t i t u r t u r , de t o r t e l .
wetezydc volgende wordt hct wie allengskens minder, zoodat ’er acn de twee middenfie in ’t ge-
.hccl geen wit is.
A E N T E K E N I N G E N .
Zoo wel als deezen nu befchreevcn’ vindt men in Vrankryk ook den R in g - T o r t e l (zoo ge-
noemd uithoofdc van den zwarten Hals- o fNekbanddien hy heeft,) in ’tw ild e leeven en broeden.
Dien Ring-Tortel heb ik eens in ’t I io u t te I-Iacrlem in den zomer ontmoet; doch hy was, waer-
fchynlyk, uitecn’ of andere vogelvlugt van eene der omgelegene Buitcnplaerfcn ontfnapt. Noit
is my geblcekcn, dat die foort hier te Lande in ’ t wilde voortteelt; dit wel, dat de Ring-Torteis
met onze bovcnbcichrcevcn’ in 66n hok opgedooten zynde paaren cn bailaardcn voortbrengen.
, Zelfs zyn’ er gcvallen, dat een Doffer uit de eene of andere foorte van gcmeenc huisduiven zig ge-
■paard heeft met eene Tortelduivc, en dat daer van afllammelingcn zyn verwekt, die, over het
■gcheel, meerder van den aert cn van de uiterlyke gedaente der Tortel behouden dan des huisdof-
fers. Ligtclyk gact eene Tortelduif over om zig met eenige andere foorte te vereenigen. De Tor-
■tcls naementlyk zyn veel dartcler dan de Bofch- cn onverbasterde Veldduiven: Z y zyn zoo geil
vanaart, dat zy zelfs onnatuurlyke wecldcrigheden bedryven, wanneer z y, mannen by mannen,
, cn wyven by wyven, afzondcrlyk opgedoten zyn; en ’ t is eene louterc dwacling, dat men de Tor-
,uls in ’t ftuk der Kuiichhcid met loffelykheid van naem (*) heeft aengepreezen. In vogelhokken
idaer eenige paeren van Tortclen by elkanderen famenlccvcn, zullen de Duifjcs ras overfpccleres-
fcn bevonden worden; en aen dar -zwak zyn zy ook in den onbedwongen ftact van natuurlyke vry-;
;hcid zeer dikwils onderhevig. De Tortels munton boven de andere Duiven uit in ’t werk der nac-
jaegingc van welluffc. De doffer werptzich mecrmaelen voor de duive zoolaeg ter neder, dat hy
•met zyncn'bek den grond rackt, terwyl hy onder deeze diepe buigingen niet ophoudt zyne be-
Lcnde verzuchtingcn uittcboczcmcn: Hct duifje bcantwoordt dat züchten met gekir, en laet van
dien tyd.afgcnoegzacm niet nac te trekkebekken, en den dofferteftreelen, enzig met hem te
verluftigen, tot dat zy in het binnen kort famengefleept neft haere Twee (fomtyds Drie) Eijeren
legt: De doffer verpooft deDuif in ’t uitbroeden van dczclvcn; en zelden meer dan cenmael in een
üiizoen teelen zy jongen. Z y aezen op graen en zaeden, en ook op tedere fcheutjens en knopjens
van veld en boomgewafch, als zy niets anders vinden kunnen. Z y brengen, gelyk de andere Duiven
, in het neft hunne jongen op, door het in hun’ eigen’ krop ccnigzins taebereid of gedweege-
mackt voedfel in derzelver bekken uittefpuwen. In Vrankryk cn Italie, daer zy by groote fchoo-
len doortrekken, worden zy met ilagnetten gevangen. Men meft ze vet, gelyk de andereDuiven,
■indaertoegefchiktehokkcn , en telt hen onder de Lekkernyen. Hier te Lande wordt myn’s
wectens geen werk daer van gemaekt.
(*) E t Cailui Turtur at,quo Columba g tm n t , M s 0 Caita injprimii I S pudica. — Ambrosius , Deus Turturlbus infuilt hunc affettum, hatte vinutem Con*
lioenciae äeält. 6 k .