T R I N G A, V ANE L LUS ,
GA VIA, VULGARIS,
O F
D e
K I E V I T .
d ^ T b e r ^ v in g l aenmerktykeTafbrekfchynm B S g E
too door wyze en gunftge fchikkinge der — i S voor ons Ü Ü W H I
veelheid van d.t gevogelte overig. Nuttig is her z e L e n dienftig in meer d l l f o Ä
Onverbeeldelyk taUooze menigten van allerlye gewormten en Infekten, die anders, o ~ d d
voordeevende en voortteelende, wel haeft tot verderf van onze veldvoortbrengfelen een! mach
tige overhand bekoomen zouden, worden ’er van ’t vroese vooriaer af rnr in f u r y !
Kieviten opgeruimd. Het Vaderland heeft uit deezenllfdegeene kleine v e r ^ S S t e
wormverflmdend geflacht van deeze vogelen; terwyl het ook van dezelven e L ja e d y b v e r
nieuwde voorraed ontfangtvan Etjeren, die, daer zy onzen rykeren ingezetenen tot eene be-
geerlyke lekkerny ( ) verfirekken, längs deezen weg menigen armen landman en zyne afge-
richtte jongensin den Lentetyd een goeden ftuiver gelds doen winnen. Voegt men hier b y '
dat veele menfchen m den herfst gebruik van dit gevpgeke maeken, als van een Wildbraet tot
fpyze, dan meen ik met recht onze K i e v i t e n te mögen en te moeten plaetfen onder A z ’ zeer
mmge en dtmfltge. yogelen des Vaderlands. Maer zy zyn teffens, zeer zeker, eene voornaeme
plaets waerdig by onze Scboone Inlandfche vogelen ,’T is hunnedagelykfchegemeenheid, overal
m onze velden, waer aen is toetefchryven, dat zy, op ’t ftuk van fraeiheid, niet veel in aen-
merkmg genomen worden: Wat zoude men’er een ophef van maeken, indien zy flegts nu of
dan eens en in zeer klein getal ontmoet werden? De Italianm hebben hun het recht gedaen
van’erden naem van Paeuwtje aen te geeven , in navolging mogelyk van de laetere Grieken
die hen Vddpaeuwen of IVilde Paeuwen noemen.
De K i e v i t , by ons zoo geheeten naer het geluid welk deeze vogel onder ’t vifegen
behooit, (onder de Steltloopers,) tot het Gezin der Tringa vanLiNNEUs, wier Kenmerk by
dien alomvermaerden Schryver (f) beftaet in een
Bek die rondachtig, en zoo lang als de Kop is; en in
Viervingerige Pooten, aen welken de achtervinger flegts van ¿¿n Iid is, en van de
aerde opgeheven ftaet.
Maer de zeer beroemde K l e in , weinig belang in deeze laetftgenoemde byzonderheid Hellende
tot het opmaeken van ’t Kenmerk, omdat ’er onder‘de Plevieren, zegt hy, zyn, die
zulk een achtervinger hebben, en anderen, die hem niet hebben (§ ), brengt den K i e v i t onder
het geflacht van gevogelte, welk hy Gavia noemt; en tot het welk, volgends hem , de Plevieren
en Morinelim of Sluipers medebehooren. Het Standvaftig al hebben, en het even ftand-
vaftig niet hebben van eenen, ’t zy korter’, of langer’ , ’t zy van de aerde opgeheven, ’t zy
de aerde raekenden, achtervinger, is onbetwifibaer eene in het oog loopende byzonderheid , op
de welke men wel eene onderfcheiding mag grondveftigen: K l e in zegt wel, dat de Groene
Plevier niets heeft dat naer een’ achtervinger zweemt, daer de Graeuwe Plevier ’er eenen heeft,
die naeuwlyks ebne linie lang, en zeer klein is; maer ’t is, met dat al, een Achtervinger ,
hoedanigen de GroenePleviersnooit hebben; reden, waerom L in n /eüs dan, onzes oordeels,
te
recht dien Graeuwen niet by de Plevieren, maer onder de Tringa of Braekvogelen , ’’*t ■ huis
u
gebragt heeft. Hy is by hem de Squatarola.
( * ) Ova Belgis in delictis. LinNjEüs. ( f ) C. L in n ä i Syfi. Nat. pag. 148.
R
CS) J« T . K le in Ordo Avium, pag. 19.
Het