f r i n g i l l a ,
S e H o E N I G L u S,
S L O O TM USCH.
cWJchoon deeze foort een veel kennelyker Ring draegt, dan de B o o m -M ü s c h , moet men hem
echter met deezen heftgemeldden niet verwarten. Ter onderfcheidinge noemde Wellughbey
hem den Ring-Muscb, die in het Riet neflelt. (*) Hy neftdt niet meerder in ’t riet, dan tu».'
fchen andere ruigten van grasplanten en biezen, plat op den grond, aen de kanten onzer (boten;
waer van daen hy zynen naem van S l o o t -M ü s c h draegt. Hy is onbetwistbaer zeker de
allerfraeift gevederde van onze Vaderlandfche Musfchen, gelyk hy.ook de fchuuwfte en wildfte
van allen verdient genoemd te worden. Linna-us omfchiyft hem, (ß.,-, de Vink met donkere
„ ftaertpennen, wier twee buitenften [aen iedere zyde] getekend zyn met eene wigvoimige
„ witte vlak; met een grys en zwart lyf; en met een zwarten kop.”
B E S C H R Y V I N G.
De Sloot-Musch is grooter dan de Ring-Musch, doch kleiner dan de Huis-Musch. De Mannen
van deeze foort, gelyk zy fterker afgezet van koleuren zyn, dan de Wyfjens, zoo zyn zy
°°k een weinig kloeker van ftuk. Z y verdienen elk afeonderlyk uitgeduid te worden. De
Mannen alleen zyn zwart van kop; en hunne Wyfjens hebben eene bruine met dofgeel fbeuw-
lyk gefprenkelde kalot. In beide de ICunnen zyn de kanten derNebben eenigzins naer binnen
geboogen. De M a n n e n , zwarc gevederd op den geheden kop toc aen den nefc, op den ftrot
en hals, hebben op zyde van de gaeping des beks een wit plekje, welk uit kleiner beginfelen
tot grooter eri breederuitloopende vederen achtervolgd word, die eenen helder witten Ring,
van een ftroobreed, over den nek en hals maeken. ,’T. bekleedfel van de Borli en Buik is
blaeuwachtig wit. De zyden des vogels zyn wit met lange zwarte ftriemen, die tot op de
Heupen loopen. De Aersvederen zyn wit en. ftrekken zig uit tot halverweg den ftaert. Van
den witten Ring af tot aen het einde van den ftaert zyn zy op de bovenzyde donker bruin
gevederd met zwaite plekken. De ftuitvedertjcns alleen zyn wat helderer, benevens de twee
middenfte en finalste ftaertpennea Van het koleurfel der Rugvederen wyken de vlerken wel
niet veel af, doch het Vlerkdek of de Schilden, zyn roeftverwiger bruin, en de vedertjens van
’t zelve zyn meer afgezet met helderer randjens. De Staert is meer gevorkt dan by de andere
Musfchen. Van zyne 12 pennen zyn de twee binnenften final en fcherppuntig en bruin, de
drie naeft daeraen volgende aen iedere zyde zyn zwart en van de twee buitenften, aen iedere
zyde, is de eerfte met eene zeer lange, de tweede met eene kortere witte en wigvormige vlek
ge-
(* ) WlUVSHDEiJ. Ornithol. p. 196. ( f ) LlNNAI Syfi. Nat. Edic. X. pag. 182.
X