¡8, E C .Ü R y I R o s T R A : , 0F K L 'ü I T.
B E S C I ' « I f I » G.
De Keuit heeft vier Vingeren, dric van vooren, en eenen zeer kleinen, -die den grond nict
¡nakt, van achteren. De voorften.zyn alle drie ßunenverknocht door een taei Vlies: Allen zyn
izy-voorzien van Nagelen die zwart zyn. D e Pooten zyn.zoolang alsheHyf, en hälverweg
ideDeyr»gef>luitnd;, hunne köleur is loodblaeuw, en zy zyn zoo fterk gefpierd, zelfe aen alle de
■gewichtendervingeren, äfedievaneenigetnybckendcZwcmvoet Deeze$pierenttaenvoorop
Ae fcheenen en boven op de.vingeren des vogels: Hy kan hicrdoor ongemeen fnel voortloopen.zeer
•veelgezwinder nog dan dcikicvit .Zyn iMisongctand, horizontacl een weinig gedrukt, meer
dan 3duiraenlang, zwart,, en aen hctvooreinde der beide nebben achterovcrgeboogen. De Neut-
gatm zyn horizontacl ftreepswyze en naeuw. De Tong is zeer kort en gaef. Klootsronder dan
van andere vogelen is de 1Cop, van boven tot verre op den Nek bckleed inet zwarte vedertjens,
■van onderen,, 'gelyk de hak, wlt.gepluimd De Doge» zyn zwart., en omringd met donker
.blaeuwe oogleden De Romp, (gelyk de reit., alhier naer’t leeven in zyne waere grootte af-
.afgebceld,) vertoont zig zwartbont van boven, en gcheel wit van onderen. Het wit bekleedfe!
.van den bovcnrug eindigt .tusfchen de fchouderen puntig, en van daer is de reft, wanneer de
vogel met gedoten’ vlerken flaet, meeft zwart; op het welk echter het witte VIerkdek, en het
wit pluimaedje hälverweg de .zwarte fiagpmnm, zeer fierlyke aflcheidingen maeken. De uit-
gefpannen wieken hebben eene vlugt van a\ voeten. De witte Staert heeft 12 beltierpennen, die
■gelyk af, en ruira 3 duimen lang zyn.: De Vlerken bereiken, tocgevouwen, deszelß einde.
A E N T E K E N I N G E N.
De K lu it .wordt aen onze laegere duinvatleyen, op het Koegras, op onze eilanden , vooral
op LVieringen en Toxel, gelyk opk in Zeeland,, gevonden. Hy loopt aezen op de fchuine kanten
oi den voet Zuider-zcedykcn, op de itemden en begroeide banken, en fomtyds meer
binncnslands in de drasliggende velden en aen de llaotkanten. In de Wieringerwaert heb ik
’er aen de buitendyken zeer veelen wacrgenomen. Z y waren’er in 1754 zoo menigvuldig, dat
men ze, gefchoten, overal in de boomgaerden hing, even ab Äekfters, tot affchrik van ’t genagelte.
Z y maeken ter broedinge geen Nell; leggende in het Buiten-duin haere Eijeren,
zelden meer dan 4, op den blooten grond. Deeze eijeren zyn vuilgroen met dpnkere fpatten.
De Onflerflyke heer Einn&us tekent in zyn Syfiem Natura aen, dat deeze vie len naer
Itaue verhuize». Ik heb’er, om de adtien van de bekken naetegaen, in eene menagerie, waer
in een digtbegraeide kom was, dagelyks voor my gehqd. AU zy aezen, k hunne geßake door-
gaens gelyk hier nevens in de tckening ftaet uicgedrukt Z y zyn zeer gocd om gegeeten te
worden. Aen den buitonvoct onzer Zuider-zeedyken zuk gy dikwerf geheele velden van flab-
benvindcn, im dewelken het krielt van zeer kleine Aliekruikjens, en van andere infekten, en
’t zal u zelden misten, m den Zotner, by goed weeder, de Kloitbn , daer op
aezende, in die ftreeken aen te treffen; Hunne gevliesde Pooten
koomcn hen hier toe wonder wel te öade.
f l
1