7 o N O G T U A M I N O R A U C U P A R I A , o f S T E E N - U I L .
Woorhoofil en de Bol zyn gedekt met bruirie vederen , die fierlyk met langwerpige en gecl-
;achtig- witte ftreepjens afgezet zyn. Achter dit bekleedfel volgt in dai Nek een band van meer-
«der en zuiva'der witgevederte, hetwelk, van daeraftot tusfchen en over de fchouderen, afge-
•fcheiden wordt doof bruiner en vaeler pluimaedje, bezet met eenige weinige witte vlekken.
Van dezelfde donkere-koleür is de reft van den Rüg; terwyl de Borfl en de Buik overlangs en
onregelmaetig getekend zyn met zwarte en witte ftriemen, tot aen den Aers. De Deijen des
-vogels zyn gepluimd tot de knien toe; en de zeer fterke Booten hebben van de knien aftot
aen de toppen der vingeren toe een borMig overkleedfel, ter afweeringe van de koude. (*)
De Voetzoohen onderzyde d a vingeren zyn helder geel, en als met -kleine Wratten zeer digt
bezet, het welk deezen fcherpvogel merklyk dient, om zyri’ roof vasttehoudea Wat men ook
hier en daer in figuuren en befchtyvingen möge bntmoeten wegens 2 Voor-en a Achter- vingeren
van deezen Uil, hy heeft zeer zeker 3-Voorvingen en 1 Achtervinger, alle viel'gewapeild
met zeer fcherpe, kromme, en zwartachtige Nage/en. In iedere Vkrk td ik aen den Steen-
uil 2 a Slagpennen, de kleinften daerby genomen, maekende -te famen-eene vlugt van i| Voet,
<en reikende, toegevouwen, tot over de helft van den körten Staert. Haere koleur is donker
vael of bruin met witte plekken, en de voorfte of imalfte ftrook van ’ t wit gepluimfel der eer-
Ite Slagpennen is als getand, zynde de punten van dat gepluimfel haekswyze buitenWaerds qnt-
geboogen. Het Vlerkdek is eenigzins wit gefchulpt aen den rand, en voor ’t grootst gedeelte
bruin. De Staert heeft 12 even lange Beflierpennen, die mede over dwars vuil wit gepiekt zyn.
A E N T E IC E N I N G E N
Meer dan eens heb ik in ’t midden van den winter de Steen- uilen in ’t geboomte en in’t
veld gezien, längs onzen Duinkant. Wel eens^hier of daer in gaten van oud muurwerk, maer
■allermeeft in holen der boomen, woonen en neftelen de Steen- uilen. Z y fleepen in A pril
een weinig zagt ftroo enhooi, waer van zy meer eene Bedding dan een famengevlochten Nefl
maeken, om ’er haere Eijeren op neder te leggen. Deezen zyn meeftal 4 , ter groOtte van een
Tortel-ey, doch klootsronder dan die van de andere vogelen, en zuiver wit. De Spys der Steen-
uilen is allerley klein gevogelte het welk zy, vooral by nacht als het te roeften zit, betrappen.
Teffens leeven zy van Muizen, waervan zy eene menigte verflinden. Z y kunnen op dezelven,
als Katten, in ’t veld te loeren zitten. Ook is, wanneer zy jongen hebben* een geliefd aes de
zoogenaemde Dauwpier, die by avond en des nachts ter koppelinge uit haere gaten kruipt.
Allerdienffigst zyn de Steen-uilen voor de vogelaeren om op belymde takjens veeleriey klein
pluimgediert te vangen; waertoe men deeze Uiltjens, aen een broek, op een krukje of dorren
tak zet, naedat men, rondöm het perk, de takjens van ’t kreupelhout met vogellym beftree-
ken heeft By proefneemingen is het my gebleeken, dat ten onrechte wegens de Uilen ge-
fchreeven ftaet, dat zy by den dag weinig zien kunnen. (f) Het voorwerp, naer ’t welk deeze
afbeelding werdt getekend, lette op alles wat’er in de kamer omging, en volgde met de
draeijingen zyner oogen en met de buigingen van kop en hals de beweegingen die,
op onderfcheiden'e afflanden, aen verfcheidene dingen van verfchillende ko-
leuren gegeeven werden, op ’c volle van den helderen middag.
<•) Peäes lanatiy ne frigefeant. Linnjevs ubis. in nota. ( f ) Die cacutiunt, fchryft Linnäüs. Ubts. pag. 52. in nota.