraceniana adhuc minor eft,
biuncialem & triuncialem altitudiriem non fuperans; foliisj prater fuperiora, quæ
quatèrna & fena ex eodem principio, Herbæ illius inftar expanlk, deftituta, quæ
ex terra Sinui Hudfbriio adjacente allatafuit.
Ceterum;rioftræ:fpecieiiÿnonymafunt: Periclymenum humile C. B. Tin. p. 303.
Periclymejnüm parvum Prutenicum Clufii J. B■ Hift. Tlant. Tom. IL L- 15. p. 108.
'Chair, p. r i 4. Periclymenum humile, fruftu rubro minore Muni. Cuit. p. igs,
Periclymenum humilè,. flore flori innato Th. Barth. A3 . Hafn. Vol. IL p. 346:
Alflne'iaccifera Suecorum Rudi. Tatr. Hort'. Upfal. Periclymenum humile, flore
fuper florem Kylling. Vir. Dan. p. 119. Periclymeno accedens planta monanthos
noftras Hift. Qxon. T art. I I I . p. 535. n. 4. Herba Paris flore magno, polycoccos,
èdulis BAS. Fil. Lapp. Illuftr. p. 11. Mefomora alba, baccis in cOrymbo rubris
■ Fjufd. Aâ. Lit. Suec. A. 1720. p. 98.
In Northumbriæ. montibus Chevioticis in latere occidentali feptentrionalis partis
mantis altiliimî , ôt in FentlandîciS' monribus Scotiæ copiofè nafci refertur in
Raji Hiftdria 8t Synopfi Edit. III. p. 261. InFionia annotante Burfero in Horto
Sicco (fignificante D. Celfio) & teftante Kyllingio in Vir: Dan. magna ejus copia:
in Smolandia,Helfingia, Geftricia, aliilque terris borealibus ubertim glifcit, re-
ferente eodem Celfio. In Horto Elthamenfi plantata nec flores nec fructus adhuc.
dédit.
CORONA REG A L I S L I L 1 I FOLIO, CREN
A T O T. X C I I . F 108. T. X C II I . F. 109:
CUj as fit fpeciola hæc Bulbofa, equidem compertum non habemus, lufpica-
mur tarnen e regionibus Tropico Capricorni fubjeftis adveâam fuiflè, & natale
lôlum ipfi forte elle Promontorium Bonæ Spei, unde tot novae 8c inauditæ
plantæ prodierunt, cum florendi tempus ea temporis periodo, qua Capenfès, noftro
cælo nondum prorfus aflùefa£tæ, flores ferre folent, circumfcribatur, nempe hie-
me noftra, qua in contraria globi parte æftas viget.
Sole Cancrum ingrediente nova protrudit folia lubrotunda, atro-virentia, 8c co-
ronam illam foliaceam (de qua mox) a primo ftatim ortu oftentat, quæ lènfîm len-
E e teque,