O B . T O S U S .
ORIOLUS, GOUDMEREL,
O F
W I E L E W A E L
D e Natuufhifloriekundigen zyn het riiet-ecns overdeplaets, welke men aen deezen fraeiien
Vogel in het Samenflelfel van ’t Pluimgedierte hebbe te geeven. In bek en lyf, zegt Willugh-
<bey ,(*), in grootte, en wyze van leevensonderhoud, komt hy met de'Lyfleren ol Mer eien over-
,-een. ’Erisby Klein (**) geen twyfel aen, of de Wielewaei een Lyder zy: Zyne in tween ge-
Ipleetenc Tong, zegt hy, kan hem tot gcen Specht macken, gelyk hy door Sci-iwenckeeld (***)
•en anderen gemaekt was; die hem den Specht noemden dewelke zyn Neß hangendmaekl; wel-
. ke byzonderheidiuiß eene reden aen Klein dunkttezyn, genoegzaem, om’eruittebefluiten,
. dat hy geen Specht-.is. .Brisson (****) hcaidt hem vpor eenen yogel- uit het gezin der Lyßeren:
Maer Linn*üs .® oordeelt het verfchil. tuflchen de bekken en tongen van Lyßeren en Wielewaelen
groot genoeg , om hen m önderfcheidene-Rangen en tot zeer wyd verfchillende' Gedachten
■ te brengen. ln den Aekßeren-rang moet men by hem naer onzen Goudmerei zoeken; daer meti
hem in een Geflacht -van naer Ravens ■ o f Kuuwengelykende vogelen, [CoraCiäs door deezen
wydvermaerden-Heer genoemd,] zal geplaetfl vinden. Byaldien Linn/eüs altoos aen zig zelF in
zulke plaetfingen gelyk wäre, zou men te meerdere reden hebben omin zyn oordeel te berußen:
Nu kan men-niet, inditgeval; omdat de Groote Man in eene andere geleegenheid zig weinig
:toonde te bekreunen over het verfchil in’t maekfel van de Tong .eenes vögeb. Volgens hem is
een der Merken van het - S p r e e u w e n - g e s l a c h t eene nitgezoomde en fpitfe Tong. Maer, zietl
hy zelf heeft niettemin tot dat geflacht den C i n c lu s , of W a t e r m e r e l , [by ons W a t e r s p r e e u w , ]
wel goedgevonden t’huis te -brengen '-(ff); niettegenflaende die vogel zeer duidelyk (even als de
W i e l e w a e l ) eene in tween gejpleetenecong heeft ( f f f ) ; weshälven men met even het hetzelfde
recht, waermede de Heer L in n jE ü s een Watermerel tot de Spreeuwen gebragt hedft, den Wie-
lewael tot de Mereb of Lyflers brengen'kan: En belangende herklein'verfchil tuflchen het wat
meer of min, wat -platter of ronder, Mesvorwige maekfel der Bekken, en tuflchen het nedergeboo-
gene en het voorwaerts omgekremde van derzdver bovenße Nebben (|); dat doet zoo weinig af om
eene Rangs verfiheidenhetd en om eei? verfebillendheid van Geflacht te bepaelen, dat’er geen
einde aen de vermenigvuldiging zou zyn van de eene en de andere, indien men all dat kleine on-
derfcheid ten-regel flellen zoude. Welis waer, L in n z e u s geefc het ook als een Merk van’tLys-
teren geflacht, -dat de Neusgaten half met een vliesoverdekt zyn: het welk in onzen W i e l e w a e l
zoo onderfcheidenlyk geene plaets heeft-: Doch’t isby LinnjEüs zelf wederom hiermede zoo
gelegen, -dathy zig daer aen niet veel-ichyne tefiooren: Immers, volgens hem, zyn in het Ge-
flachts-merk der Spreeuwen, de Neusgaten geßeld van boven gezoomd te zyrr; terwyl hy echter
-van den vöorgemelden C i n c l ö s of W a t e r s p r e e u w -uitdruklyk efkent, -dat zyne Neusgaten ly.
,kans gebeel geflootm o f overdekt zynmet een flaefje (§§). Wy-verkiezen dan met K l e i n en B r is -
• s o n den Goudmerei voor een’ foort van Lyfler te boek te flellen, als voldoende in allen deele aen
.de Geflachts Kenmerken welken-ons-door den laeflgenoemden zyn opgegecven .(§§§).
JDie Kenmerken van het Lyßerengeflacht zyn: _ . . ^
.Vier Vingers zonder tuflchenvliezen; drie van vooren , en den van achteren;
fallen.genoegzaem tot aen hun’oorlprongvan elkanderen los.
De Deijen zyn tot aen de knie bepluimd.
De Bek is recht, van boven bolrond, en de dikte van deszelß grondfluk
is evengroot als deszelß breedte.
De Bovenße Neb heeft een Ipits welk aen weerskanten gerand is.
;Het Spit.s der Bovennebbe is ömtrent recht
® E $ C -H R Y W | N G.
Deeze zeer fchoone Vogel, die in flerkte van koleuren zooverre van onsgemeene gros afwykt,
dat men hemeerder voor eenen Oofl-of Wefl-lndifehen, dan voor eenen Vaderlandfchen, aenzien
zou,
ig - n a c : S c iy ¡ ¡ g l pag a®. H |
\ ( * m ) Brisson. Omitholog. Tom. I . pag. 247. Jupenore apice aefltxo. ß minrinata & mir Bai l im ™ . Syfl. Na. Sdit. X. p a gT icv . Wo f ü * mopm. ec pag. Ib»k. i«*S. pag. ii7. iffl. tonbalmMlafatckuß.
(tt-t) U itg iz o c iite V ek iuxdeuhgeh. ie Stakje. Uadz. “ I. en fi- -(55Ö Baissow. «blt pag. 213-