73 F U L I C A , . CHLOROPOS, OP W A T E R H O E N T J E .
jjet witte der gewoone Meyrkoeten. De onderfte nebbe is mede wel gedeeltelyk aen haer
grondftuk, een eindewegs, rood, inaer niet uit hoofde van zulk een Eelt-of-Waschachtig over-
dekleL De Kop des vogels is klein, en pronkt op ’t Voorhoofd met dat, plat daerop neder-
liggend, en ran boven aen den omtrek rond geboogen, bloedrood Eelt, het welk op tzwart
der hoofdvedcren niet weinig affteekt. De Oogkriugen zyn rood, en het onderft ooglid is kael.
De Vedertjens op den Keel zyn donker; maer ongevoelig naer beneden toe afheemende in
koleur gaen zy over tot loodblaeuw; terwyl, van al kort onder de oogen af, deeze loodver-
wige blaeuwheid van ’t pluimaedje een aenvang neemt, dewelke op den gantfen benedenhals,
de borft, en het onderlyf gezien wordt. Hierentegen gaet, van den Nek af tot aen ’t einde
van den Staert, een donker bruine koleur door, over den geheelen Rüg; zynde alleenlyk de
fchoudervedertjens een weinigje lichter. Naegenoeg dezelfde koleur is op de Wieken. De
einden, evenwd, der Slagpenmn zyn helder bruin: Dan, deezenzyn aen haere binnenzyden
uit den vaelen. De Mannen van deeze foort hebben onder den Staert meerder wit, dan de
Wyfjens, en hunne Buikvederen zyn graeuwer. De Deijen zyn, tot kort boven de knien,
overdekt met loodblaeuwe vederen, en de Schenkels, zoowel als de 3 Voorvingeren en de
Achtervinger, hebben eene uit den geelen trekkende helder groene koleur, om welke reden
de Vogelkundigen deeze foort C h l o r o p u s genoemd hebben. Van de Voorvingeren zyn de
binnenften de kortften: Met den Achtervinger, (die tweeledig is,) treedt de Vogel, zoowel als
met de Voorvingeren op den grond. Längs alle de Vingerleden loopt een final en ingeineeden
Vlies, het welk plat uitgezet de Waterhoentjens eene genoegzaeme oppervlakte doet beflaenom
luchtig over de Waterplanten en de liezen te loopen; terwyl het zelve hen niets ter wereld
verhindert, om 00k naer geleegenheid zig met omgekromde vingeren genoegzaem aen de Meyr-
bladen-fteelen en biezen te kunnen vasthouden. Hier toe dienen hen ookde fcherpe en bruin-
gekoleurde Ndgelen hunner vingeren. Als zy zwemmen, wipilaertcn zy by aenhoudendheid;
het welk de Meyrkoeten niet doen.
A E N T E K Ei N I N G E N.
’IC heb de W a t e r h o e n t j e n s , ten zy opgejaegd, zeer weinig zien vliegen, ofschoon zy eene
vlugt hunner vlerken hebben van omtrent 20 duimen. Z y aezen op de Infekten die aen de
Waterplanten worden gevonden, als 00k op zaeden en groenten. De aen ’t oppervlak der wateten
hangende rufpjens, uit welken de gepluimde Muggen en andere Tipulai voortkoomen,
en die by millioenen, gelyk men weet, in de poelen geteeld worden, zyn hun geliefd aes.
Het vleesch van deeze vogelen verdient onder de uitgezochtte Lekkemyen geteld te worden,
even gelyk 00k hunne Eijeren. Zy broeden ’er gemeenlyk 3 of 4. iedere reize. Of zy fom-
tyds driemael in ¿¿n faizoen broeden, weet ik niet; maer dat zy ’t tweemael doen, is my ge-
bleeken. De Eijeren zyn wit, met bruine, gevloeide, grootere en kleinere, doch zeer onre-
gelmaetig verlpreidde fpatten. Ik heb ze, met hun Neft, naer ’t leeven a%ebeeld. De Kie-
kens hebben van jongs af het Roode Eelt op hunne Voorhoofden niet: Langzaemerhand krygen
zy ’t: Evenwel kan men het in den Herfst al duidelyk aen hen zien. De W a t e r h o e n t j e n s
leeven zoo gemeenzaem niet in fchoolen of troepen by een, gelyk de Meyrkoeten. Zoodrae
de jongen voor zig zelf kunnen zorgen, verlaeten zy de famenwooning met
de Ouderen. Hun broeityd is van half Mey tot in July. Men
vindt deeze vogelen hier 00k by den winter.