R U N D O ,
P O M E S T I C A,
O F
H U I S Z W A L U W .
elke naemen men aen eenig ding geeve, isom ’£ even, als men flegts een en ’t zelfde
ding’er door verftae. Dan, die fchynt geene plaecs gehad te hebben omtrent ons tegenwoordig
voorwerp., De Heer JLinn/eus , die in zyne Sweedfehe Fauna (*) den Huiszwaluw eerft,
dan den Boerenzwaluw, vervolgends den Gierzwaluw, en daer nae den Oeverzwaluw had op-
getekend, heeftin zyn Syftema Natur.ee 0 van den Huiszwaluw den Boerenzwaluw, en van
den Boerenzwaluw den Steedfihen zwaluw gemaekt. Deeze Urbica, Steedfche zwaluw, wordt
ondertuflehen door den Heere Klein (§) aengeduid-als die zelfde Zwaluw te zyn, wiens Staert-
pennen, uitgenomen het middenfte paer, met witte vlebken getekend zyn; eene byzonderheid,
welke door Linn.*us, in de voornoemde Fauna, als een onderfcheidend merkteken van den
Huiszwaluw was ter nedergefteld; doch welke thans door hem, in het Syftema, wordt toege-
fchreeven aen den Boerenzwaluw. By Klein wederom is het de Ruftka, o l Boerenzwaluw, die
kaftanjebruin o f roeftkoleürig van Wangen en Keel, en op den Krop zwart, en dezelfde van
Linweus is, die geene Vlekken op den Staert heeft:: terwyl by deezen laeftgenoemden Schrj'-
yer, in de Fama, de Domeftka of Huiszwaluw, (niet de Boerenzwaluw.) befchreeven wordc
als Geelbruin van Keel en Vvorboofd.
In deeze verwarring oordeelde ik bell den Ouden bynaem, van Domeftka, terbetekeniile van
den H u i s z w a l u w , aen ons tegenwoordig Voorwerp telaeten behouden.
De K e n m e r k e n van het Gedacht der Zwaluwen zyn,
Een zeer körten of kleinen Bek, die iet of wat omgekromd, eenigzins Elsvormig,
en van achteren plat nedergedrukt is.
Eene Gaeping deezes Beks die wyder is dan de grootte van den Kop.
B E S C H R Y V I N G .
' Zeer gemeenzaem en overvloedig houdt deeze Zwaluw huis in onze Hallen, .fchuuren, en on-
der de daken onzer opene gebouwen. De naer’ t zwart trekkende donkerblaeuwe koleur van
zyn Bovenlyf is glanzig. Het Onderlyf is wit met iets rosverwigs gemengd. “Terwyl zyn Voor-
ßoofd, IHangen en Keel roeßkoleurig o f kaftanjebruin zyn , is. zyn Benedenhals op den Krop
donker blaeuw. De Vlerken, die toegevouwen tot het einde der kortfte vederen van den ftaert
reiken, hebben 18 zwarte pennen, ichitterende het geheele Klerkdek uit den blaeuwe. ’Er heeft
eene langzaeme toeneeming plaets, naer de punt der Wicken toe, van de eerfte Slagpen af tot
denegende; doch de overigen worden, daer en tegen, langer by opklimminge naermaetezy
digter by het L y f des vogels naderen. Deeze laefte Vlerkpennen zyn ingerand. De Staert
is zwart, en ftaet als een tweetandige Vork van een: Zyne Beftierpemen zyn 12 in getal, en
hebben allen dezelfde lengte niet. Allerlangft zyn de buitenften, die, lpitfer aen de einden,
de naeftvolgende zeer ver vooruitfteeken. Alle deeze flaertpennen zyn, uitgenomen de twee
middenften, met eene witte vlek getekend. Kort van nebben is de Bek, van achteren plat nedergedrukt,
van vooreneen weinigjeomgeboogen: Deszelfs Gaeping is zeer wyd, en van binnen
geel, gelykookde Dong, die breed, kort, en in tween gefpleeten is. De Neusgaten zyn
ey-
Linn/ei Fauna Suectca. Edit. 1 746. pag. 90. 91. 92, (5)- Kmin Ordo Avium, pag. 82.
(t) LiNiWE: Syftema Natura. Edit. X. Tom. I. pag. 191. 192.
H 2