stvïij O E 5 E R V A T I O N E S
Mihi porro referre liceat quod ipfemet expertüs Turn Wt
quidam epiftolâ quam opinor effe Ifocratis , etfi hæc in
nullâ extat fcriptorum illius editione. Epiftolam hanc,
fcriptam ad Archidamum Lacedæmoniorum regem 5 Hoef-
chehus in fbam Ehotn editiortem induxit, ut quæ allatâ
fuiffet ex Italia ab Andrea Schoto. Quum ego textûs plurâ
Icca emendaviffem , & emendationes meas recepturus effent
in textum ut evidentes , eas ferè omnes, non fine magnd
voluptatis fenfu confirmatas reperi in duobus biblio-
thecæ rcgiæ manufcriptis codicibus. Qui duo codices (î
non extitiffent , num igitur in textu meilda reliquiffem ,
répugnante fenfu & ratione ? num paffus effem bis velutî
oifèudiculis leétorem impediri, quum ipfi poffem offerte
fcriptionem puram , liquidant , & omnibus omnino fale-
bris expeditam ? «■ Græca dedi, inquit doflifîîmus Gro-
« tius j innumeris locis eirlendatiora, tùm qubd fenfum ,
« tùm quôd carminum leges attinet, paràm ex conjeciurâ
« meâ & amicorum qui in notis nominabuntur, partim ex
« libris quos ex "regia bibliotheca comitate viri cl. & erudi-
cc tiffimi Nicol. R.igaltii naftus fum.Nam in ipfum textum
ce emendationes recepi quo minore cum offensa legeretur j
ce ejus autem quæ antè apparebat leftionis, in notis feci
cc mentionem ( 1 ) . 5>
Habenda ratio eft textûs, viri ifti inquiunt aut timidioris
aur pigrioris ingenii, qui textui corrupto tanquam rei facræ
parcendum exiftimat, aut qui facilius ducuilt& commodius
menda exferibere quàm eadem fanare. Habenda ratio eft
textûs. Ità fané fi purus ille & liquidus niteat ; nam fi evideiï-
rer adulteratus fuerit , habere rationem textûs nihil effet
àliud quàm habere rationem damnorum quæ ab indoftis aut
(1) Difta poetarum quæ apud Stoboeum exilant. Paridis, rtfrj ,
in-40. in Prolegomenis E. Ceterùm folius Grotii hîc laudavi autorita-
tem, quum potuerim etiam laudare Canterum, Scioppium, Hemilerhir-
fium , Taylorum, Reiskium, 6c permultos alios, qui omnes opinantut
temerariis, ab improbis aut inattentis hominibus, textui
illata funt. Non , mehercule, textûs tune habenda ratio
e ft, fed feriptoris ipfius quem manus feribentium ità mi ferè
deformârunt , atque omni ope eft connitendum ut ipfii
priftinus decor, quem abftulit temporum iniquitas , quâ
lic e t, reftituatur. Eft tarnen , fatebor ego , eft quatenùs
ratio haberi debeat ipforum etiam mendorum quibus foe-
dantur feripta vetera; nempè fi ea fpeèfcentur tanquam quæ
primigeniæ leètionis veftigia contineant , quibus veftigiis
ad illam adiri pofîit. Quicumque ifta menda alio fpeeftaret
modo , is rationis fanæ documents , fimulque feientiarum
& humaniorum litterarum progreflibus adverfaretur.
Clariori adhuc & invidto, fi poffimus , modo demonftre-
mus poffé aliquando in textum induci eas etiam emendationes
quas nullus fuppeditat manuferiptus codex. Ut enim
editori liceat textum aliquem immutare ex propriis con-
jecluris , oportet textum hune evidenter elfe corruptum.
Quis porro textûs eft evidentercorruptus ? is nempè qui quum
fermonem barbarum aut nullum omnino fenfum exhibeat,
déclarât evidenter ledtionem illam primariam evanuiffe.
Inventa autem reftituendi ratio vel evidens eftvel duntaxat
probabilis. Si evidens fuerit, in dublum nequit revocari
quinpræponendafit, ut in textum recipiatur, ilia leftio quam
liquet veram effe & genuinam feriptoris leftionem, huic
quam omnes fatentur ab illâ effe prorsùs alienam. Jam fl
reftituendi ratio fuerit tantùrn probabilis , num, quæfo, ea,
letftio præferenda eft quam confiât non effe leétionem primariam
, ei quam valdè verifimile eft effe vulgatam ab ipfo
feriptore leélionem. Hinc patet primo licere emendationes
textûs corruptos aliquando pofte emendari ex ipfis editorum conje&u-
ïis ; atque hîc vereor ne mihi exprobretur quod magno apparatu id
demonflrandum fufeeperim quod apud doctiffimos quosque & optimè
cordatos confiât.