M O T A C I L L A ,
R U B E C U L A;
S Y L V I A ,
S Y L V A T I C A ;
H E T
R O O D B O R S T J E .
W el voornaemelyk in het Winteriaizoen vertoonen zig in onze hoven, boomgaerden en
moestuinen de R oodbo rstjens . In den zomer zig aldaer niet zoo zeer laetende vinden, heeft
hunne afweezigheid de aenleiding gegeeven tot het vry algemeen aengenomen verdichtfel, dat
dezelfde vogeltjens, die wy P ae pjen s noemen, de R oodborstjens zyn, veranderende tegen
het Zomerfaizoen hun gevederte. Zoo drae de Lente ruimer voorraed van Infekten aenbrengt
kiezen de laeftgenoemden eene andere woonftee, even als wilden zy de verkeering onder aller-
leye pluimgediert zoo veel mogelyk ontwyken. Voor de Menfchen ondertusfchen zyn zy zoo
weinig fchuuw, dat, als men by winterdag ofin het vroege voorjaer, naer geleegenheid, aen
’t omlpitten en toemaeken van den grond bezig is, zy meermaelen den arbeidcr onafgefcheiden
gezelfchap houden, en naeil: zyne zyde (om zoo te fpreeken) op de meft en aerde, die by
haere oplmyting ui omlegging' in Itukken Dreeiu., ¿.cca uueritig Ruumeu zueAcu uaui tie tfaer in
mogelyk opgefchoolene Infekten. Hunne makheid gaet zelfs zoo verre, dat ,zy (bmtyds tot
in onze Iandhuizen by den winter koomen, om eenig aes te vinden. Die gemeenzaemheid en
gezelligheid omtrent de Menfchen heeft hen overalbemind gemaekt, en men Ipreekt van hen by
groot en klein, als van zeer lieve vogeltjens. In den Zomer hunne natuurgenooten, uitgezonderd
den Merel, fchuutvende, leeven zy, ieder paer op zig zelf, zoo eenzaem, dat ’er een Ipreekwoord
van gekoomen is, ¿¿n bomgaerd voedt gern twee Roodborfijens. Z y hebben (vooral de Mannen,)
een zeer bevalligen zang; en ’er zyn plaetfen daer men hunne jongen al vroegtydig uit
de netten neemt, om z e , even zorgvuldig en met dezelfde toebereidinge van voedfel als de
Nachtegaelen, op te kweeken, ten einde met dezelven, in kooitjens opgehangen, de vertrek-
ken te vertieren, en de huisgezinnen met hun liefelyk gezang te veraengenaemen.
B E S C H R Y V I N G .
Het R oodborstjes mannetje is van het wyfje niet veel onderfcheiden: Ze zyn naegenoeg
even groot, en hebben over ’t lyf all dezelfde koleuren van vederen Z y dragen hunnen
naem naer ’t Oranje, waer mede hun Borftpluimaedje afgezet is, en welk van de rosfe ko-
leur der Paepjens zeer veel verfchilt. Dit Hoog Geel ftrekt zig, van den bek en onder de
oogen af, tot op de boril toe, volgende voorts tot aen ’t einde des onderlyfs een bekleedfel
Y 2 van