
HYACINTHUS VIRIDIS.
Fam. des A s p h o d è l e s . J u s s . — H e x a n d r i e m o n o g y n i e . L i n .
Hyàcinthus viridis. H. floribus campanulato-cylindraceis, laciniis exterioribüs
loQgissimis apice filiformibus recurvatis.
Hyàcinthus viridis. H. corollarum exterioribüs laciniis subulatis longissimis.
Lin. Spec. 454. Murr. comm. Goett. 1781. p. 44. t. 5. * Jaca. ic. rar. ï . t. 66.
Mise. 2. p. 33 1. * Houli, p/l. sysl. 2. p. 418. t. 84. f . 1.
Hyàcinthus viridis. H. floribus viridibus, corollarum laciniis exterioribüs subulatis
longissimis. Lam. Dici. 3. p. 191.
Hyàcinthus viridis. H. petalis exterioribüs subulatis longissimis, foliis linea-
ribus canaliculatis scapo longioribus. Pers. ench. 1. p. 3yô.
Zuccagnia viridis. Thunb. Diss. nov. gen. pl. par. ix . Roem. arch. 2. p. 2.
Lachenalia viridis. L. corollis cylindricis, laciniis exterioribüs setaceo-acumi-
natis, foliis linearibus brevioribus. Thunb. prod. 64.
Lachenalia viridis. L. corollis cylindricis, petalis tribus exterioribüs longissimis
subulatis. A it. Kew. 1. p. 462.
Lachenalia viridis. L. corollis campanulato-cylindricis pedunculatis, petalis
exterioribüs longissimis filiformibus recurvatis, foliis linearibus canaliculatis
scapo longioribus. Willd. Spec. 2. p. 174.
Dipcadi viride. D. racemo secundo, laciniis corollæ tribus exterioribüs longissimis
lanceolato-setaceis , foliis linearibus canaliculatis scapo brevioribus.
Moench. suppl. 267.
J A C I N T H E VERTE.
D E S C R I P T I O N .
La bulbe de cette plante est arrondie, un peu déprimée, assez grosse; ses
feuilles, qui naissent toutes de la racine, sont linéaires, étroites, peu nombreuses,
un peu plus courtes que la bampe : celle-ci est droite, grêle, faible, longue
de 2 à 4 décimètres, terminée par une grappe lâche composée de six à sept
fleurs pédicellées, presque droites, très-remarquables par leur couleur verte
et par la forme bizarre de leur périgone : à la base de chaque pédicelle est
une bractée lancéolée, un peu plus longue que le pédicelle, et terminée en
pointe très-acérée.
Le périgone est d’une seule pièce, en cloche alongée, à six lobes disposés
sur deux rangs, divisés à-peu-près jusqu’au milieu de la longueur; les trois
lobes extérieurs sont fort étroits, presque filiformes à leur sommet, étalés,
longs de 2 centimètres; les trois intérieurs sont oblongs, droits, rapprochés,
et de moitié au moins plus courts que les extérieurs. Les étamines ont des
2o3