J h l O R T I Ü L T H A M E N S I S . 159
'Plant. Tom. III. App■ p■ 24,5. n- 18. noftri fynonymum exiftimp. An vero hue
referri queat, Geranium batrachioides Americanum maculatum. ruberrimo flore
Herm. Tar. Bat. p. 180. 'ubi ablque figura & minis breviter deferibitur, dubito.
Hermannùs fui folia latiora & rotundiora dicit, quam Geranii montani fufei, &
nigricantibus maculis infignita. At noftri fegmenta, quam Geranii montani fufei,
longiora & anguftiora ftmt, pallidifque potius maculis lutefeentibus diftinfta : flores
autem minime rubri funt, led femper ex purpureo obfblete cærulefcentes. Ce-
teroqüin illud Hermannianum qualè fit, me latet.
g e r a n iu m b a t r a c h io id e s b o h e m ic u m ,
C A T SU L IS X IG R I S H IR SU T IS T. CX X X Ï I L F. 160.
FEcë^lam hujus; plantæ figuram ante, qualnin Hiftoria Oxonienjiàelvg\?&a.m
•reperirem, nempe Tart. II. SeSl. K Tab. 1 5. fig. 1. ubi Geranium annuum
batrachioides Bohemicum, purpuro-violaçeum, dicitur, & pag. 511. Geranii an-
nui minoris batrachioidis Bohemici, purpuro-violacei nomine deferibitur, led nimis
generaliter St fuperficialiter, St quoniam figura étiam minus bona eft, 8t de-
feriptionem St figuram meliorem exhibere volui. Præftat delcriptio, quam dedit
Rajtts Hijl. Tl. Tom. T I. p. 1063. num. 39. ubi lequentem in modum delcribit Sc
,, Geranium Bohemicum, batrachioides annuum, femipedali, inquit, altitudine aft
„ lurgit. Folia kmgilfimis infident pediculis, Geranii Fufei quodammodo fimilia’,
„ verum minora, pallidius virentia, molli St incana lânugine utrinque obfitâ,
„ Caules in binos dividuntur ramos, ad quos hinc inde apponitur folium, eque
„ iplo divaricationis angulo pëdiculus longiflimus exit bicornis, binos in fummi-
„ tatë flores geftans, pedicellis privatis uncialibus fuftentatos, purpuro-cseruleos,
„ faturatioribus lineis purpureis ftriatos, petalis latis obtufis, crena in medio incifa
„ bifidis St velut cordatis. Flores delapfi relinquunt roftra uncialia, craffiufcula,
„ inmucrones acutosfenfim tenuata, per maturitatem nigricantia, quorum bafes
„ circumftant utriculi quini, ut in reliquis congeneribus, .turgiduii, pariter nigri-
„ tantes, totidem lemina fufea, majulcula reniformia continentes. Semine ad ma-
„ turitatem perduÉto planta ipfa radicitus exarefeit. In ramulis ad fingulos nor
„ dos bina apponuntur folia, ex eorum autem finubus pediculi alternatim exeunt,
„ non bini oppofiti, fenfim breviores, ad fummitatem ufque. Floribus delapfis
„ turn caules fummi, turn pracipue florum calyces pulchre rubefeunt.” Cui der
feriptioni addi poteft : Caules plantæ in Horto cultse eflè pedales 8t fefquipeda-
les, ad genicula nodolos, non furreftos, fed in latera lparlbs 8t multum ramofos|:
pediculos communes florum non tam longos eflè, ut dongiffimi dici mereantur:
flores elfe mediæ magnitudinis, parvos potius, quam magnos, (perperam autem
f it magnos vocat Morilonus) lineis aliquot latiufculis purpureis ftriatos : roftra St
femitium capfulas ab initio viridia, per maturitatem atra St hirfuta elfe: femina
majufcula, oblonga, teretia, maculis fufeis variegata eflè, quorum capfulae cum ro-
.ftri parte, femicirculi inftar in fe flexæ, a columna media roftri abfeedunt : totam
plantâm molli hirfufia, non incana, Fed, in Horto quidem, virente obduâam,
nonnihil graviter olentem 81 vifeofam elfe, ita ut femina pilis unguinofis irretita
calycibus 8t foliis fæpe adhæreant. Ceterum folia pilis tenuibus. brevibus undique